Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Είδα το «(Somewhere) beyond the cherry trees», σε σκηνοθεσία Πρόδρομου Τσινικόρη Κύριο

Από την Τόνια Τσαμούρη 

φωτό: Κική Παπαδοπούλου

Το 1906, ο Β.Ε. Μέγιερχολντ έγραφε ότι «Για τον Τσέχοφ οι άνθρωποι του Βυσσινόκηπου είναι μέσο και όχι ουσία». Τα λόγια αυτά του Μέγιερχολντ τα έφερα αρκετές φορές στο μυαλό μου, ενώσο παρακολουθούσα την νέα παράσταση του Πρόδρομου Τσινικόρη, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Αθηνών 2021», με τίτλο (Somewhere) beyond the cherry trees. Πρόκειται για μια «post-documentary παράσταση», βασισμένη στο Βυσσινόκηπο του Άντον Π. Τσέχωφ. Στόχος του θεάτρου-ντοκουμέντο είναι, μεταξύ άλλων, να επαναδομήσει ένα γεγονός προσθέτοντας ιστορικά δεδομένα ή και να αναμίξει την ιστορία με την (αυτό)βιογραφία. Ο Τσινικόρης, βαδίζοντας στις διαπιστώσεις του Μέγιερχολντ, βασίστηκε στο Βυσσινόκηπο προκειμένου να μιλήσει για την ζωή, τους ανθρώπους και το σήμερα, αποδεικνύοντας ότι τα έργα του Τσέχωφ είναι απολύτως διαχρονικά ͘αρκεί να ιδωθούν μέσα από μια ματιά διαφορετική από αυτήν που τα προσέγγισε ο στανισλαβσκικός νατουραλισμός του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας.

Η παράσταση χωρίζεται σε δύο, απολύτως διακριτά, μέρη. Στη σκηνή υπάρχουν λιγοστά αντικείμενα και όλα είναι άκρως χρηστικά: μια κατασκευή που θυμίζει προκατασκευασμένο περίπτερο, ένας προτζέκτορας και μερικά φώτα. Πάνω στη σκηνή εμφανίζεται ο ίδιος ο σκηνοθέτης, αρχικά, για να μιλήσει στο κοινό για το θέατρο και την πραγματικότητα, για την τέχνη και την αληθινή ζωή. Αμέσως μετά, ο ίδιος ενδύεται τον ρόλο του Τροφίμωφ, ενώ παράλληλα, παίρνουν τη θέση τους μέσα σε αυτό το ιδιότυπο περίπτερο η Λιούμπα, η Βάρυα, η Άννια, ο Γκάγεφ, ο Λοπάχιν. Η κατασκευή αυτή, η οποία συμβολίζει το ζεστό κουκούλι που υποτίθεται ότι αποτελεί η ανθρώπινη οικεία, σταδιακά θα αποδομηθεί για να καταλήξει στον αρχικό οικοδομικό σκελετό.

Somewhere beyond the cherry treesKiki Papadopoulou 06 Press ki 0

Η υπόθεση του έργου παρουσιάζεται, περιληπτικά σχεδόν, επί σκηνής, εστιάζοντας στα στοιχεία που κυρίως απασχολούν τον κάθε ήρωα. Έτσι, η Λιούμπα εκφράζει την ανησυχία της για την πώληση του βυσσινόκηπου, ο οποίος συνδέεται στενά με προσωπικές της τραγωδίες, αλλά και την ίδια της την ύπαρξη ͘ στη Βάρυα μεγεθύνεται η αγωνία και ανυπομονησία να της γίνει πρόταση γάμου από τον Λοπάχιν ͘ στην Άννια φαίνεται η ανία και η αναζήτηση ενός σκοπού στη ζωή ͘ στον Γκάγεφ αποτυπώνεται η δυσκολία στον αποχωρισμό του βυσσινόκηπου, καθώς και της ζωής που σηματοδότησε αυτός ο κήπος για τον ίδιο ͘ τέλος, στον Τροφίμοφ γίνεται σαφής η φιλολογική και θεωρητική διάθεση του, μολονότι είναι πλέον 39 χρονών, όπως ομολογεί ο ίδιος. Στο πρώτο μέρος, ο σκηνοθέτης πλαισιώνει το κείμενο του Τσέχωφ με εμβόλιμα κομμάτια, τα οποία φωτίζουν -σε συνδυασμό με βιντεοπροβολές- τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων, τις μύχιες σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους. Ο Π. Τσινικόρης κινείται με μαεστρία στον κόσμο του μεταθεάτρου, παντρεύοντας τον προσωπικό του λόγο με αυτόν του Ρώσου θεατρικού συγγραφέα.

