Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Γιασεμί Κηλαηδόνη, τι σου λείπει περισσότερο από τον Λουκιανό;

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Φωτογραφίες: Χριστίνα Δενδρινού

Τα στενά του Μεταξουργείου δεν είναι και το καλύτερο μέρος για περίπατο. Παρ’ όλα αυτά,  φτάνοντας στον μικρό πεζόδρομο της Ακαδήμου, νιώθεις, αμέσως, τη διαφορά. Τα δύο θέατρα έχουν δώσει χρώμα και ζωντάνια στην πολύπαθη περιοχή.

Συναντώ τη Γιασεμί Κηλαηδόνη, για πρώτη φορά, κι από τα πρώτα λεπτά της κουβέντας μας συνειδητοποιώ πόσο ταιριαστό είναι το όνομά της, μια ευωδία αγαπημένου λουλουδιού συνταιριασμένη με μια μελωδία κελαηδίσματος.

Από το φουαγιέ, ήδη,οι αναμνήσεις από τις παραστάσεις αλλά και τους καλλιτέχνες που πέρασαν από το θέατρο Μεταξουργείο είναι έντονες.

Η Γιασεμί κάνει εντατικές πρόβες για το υπέροχο έργο του Γουίλιαμ Γκίμπσον «Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν». Συνεργάζεται, για πρώτη φορά, με παιδιά αλλά και τη σκηνοθέτη Νικαίτη Κοντούρη, την οποία πάντα θαύμαζε, έχει τις ανησυχίες της, σαν νέα μαμά, φωνάζει τη μητέρα της Άννα Βαγενά, «Άννα», όταν συνεργάζονται στο θέατρο, της λείπει πολύ ο Λουκιανός, όχι ως πατρική φιγούρα, αλλά ως σοφός συνομιλητής και βλέπει τον θάνατο και τη γέννηση σαν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος...

giasemi kelaidoni 2 texnes plus

Σε βρίσκουμε σε εντατικές πρόβες για την παράσταση «Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν», του Γουίλιαμ Γκίμπσον, σε σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη. Πες μας δύο λόγια για το έργο και τον ρόλο σου.

Το πολύ ενδιαφέρον, για μένα, είναι ότι θα κάνω ένα υπαρκτό πρόσωπο, την Άννυ Σάλιβαν.Τόσο η ίδια, όσο κι η μαθήτριά της η Έλεν Κέλλερ, ήταν γυναίκες οι οποίες με το έργο τους βελτίωσαν, σημαντικά, τη ζωή των τυφλών και κωφών παιδιών.

Η Άννυ ήταν μια φτωχή, τυφλή κοπέλα, Ιρλανδέζα, η οποία έζησε σ’ ένα φτωχοκομείο. Ορφάνεψε μικρή από μητέρα κι ο πατέρας της την παράτησε εκεί μαζί με τον αδερφό της.

Από εκεί είχε την τύχη να μεταφερθεί στο ίδρυμα Perkins, στη Βοστόνη, ένα πολύ σπουδαίο ίδρυμα για τυφλούς, που υπάρχει ακόμα στην Αμερική. Όλα αυτά διαδραματίζονται το 1860 με 1870. Οταν ολοκληρώνει τις σπουδές της, ο διευθυντής του ιδρύματος τη στέλνει σε μια πλούσια οικογένεια στην Αλαμπάμα. Εκεί συναντά, τη μικρούλα Έλεν Κέλλερ, που έχει γεννηθεί φυσιολογικά αλλά μετά από λίγους μήνες, από κάποια αρρώστια, μάλλον μηνιγγίτιδα, μένει και τυφλή και κωφή.

Όταν φτάνει στο σπίτι τους, το παιδάκι είναι ήδη εφτά ετών, είναι ένα αγρίμι κι αδυνατεί να επικοινωνήσει. Οι γονείς έχουν την αγωνία, πώς να το κάνουν να επικοινωνήσει. Δεν θέλουν να το κλείσουν σε ίδρυμα. Μάλιστα, η επικοινωνία των γονιών με το ίδρυμα Perkins έγινε μέσω του γνωστού επιστήμονα, Γκράχαμ Μπελ. Ο διευθυντής είχει δει κάτι στην μόλις 21 ετών Άννυ και την έστειλε στην οικογένεια.

Το έργο διαδραματίζεται σ’ αυτό το διάστημα των 3 μηνών, από τη στιγμή που η δασκάλα παραλαμβάνει το παιδί, όντας πραγματικά ένα αγρίμι, μέχρι τη στιγμή που καταφέρνει η μικρούλα, όχι μόνο να μιλήσει, αλλά να συνδέσει τη λέξη με το αντικείμενο, μέσω του δακτυλικού αλφαβήτου.

 

giasemi kelaidoni 3 texnes plus

Υπάρχει, μάλιστα, μια πολύ ωραία σκηνή, όπου η μικρούλα καταλαβαίνει αυτή τη σύνδεση...

Ακριβώς, και στην πραγματική ζωή και στο έργο, η Έλεν καταλαβαίνει το πως συνδέεται η κάθε λέξη με ένα αντικείμενο, όταν η δασκάλα της ρίχνει νερό στην παλάμη. Από εκεί και πέρα ξεκλειδώνεται αυτή η λειτουργία στον εγκέφαλό της. Από την πρώτη κι’ όλας μέρα καταφέρνει και συλλαβίζει 30 με 35 λέξεις. Η μικρή εκπαιδεύεται κι η ίδια στο ίδρυμα και στη συνέχεια γίνεται το πρώτο τυφλοκωφό άτομο στην ιστορία, το οποίο τελειώνει πανεπιστήμιο.

Το έργο θίγει πάρα πολλά ζητήματα. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το θέμα της εκπαίδευσης και πόσο σημαντικό είναι να αντιμετωπίζεται ο κάθε μαθητής σαν μια ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα...

Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Όντας και μητέρα, βλέπω ότι υπάρχει μια τάση στην εποχή μας να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά σαν είναι το κέντρο του κόσμου. Τα κακομαθαίνουμε και δεν τους χαλάμε κανένα χατήρι. Αυτό αντιμετωπίζει κι η ηρωίδα στο έργο. Ένα παιδί απόλυτα κακομαθημένο, γιατί οι γονείς του με το παραμικρό της δίνουν ένα γλυκό, προκειμένου να καλμάρει και να φύγει η δύσκολη στιγμή. Η Άννυ Σάλιβαν, αντίθετα, αντιμετωπίζει το παιδί, ως ίσο, λέγοντας από την αρχή ότι είναι πολύ έξυπνο παιδί, αλλά θέλει το χρόνο του και πρέπει κανείς να ασχοληθεί μαζί του και να εκπαιδευτεί.

Πώς είναι να δουλεύεις με παιδιά;

Είναι η πρώτη φορά και το βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον. Τα παιδιά έχουν μια καθαρότητα και μια αθωότητα απέναντι στα πράγματα. Νομίζω, πως αν τα παρακολουθήσεις, μόνο κέρδος έχεις.

Πώς δουλεύει η σκηνοθέτης σας, Νικαίτη Κουντούρη, με τις δύο μικρές του θιάσου;

Επειδή η σχέση που βιώνουμε στη σκηνή είναι, κυρίως, σωματική, βασικός στόχος είναι να κατακτήσεις την εμπιστοσύνη του παιδιού. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η Νικαίτη δουλεύει και με τις δύο παράλληλα. Παρακολουθεί η μια την πρόβα της άλλης και προσπαθεί να εντάξει τα ωραία στοιχεία. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά ουσιαστικό ενδιαφέρον για το πώς θα παίξουν καλύτερα τον ρόλο.

Ως μητέρα, πόσο δύσκολο είναι να μην «κακομάθεις» το παιδί σου;

Πολύ...(γελάει). Το παιδί θέλει χρόνο κι υπομονή και με τον τρόπο ζωής μας σήμερα, αυτό είναι πολύ δύσκολο.Τα παιδιά σε διδάσκουν την υπομονή κι εγώ, ευτυχώς, είμαι πολύ υπομονετική, το πήρα από τον μπαμπά μου αυτό. Δεν είναι εύκολο να πεις δεν σου δίνω το tablet! Τώρα, το βιώνω, γιατί η ηλικία των τριών, που είναι η Μαρίνα είναι πιο απαιτητική. Ξεκινάνε τα παιδιά να έχουν συναισθήματα, φόβους, ανασφάλειες κι είναι αναγκαία η εκπαίδευση.

 giasemi kelaidoni 4 texnes plus

Έχει καταλάβει τι δουλειά κάνει η μαμά της;

Ναι, βέβαια, μάλιστα κατεβαίνει στο θέατρο και ρωτάει «Εγώ πότε θα κάνω πρόβα;». Της λείπω, βέβαια, αλλά ευτυχώς, ο μπαμπάς της και σύντροφός μου είναι ουσιαστικά παρόν και μοιράζουμε τον χρόνο. Νομίζω, ότι όχι μόνοι ηθοποιοί, γενικά οι γονείς λείπουν στα παιδιά τους.

Αν και παιδί καλλιτεχνών, μοιάζει να το έχεις διαχειριστεί με πολύ ωραίο τρόπο. Κάνεις παραστάσεις με την Άννα Βαγενά, αλλά πολλές φορές κάνεις και μόνη σου πράγματα....Πώς το κατάφερες αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ένα εύκολο πράγμα, ιδιαίτερα, όταν είσαι και από δύο γονείς καλλιτέχνες. Μεγαλώνοντας, βλέπω ότι ο χώρος έχει μια διαφορετική αντιμετώπιση κι όχι το κοινό. Το κοινό με αγκάλιασε από την αρχή. Αυτό συμβαίνει μόνο στα δικά μας επαγγέλματα, στους άλλους χώρους δεν γίνεται αυτή η σύγκριση.

Όμως, είτε παίζεις με την μαμά σου, είτε έχεις μαμά ηθοποιό, πάνω στη σκηνή είσαι μόνος. Δεν μπορεί να σου κάνει κανένας μαγικά!

Είναι θέμα διαχείρισης, κι έγινε αυτό που είπες, με τα χρόνια ακολούθησα τον δικό μου δρόμο, δούλεψα κι εκτός Μεταξουργείου αλλά και μέσα σ’αυτό.

Έχω δουλέψει και στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αγρινίου,το Εθνικό Θέατρο και με την Άννα έχουμε κάνει πολλά πράγματα, πολλές φορές.

giasemi kelaidoni 5 texnes plus

Την φωνάζεις «Άννα» κι όχι «μαμά»;

Ανάλογα, στο θέατρο είναι η Άννα Βαγενά, η συνεργάτης.

Από μικρή ήθελες να ακολουθήσεις αυτό τον δρόμο ή προέκυψε στην πορεία;

Ήθελα, αλλά επειδή από μικρή ήμουν στα θέατρα κι είχα καταλάβει τις δυσκολίες που υπάρχουν, γιατί οι γονείς μου ήταν οι ίδιοι και παραγωγοί των παραστάσεων, δίσταζα να το αποφασίσω. Δεν το είχα εξομολογηθεί, να σου πω την αλήθεια, ήμουν καλή μαθήτρια κι ετοιμαζόμουν να δώσω για Μ.Μ.Ε., αλλά κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα ήμουν δυστυχισμένη αν επέλεγα άλλο δρόμο. Κάποια στιγμή, λοιπόν, κάλεσα τη μάνα μου σε δείπνο και της το ανακοίνωσα!

Πώς αντέδρασε;

Είχε πολύ πλάκα γιατί με είχε ακούσει πολύ σοβαρή και τρόμαξε. Νόμιζε ότι ήμουν έγκυος ή ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Οπότε την καθυσήχασα, της το είπα κι όλα καλά! Κι οι δύο, τόσο ο πατέρας μου, όσο κι η μάνα μου, πότε δεν μας αποθάρρυναν από το να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, εμένα και την αδερφή μου. Εκείνη σπούδασε κοινωνική λειτουργός, αλλά στην πορεία ασχολήθηκε με την μουσική. Εύχομαι, όλοι οι γονείς να είχαν την ίδια αντιμετώπιση, να λένε: «Να κάνετε ό,τι σας κάνει ευτυχισμένους».

Από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον μπαμπά σου, τι σου λείπει περισσότερο; Μου είπες πριν για την υπομονή του...

Είναι πάρα πολλά....Ο Λουκιανός ήταν ένας σοφός άνθρωπος, πέρα από όλα τα άλλα. Μου λείπει, αφάνταστα, η παρουσία του και το να περνάω χρόνο μαζί του κουβεντιάζοντας. Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει άλλος, ο οποίος θα μπορέσει να αντικαταστήσει αυτό το κενό και δεν μιλάω για την πατρότητα, αλλά γι’ αυτή την ξεχωριστή επικοινωνίας μας.

 giasemi kelaidoni 6 texnes plus

Νομίζω, ότι ήρθαν ξαφνικά πολλές αλλαγές στη ζωή σου. Έφυγε ο μπαμπάς σου, ήρθε η κόρη σου... Πώς τις διαχειρίστηκες;

Πράγματι, ευτυχώς, ο μπαμπάς μου πρόλαβε τη μικρή. Εκείνη γεννήθηκε Σεπτέμβριο, ο Λουκιανός έφυγε πέντε μήνες μετά. Έζησα τα δύο μεγαλύτερα γεγονότα στη ζωή ενός ανθρώπου, τη γέννηση και τον θάνατο, μέσα σε ένα εξάμηνο.

Σ’ άλλαξαν αυτά τα γεγονότα; Πολλές φορές, όταν συμβαίνει κάτι τόσο δυνατό στη ζωή μας λέμε ότι αλλάζουμε τρόπο σκέψης ή στάση ζωής, αλλά στην ουσία επανερχόμαστε. 

Σίγουρα με άλλαξαν κι ο θάνατος κι η γέννηση. Τώρα που στο λέω το συνειδητοποιώ αυτό, αλλά τα βάζω σαν ίσα, δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Παρόλο, που η γέννηση είναι η ζωή, επειδή εγώ τα βίωσα πολύ κοντά, θεωρώ ότι και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Δεν ξέρω, αν ακούγεται μαύρο όλο αυτό... και με τη γέννηση υπάρχει ένας θάνατος από «κόρη» γίνεσαι «μαμά». Ήταν η πιο δύσκολη, αλλά κι η πιο τροφοδοτική περίοδος της ζωής μου.

Από τον κόσμο εισπράττεις αγάπη για τον Λουκιανό;

Πάρα πολύ...συνέχεια... Είναι πολύ έντονο όλο αυτό. Είναι παρόν κι η νέα γενιά συνεχίζει να ακούει τα τραγούδια του. Έγινε μια πολύ ωραία εκδήλωση το καλοκαίρι, στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, αλλά και τώρα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

Όπου πέρα από τους ανθρώπους, που ήρθαν, μιλάμε για 10.000 κόσμο, φάνηκε πόσο ζωντανά κι επίκαιρα είναι ακόμα τα τραγούδια του. Αυτό που μου λένε είναι ότι το κενό είναι μεγάλο, γιατί δεν υπάρχει κάποιος αντίστοιχος καλλιτέχνης. Είναι η τρίτη-τέταρτη γενιά, η οποία μεγαλώνει με τα τραγούδια του.

 giasemi kelaidoni 7 texnes plus

Από την πολιτεία έχουν γίνει πράγματα;

Ναι...Από τον Δήμο Βουλιαγμένης έγινε μια ωραία κίνηση κι ονομάστηκε η πλαζ Βουλιαγμένης, όπου είχε γίνει το θρυλικό πάρτι, και έτσι τώρα είναι η «Πλαζ Βουλιαγμένης –Λουκιανός Κηλαηδόνης». Ο κόσμος νομίζω ότι βρίσκει τις περισσότερες φορές πράγματα για να τιμήσει έναν καλλιτέχνη. Για μένα το πιο σημαντικό είναι πως ένας άνθρωπος, που δεν είναι πια στη ζωή, καταφέρνει να μαζέψει τόσο κόσμο με τραγούδια, τα οποία γράφτηκαν πριν 40 χρόνια.

Εμείς, σαν οικογένεια, θέλουμε να κάνουμε πολλά πράγματα για τον Λουκιανό, δεν μου αρέσει να λέω «στη μνήμη του». Έχει αφήσει ένα απίστευτο έργο πίσω του και ένα αρχείο, που ο ίδιος αρχειοθέτησε πριν φύγει. Αυτά, λοιπόν, θέλουμε να αξιοποιηθούν.

Μπορούμε να ανακοινώσουμε κάτι;

Υπάρχει, ένα πολύ ωραίο διήμερο, που θα γίνει στις 14 και 15 Δεκέμβρη στο Μέγαρο Μουσικής για τα παιδιά. Ο Λουκιανός είχε γράψει πολλές μουσικές και για το θέατρο, για παιδικές παραστάσεις. Εκεί, θα συμμετέχουν ηθοποιοί, μουσικοί και παιδιά!

Τα παιδάκια, φέτος,  έχουν την τιμητική τους!

Ναι!

Την κόρη σου θα την έβαζες να παίξει σε παράσταση. Αν δεν ήταν τριών και ήταν εφτά θα έπαιζε μαζί σου τώρα στο «Θαύμα της Άννυ Σάλιβαν»;

Θα ήθελα να γίνει, όπως έγινε και μ’ εμάς. Να μην την πιέσω προς κάποια κατεύθυνση. Νομίζω, πώς όχι...Ακόμα είναι μικρή... θα δούμε. Αυτό που βλέπουμε, πάντως, με τον πατέρα της, είναι ότι έχει μουσικό αυτί. Γεγονός, μάλλον γονιδιακό, γιατί κι ο μπαμπάς της είναι μουσικός.

Με την πολιτική τι σχέση έχεις;

Παρακολουθώ τα γεγονότα, ενημερώνομαι, δεν έχω κάποιο πάθος, ώστε να λέω ότι θέλω να εμπλακώ με τα κοινά. Με ενδιαφέρει το τι συμβαίνει στη χώρα κι επειδή νομίζω ότι η πολιτική ξεκινά από τον πολίτη προσπαθώ να κάνω πράγματα για να καλυτερεύσει η ζωή μας.

Η ζωή της μαμάς πώς ήταν όταν ήταν στη Βουλή;

Η μητέρα μου ήταν πάντα πολιτικοποιημένη, από πολύ νέα στη Λάρισα δημοτική σύμβουλος κ.λ.π Είναι κάτι που χρόνια την απασχολούσε.

Η Βουλή, όμως, φαντάζομαι ότι είναι κάτι πιο απαιτητικό....

Σίγουρα είναι. Αν, όμως, δεν το άντεχε δεν θα έμπαινε σ’ αυτή την ιστορία. Το έκανε έχοντας κάνει έναν μεγάλο κύκλο ζωής κι έχοντας δουλέψει χρόνια.

 kelaidoni8

Κι είχε δουλέψει, όπως λες...

Ακριβώς, ξέρει τι θα πει δουλεύω, δημιουργώ, ξεκινώ κάτι από την αρχή, όπως αυτό εδώ το θέατρο, το «Μεταξουργείο», μια χειροποίητη δημιουργία και των δύο γονιών μου.

Το θέατρο, φέτος, κλείνει είκοσι χρόνια. Πώς ήταν αυτή η πορεία;

Το γεγονός και μόνο ότι συνεχίζει να υπάρχει δεν είναι αυτονόητο. Το θέατρο στάθηκε μέσα στην κρίση κι όλα αυτά τα χρόνια, με μικρές εξαιρέσεις, μια ή δυο παραγωγές δεν έχει επιχορηγηθεί ποτέ επιβιώνοντας μόνο με τις δικές του δυνάμεις.

Η υπουργός δήλωσε ότι «ο πολιτισμός πρέπει να είναι αυτοεπιδοτούμενος». Αυτό πώς το σχολιάζεις;

Εμείς είμαστε χρόνια έτσι. Παρ΄όλα αυτά, φέτος κάναμε πρόταση για χορηγία, αλλά απορρίφθηκε κι έτσι δεν επιχορηγούμαστε γι’ αυτή τη συγκεκριμένη παραγωγή. Είναι μεγάλες οι δυσκολίες. Αναγκάζεσαι, συνήθως, να κάνεις λιγοπρόσωπα έργα και τα θέατρα να φιλοξενούν πολλές παραγωγές και εις βάρος των προβών και της προετοιμασίας της κάθε παράστασης. Είμαστε ικανοποιημένοι, που καταφέραμε να επιβιώσουμε σε δύσκολες εποχές, όταν άλλα θεάτρα με επιχορηγήσεις, έκλεισαν. Χρωστάμε πολλά στο κοινό που μας ακολουθεί πιστά, όλα αυτά τα χρόνια.

Μου είπες για το ρεπερτόριο, το οποίο προσαρμόζεται λόγω παραγωγής. Ποιά έργα ονειρεύεστε να κάνετε;

Αγαπάμε πολύ τον Τσέχωφ, για παράδειγμα, τα έργα του όμως έχουν πολλά πρόσωπα. Όπως, επίσης, και τον Τέννεσι Ουίλιαμς κι ευτυχώς, καταφέραμε να κάνουμε τον «Γυάλινο Κόσμο», το 2005.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σε ρωτήσω, αν η εμπλοκή σου μ’ αυτό τον ρόλο σ’ έκανε να σκεφτείς περισσότερο τη θέση των ΑΜΕΑ στη χώρα μας.

Επειδή κάνω μαθήματα νοηματικής μ’ ένα πολύ συμπαθητικό άνθρωπο, τον Στράτο Πατρινό, συνειδητοποιώ κάτι που φανταζόμουν, ότι δεν είναι ίση η αντιμετώπιση αυτών των ανθρώπων. Οι κωφοί κι οι τυφλοί στην Ελλάδα έχουν πολλά προβλήματα. Δεν τους δίνουμε τη δυνατότητα να υπάρξουν μαζί μας, ώστε να επικοινωνήσουν με όλη την κοινωνία. Πόσο συχνά βλέπεις ένα άτομο με αναπηρία στο δρόμο;

Χαίρομαι, πάρα πολύ που θα έρθουν στην παράσταση τυφλά και κωφά παιδιά από σχολεία. Θα κάνουμε παραστάσεις καθολικά προσβάσιμες στο κοινό. Θα ανακοινωθούν σύντομα οι παραστάσεις που θα έχουν και με διερμηνεία. 

kelaidoni 9

«ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΥ ΣΑΛΙΒΑΝ»

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ»

ΕΝΑΡΞΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ 1 Νοεμβρίου 2019

Κλείστε έγκαιρα τη θέση σας μέσω viva.gr

 

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιασεμί Κηλαηδόνη, Αλέξανδρος Σωτηρίου,Λίνα Φούντογλου, Σταμάτης Μπάκνης και οι μικρές Ιωάννα Αλεξανδρή και Κατερίνα Κανάκη.

Σκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη

Η παράσταση πραγματοποιείται σε συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Λάρισας 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία