Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Το έργο «Τζεμ» γράφτηκε το 2008 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στο Dublin Fringe Festival στο Δουβλίνο και κέρδισε το βραβείο Fishamble New Writing Award. Αμέσως μετά, η παράσταση μεταφέρθηκε στο Civic Theatre στο Δουβλίνο. Την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιο για το καλύτερο έργο της χρονιάς στην Ιρλανδία από τα Irish Times Theatre Awards. Το 2009 παρουσιάστηκε στο Edinburgh Fringe Festival στη Σκωτία και κέρδισε το βραβείο Carol Tambor Best of Edinburgh Award. Το 2008, η Ελέιν Μέρφυ κέρδισε τοβραβείο Stewart Parker BBC Northern Ireland Drama Award. Από το 2008 μέχρι σήμερα, το «Τζεμ» έχει παιχτεί σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο.
Το έργο συστήνει στο ελληνικό κοινό ο Φώτης Μακρής στο Studio Μαυρομιχάλη, με πρωταγωνίστριες τις: Μαρία Κανελλοπούλου, Στέλλα Κρούσκα και Βασιλίνα Κατερίνη.
Η σκηνοθεσία του Φώτη Μακρή δίνει βήμα στις τρεις εξαιρετικές ηθοποιούς του να επικοινωνήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το έργο και να φωτίσουν κάθε κωμική αλλά και τραγική στιγμή του. Τρεις γενιές γυναικών, η Κέι, η κόρη της η Λορέιν και η εγγονή της, η Άμπερ, μέσα από διαδοχικούς μονολόγους μάς αφηγούνται τα γεγονότα μιας χρονιάς που θα αλλάξει άρδην τις ζωές τους και θα επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές τους.
Μπορεί η ιστορία να διαδραματίζεται στο Δουβλίνο αλλά θα μπορούσε εύκολα να γινόταν σε κάθε γωνιά του κόσμου, σε κάθε γειτονιά.
Η Μαρία Κανελλοπούλου διαθέτει μια αφοπλιστική αμεσότητα και είναι απολαυστική στις κωμικές σκηνές της. Ξεχωρίζω τη σκηνή στο sex shop. Εξίσου δυνατή η ερμηνεία της στις δραματικές σκηνές.
Με ζωηράδα και ορμή, η Στέλλα Κρούσκα ερμηνεύει τη Λορέιν, μια ψυχωτική γυναίκα που βίωσε την εγκατάλειψη, έπεσε σε κατάθλιψη αλλά κατάφερε να κερδίσει πίσω τη ζωή της.
Ευχάριστη έκπληξη η νεότερη της παρέας, η Βασιλίνα Κατερίνη, που νομίζω ότι θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον.
Η μετάφραση της Χριστίνας Μπάμπου – Παγκουρέλη μέσα στον παλμό της εποχής. Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Μαρίας Μπενάκη απλά αλλά λειτουργικά. Απόλυτα ταιριαστές και οι μουσικές επιλογές του σκηνοθέτη και άκρως ατμοσφαιρικοί οι φωτισμοί του.
Δείτε το για να θυμηθείτε τη ραχοκοκαλιά της θεατρικής τέχνης: ένα δυνατό κείμενο με τρεις ηθοποιούς που ξέρουν πολύ καλά ότι είναι συμπαίκτες ακόμη και όταν μονολογούν.