Στο δεύτερο μέρος, ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη ζωή των Τσεχοφικών ηρώων μετά το τέλος του Βυσσινόκηπου. Ο Π. Τσινικόρης, στο σημείο αυτό, περνάει σε μια ενδιαφέρουσα ανατροπή. Αφενός, επειδή ο Τσέχοφ υπήρξε υπέρμαχος της αλλαγής στην κοινωνική δομή που υπήρχε έως τότε στη Ρωσία (και η οποία οδήγησε, κάποια χρόνια αργότερα, στην Ρωσική Επανάσταση) και η οποία κρατούσε το μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού αμόρφωτο και ανεπάγγελτο, με τους σκλάβους να συνεχίζουν να δεινοπαθούν και την αριστοκρατία να νέμεται τον πλούτο. Προερχόμενος και ο ίδιος ο Ρώσος συγγραφέας από χαμηλά κοινωνικά στρώματα, καταφέρνοντας όμως να σπουδάσει ιατρική και να βιοπορίζεται ως συγγραφέας, πίστευε ότι έπρεπε να δοθούν ευκαιρίες για να μορφωθούν και να εργαστούν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ο Λοπάχιν αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα: εγγονός και γιος δουλοπάροικων, κατάφερε να αγοράσει το κτήμα όπου εργάζονταν οι πρόγονοί του και στο οποίο δεν μπορούσαν να πλησιάσουν καν στην κουζίνα. Ο σκηνοθέτης αποτυπώνει τα δεινά που ακολούθησαν αυτή την κοινωνική αλλαγή που επιθυμούσε ο Τσέχωφ. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί το οξύμωρο του πράγματος: ο θεατρικός συγγραφέας έδειχνε την κοινωνική καταπίεση που αντιμετώπιζε η κοινωνία από την αριστοκρατία και τους λίγους που νέμονταν τα πολλά, ζητώντας αξιοκρατία και ευκαιρίες για όλους. Ο σκηνοθέτης της παράστασης θέλησε να αποτυπώσει ότι αυτή η αλλαγή δεν ήρθε ποτέ, στην πραγματικότητα, αλλά απλά οδήγησε στην απόλυτη ασυδοσία οδηγώντας σε εύλογα ερωτήματα για την διαχρονική πορεία των κοινωνιών.

Η παράσταση κάνει ένα βήμα περαιτέρω και παρουσιάζει την εξέλιξη των ηρώων, ιδωμένων με καυστικό χιούμορ, προσεγγίζοντας τον αρχαιοελληνικό έλεο των θεατών προς τα επί σκηνής πρόσωπα. Το δεύτερο μέρος βρίσκει τους ήρωες καθισμένους σε καρέκλες πάνω στη σκηνή. Σαν μέλη ψυχοθεραπευτικής κοινότητας ή σαν τηλεπερσόνες σε ριάλιτι, οι τσεχωφικοί ήρωες μιλούν για την μετα-Τσέχωφ εποχή στη ζωή τους. Απογοητευμένοι από τη ζωή που νόμισαν ότι ήθελαν, αλλά χωρίς να επιθυμούν επ’ ουδενί να το παραδεχτούν, παλινδρομούν στο κενό, στο τίποτα, στην εκμετάλλευση και την μοναξιά.

 

tsinikoris texnes plus

Ο Π. Τσινικόρης έστησε μια αριστουργηματική παράσταση, αποδομώντας και ανασυνθέτοντας ένα από τα πιο εμβληματικά κείμενα του Α. Τσέχωφ. Το κείμενο (Π. Τσινικόρης Ιωάννα ΒαλσαμίδουΟμάδα) ήταν πνευματώδες και επίκαιρο. Τα λειτουργικά σκηνικά και κοστούμια (Ελένη Στρούλια) υπογράμμιζαν με ευφυία το νόημα του κειμένου. Θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στα κοστούμια του τέλους, και δή στο κοστούμι της Λιούμπα. Εξαιρετικοί ήταν επίσης ο Γιώργος Βαλαής (Γκάγεφ), ο Γιώργος Βουρδαμής (Λοπάχιν), η Μαρία Πανουργιά (Λιούμπα), η Νάνσυ Σιδέρη (Βάρυα) και η Καλλιόπη Σίμου (Άννια).

Τέλος, από τις πιο υπέροχες στιγμές της παράστασης η βιωματική συμμετοχή του κοινού. Συνολικά, πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση.

 

 

Διαβάστε επίσης: 

Πρόδρομος Τσινικόρης: «Η Ανακοίνωση Του Ονόματος Του Λιγνάδη Ήταν Ένα Λάθος»

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία