Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Ροζίτα Σώκου: «Έφυγε» η κριτικός με το ανυπότακτο πνεύμα και την αιχμηρή γραφή (Αφιέρωμα)

Από τη Μαρία Κακαλή 

Η Ροζίτα Σώκου έφυγε πλήρης ημερών, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα της στη δημοσιογραφία. Η αναγνωρισιμότητά της από το ευρύ κοινό ήρθε σε συνέχεια της συμμετοχής της στην εκπομπή «Να η ευκαιρία», που ξεκίνησε να προβάλλεται από την κρατική τηλεόραση το 1977.

Η Ροζίτα γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1923 στην οδό Μητροπόλεως στην Αθήνα. Ο παππούς της, από την πλευρά της μητέρας της, ήταν ένας από τους ιδιοκτήτες της βιομηχανίας ζυμαρικών ΜΙΣΚΟ. Η μητέρα της ήταν εκείνη που επιθυμούσε να της δώσει το όνομα «Ροσίτα», το οποίο μεταγενέστερα έγινε «Ροζίτα». Ο πατέρας της έγραφε από μικρή ηλικία θεατρικά κείμενα. Διατέλεσε μόνιμος υπαξιωματικός του στρατού και κατά τη μικρασιατική εκστρατεία συνέγραψε επιθεωρήσεις, ενώ ασχολήθηκε και με τον τομέα των εκδόσεων. Λίγα χρόνια αργότερα, εξέδωσε τη «Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια».

rozita book

Όπως ήταν αναμενόμενο, η Ροζίτα μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον γεμάτο βιβλία. Άξιο μνείας είναι το γεγονός πως δεν μαθήτευσε στο Δημοτικό. Αντ’ αυτού, τη διδασκαλία της ανέλαβε η Γαλλίδα γκουβερνάντα της και μια συγγενής της οικογένειας. Αργότερα, πήγε στο Αρσάκειο. Η παρουσία της στο σχολείο έγινε από την πρώτη κιόλας στιγμή αισθητή, είτε λόγω των ενδυματολογικών της επιλογών που θεωρούνταν «περίεργες» από τις συμμαθήτριές της είτε λόγω των γλωσσολογικών και μεταφραστικών της επισημάνσεων, στις οποίες αρεσκόταν να επιδίδεται! Με αυτό τον τρόπο, κατέστη ιδιαίτερα δημοφιλής στο σχολείο της.

Η σχέση με τον πατέρα της, επηρέασε εν πολλοίς την ιδιοσυγκρασία και τη μετέπειτα πορεία της. Εκείνος, δεδομένης και της επαγγελματικής του ιδιότητας, την είχε διαπαιδαγωγήσει με τέτοιο τρόπο, ώστε μέχρι και η μητέρα της έφθασε να διερωτάται: «Κορίτσι γέννησα ή λοχία;». Από μικρή και, ύστερα από παρότρυνση του πατέρα της, μελέτησε την Καινή Διαθήκη και κλασικά κείμενα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Μάλιστα, σε πολλές οικογενειακές συναθροίσεις συνήθιζε να μιλά για όσα διάβαζε. Ο πατέρας της ήταν εκείνος που την ώθησε στη δημοσιογραφία: «Θα γίνεις δημοσιογράφος και θα μπεις στην Ένωση Συντακτών».Ωστόσο, ο πρόωρος θάνατός του στιγμάτισε την εφηβική ηλικία της Ροζίτας.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, οι Γερμανοί επέταξαν το εργοστάσιο του παππού αλλά και το σπίτι στο Ψυχικό, με αποτέλεσμα να μετακομίσουν στην πλατεία Βάθης. Παρόλα αυτά, η οικογένεια απολάμβανε ένα μικρό μερίδιο που τους παρείχαν οι κατακτητές και έτσι τουλάχιστον δεν στερήθηκαν το φαγητό. Την ίδια περίοδο, η Ροζίτα αγάπησε τον κινηματογράφο, με αποτέλεσμα να παρακολουθεί κάθε ταινία που προβαλλόταν.

Η ίδια, κάνοντας λόγο για εκείνα τα χρόνια, είχε δηλώσει: ««Θυμάμαι την Κατοχή ως την ομορφότερη περίοδο της ζωής μου. Την πιο ζωντανή και δημιουργική, τότε που γεννήθηκαν και στέριωσαν οι καλές φιλίες, που αναπτύχθηκαν μυαλό και καρδιά». Είναι αλήθεια πως αυτή την ανελεύθερη εποχή, η Ροζίτα επέλεξε να μην «βυθιστεί» στη δυστυχία και την απογοήτευση. Έτσι, αποφάσισε παράλληλα με τις σπουδές της στη Γαλλική Ακαδημία, να φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρώτα, ούτως ώστε να παρατηρήσει εκ του σύνεγγυς την υποκριτική Τέχνη.

sokou ipopgr 1

Παράλληλα, η Ροζίτα ανέπτυξε και αγάπη για τη ζωγραφική. Αν και παρακολούθησε μαθήματα με δάσκαλο τον Τσαρούχη, σύντομα συνειδητοποίησε πως η αγάπη της δεν ήταν αρκετή για ν’ ασχοληθεί μ’ αυτή την Τέχνη.

Η Ροζίτα Σώκου υπήρξε προοδευτική για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Αυτό διαφαίνεται και από την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας πολλών φίλων της. Η πίστη της στη ζωή την έσωσε πολλές φορές, και ιδιαιτέρως κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου, οπότε ενεπλάκη ακούσια σε διάφορα περιστατικά.

Μετά το πέρας του Εμφυλίου και συγκεκριμένα το 1947, η επιτυχία της στις εξετάσεις του Βρετανικού Συμβουλίου, αποτέλεσαν το εισιτήριο για τις σπουδές της στην Οξφόρδη. Η ζωή της στην Αγγλία, την έκανε να εντρυφήσει ακόμη περισσότερο στην αγγλική ποίηση και στα κείμενα του Σαίξπηρ και του Μπάιρον.

Κατά την επιστροφή της στην Ελλάδα, διαπίστωσε πως η περιουσία τους είχε απολεσθεί εξαιτίας της σχέσης που είχε συνάψει η μητέρα της με επιτήδειο δικηγόρο. Η απώλεια αυτή σηματοδότησε και τη οριστική ρήξη στη σχέση τους.

naieukeria1

Η πρώτη κριτική της Ροζίτας αφορούσε τον κινηματογράφο και πραγματοποιήθηκε ύστερα από παρότρυνση του εκδότη της εφημερίδας «Οι καιροί», Νάνα Τσαλδάρη. Ωστόσο, η πρώτη επαγγελματική της ενασχόληση ξεκίνησε τη δεκαετία του ’50, ούσα διερμηνέας στην Υπηρεσία Συντονισμού Εφαρμογής Σχεδίου Ανασυγκρότησης. Το 1952 επιδόθηκε στη σκιαγράφηση προφίλ σημαντικών προσωπικοτήτων. Μάλιστα, ένα από αυτά αφορούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που τότε διατελούσε Υπουργός Συγκοινωνιών. Ο ίδιος εντυπωσιάστηκε σε τέτοιο βαθμό από τη γραφή της Ροζίτας, ώστε της πρότεινε μια θέση στο Υπουργείο, Εκείνη, όμως, ούτε καν απάντησε στην πρότασή του.

Η Ροζίτα Σώκου αρθρογράφησε σε πολλές μεγάλες εφημερίδες, όπως στην «Ανεξαρτησία», τη «Βραδυνή» και την «Καθημερινή». Εντούτοις, από την ενασχόλησή της αυτή, δεν αποκόμισε χρήματα. Κατάφερε, όμως, με δικά της έξοδα, να ταξιδέψει στο εξωτερικό, να παραστεί σε σημαντικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ και, εν τέλει, να συνάψει σχέσεις και στενές φιλίες με δημοφιλείς και σπουδαίες προσωπικότητες, όπως τον Ομάρ Σαρίφ, τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ, τον Μάρλον Μπράντο και τόσους άλλους.

Στις 14 Ιουλίου 1957, παντρεύτηκε τον Ιταλό κριτικό κινηματογράφου Μάνλιο Μαραντέϊ. Μετακόμισαν στη Ρώμη, όπου και γέννησε την κόρη της, Ιρένε. Σταδιακά, η ενασχόλησή της με το νοικοκυριό, την οδήγησε αναπόφευκτα σε κατάθλιψη. Η επιστροφή της στην Ελλάδα για διακοπές το καλοκαίρι του 1960 και η προτροπή από την Ελένη Βλάχου να παρακολουθήσει την παράσταση της Μαρίας Κάλλας στην Επίδαυρο και να γράψει κριτική, αποτέλεσε την αφορμή για την επανεγκατάσταση στην πατρίδα.

Η εκδοτική δραστηριότητα της Βλάχου, ενθάρρυνε τη Ροζίτα, ώστε να επιδοθεί σε μεταφράσεις μυθιστορημάτων. Η επικράτηση της Χούντας και η παύση της λειτουργίας της «Καθημερινής» και της «Μεσημβρινής», οδήγησε τη Ροζίτα και πολλούς άλλους δημοσιογράφους στην ανεργία. Η ίδια και ο Φρέντυ Γερμανός ήταν οι μοναδικοί που δεν διεκδίκησαν δικαστικά την αποζημίωσή τους.

Από το1969 έως το 2005, συνεργάστηκε με την εφημερίδα«Ακρόπολη», ενώ για ένα διάστημα αρθρογραφούσε στο«Έθνοςτης Κυριακής» και στον«Κόσμο του Επενδυτή».

Το 1986, ηΓαλλική Κυβέρνησητης απένειμε το παράσημο του Ιππότη του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνώνγια τις υπηρεσίες της στον κινηματογράφο.

Η κριτική της, αν και αιχμηρή, ήταν ακριβοδίκαιη. Δεν δίσταζε να αμφισβητήσει το ταλέντο ακόμη και σημαντικών προσωπικοτήτων, όπως η Μελίνα Μερκούρη. Διέθετε ιδιότυπο χιούμορ. Η ευρύτητα της παιδείας της ήταν προφανής σε κάθε έκφανση της ζωής της, δημόσιας και μη. Η αγάπη της για τους ανθρώπους επιβεβαιωνόταν σε κάθε επικοινωνία της, με τους οικείους αλλά κι εκείνους που συναντούσε στην καθημερινότητά της.

Το πνεύμα της ήταν πάντοτε ελεύθερο και ανυπότακτο. Υπερασπιζόταν την Τέχνη με κάθε τρόπο και επεσήμαινε πως το ταλέντο είναι απαύγασμα μεγάλου θάρρους και δημιουργικής τρέλας.

Η ίδια είχε δηλώσει: «Δεν είχα ποτέ την παραμικρή φιλοδοξία. Ό,τι έχω πετύχει, οφείλεται στην επιθυμία μου να κάνω αυτό που με ευχαριστούσε. Έκανα πάντα και μόνον αυτό που ήθελα στη ζωή μου».

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία