Tο texnes-plus σας πάει θέατρο!
Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Girls & Boys», τη Κυριακή 13 Μαρτίου στο Θέατρο Θεάτρο 104 στις 21:00
Για να δηλώσετε συμμετοχή αφήνετε σχόλιο κάτω από άρθρο το όνομά σας και τον φίλο/η που θέλετε να δείτε την παράσταση και κάντε share το άρθρο στο προφίλ σας.
π.χ Μαρία Παπαδοπούλου @ΚώσταςΧρακς
ΓΙΑ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ 3 ΒΗΜΑΤΑ ΣΩΣΤΑ! Σχόλιο το όνομά σας, share το άρθρο στον τοίχο σας και LIKE στη σελίδα μας στο facebook.
«Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία».Μετά την μεγάλη αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει από τις 2 Οκτωβρίου και για 12 μοναδικές παραστάσεις στο Θέατρο 104, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.
Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.
Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…
«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».
To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.
Έγραψαν για την παράσταση:
Όσοι αγαπούν τον συγγραφέα Ντένις Κέλι ή έχουν δει «τα Ορφανά», αξίζει να δουν το νέο του έργο «Girls and boys», στο θέατρο 104, στο Γκάζι. Είναι έργο «ωμό», με δυο χαρακτήρες, μια ηθοποιό και το κοινό, και το λέω αυτό γιατί είναι ένα έργο λεπτής ισορροπίας και αν μείνεις σαν θεατής απέξω, το παιχνίδι χάθηκε. Είναι μια ιστορία για δυο ανθρώπους που αγαπιούνται, οικοδομούν μια ζωή, μια οικογένεια και αυτή αρχίζει να θρυμματίζεται μέχρι να καταστραφεί με τον πιο άγριο τρόπο.
Είναι ένα έργο για τη λεηλασία της ζωής και τη στιγμή που δε μπορείς να καταλάβεις τον τρόπο με τον οποίο όλα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Μας αφορά αυτό το έργο και είναι κάτι που βλέπουμε συχνά, ειδικά τα τελευταία χρόνια- τις σχέσεις μέσα σε ένα οικονομικό πλαίσιο που καταρρέει να βουλιάζουν και να διαλύονται. Και την αδυναμία αυτής της διαχείρισης να μετατρέπεται σε εκτρωματική βία, σε παλιούς ρόλους και συντηρητικά μοντέλα, αξεπέραστα. Είναι η πρώτη σκηνοθεσία της Άννα-Μαρία Στεφαδούρου και αυτό τον πολύ δύσκολο και ευαίσθητο ρόλο υποδύεται η Δώρα Παρδάλη. Το τόλμησαν και νομίζω τα κατάφεραν πολύ καλά. Είναι ένα έργο που σε κάνει να ανησυχείς και είναι ωραίο να συμβαίνει αυτό.
Αργυρώ Μποζώνη, elculture.gr
Η Δώρα Παρδάλη, εκφραστική, με πειστική μιμική στις σκηνές με τα -αόρατα στο θεατή- παιδιά, καταφέρνει, με τη βοήθεια, σίγουρα, και της σκηνοθεσίας, το βασικότερο: να κατεβάσει το κείμενο στην πλατεία και να κρατήσει το κοινό -το δυσκολότερο σε ένα μονόλογο-, με το ενδιαφέρον του να αυξάνεται βαθμιαία μέχρι το σοκαριστικό φινάλε.
Γιώργος Σαρηγιάννης, Το Τέταρτο Κουδούνι
Σημαντική είναι και η εικονοποιία που διακρίνεται από το κυρίαρχο γνώρισμά της, την εναλλαγή, τη σφοδρότητα, αλλά και την ποικιλομορφία της. Η Δώρα Παρδάλη, υπηρετεί με τόλμη και ζήλο αυτήν την εικονοποιία, και έτσι αποδεικνύει, πλην των άλλων, το πολυδιάστατο του ταλέντου της.
Ζωή Τόλη, enetpress
Η μετάφραση της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου αποδίδει ένα κείμενο ζωντανό, με λόγο σύγχρονο και πηγαίο, ενώ η σκηνοθετική της ματιά υπηρετεί την ένταση μιας νεανικής αφήγησης αλλά και το σοκ της τελικής ανατροπής.
Λουκία Σουγιά, θέατρο.gr
Με τη Δώρα Παρδάλη να ξεδιπλώνει το ταλέντο της χωρίς υπερβολές και ιδιαίτερες εξάρσεις, με τη συγκίνηση και το πόνο να διαδέχονται την αυστηρή καταγραφή των γεγονότων από έναν αυτόπτη μάρτυρα.
Κακλαμάνη Αθηνά, toperiodiko.gr
Η σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου μας προσέφερε μια σπάνια και ουσιαστική θεατρική εμπειρία. Αγκάλιασε με αγάπη και τεράστιο ενδιαφέρον ένα έργο με απίστευτα σημαντικές προεκτάσεις για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται, δημιουργώντας μια σπουδαία παράσταση με ρυθμό και συναίσθημα.
Νίκη Ράπτη, theathinai.com
Η σκηνοθέτης, υπογράφει και τη μετάφραση του κειμένου, μια μετάφραση που πραγματικά «μιλάει» στα αυτιά του θεατή, του προκαλεί το γέλιο, του φέρνει ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις.
Νάγια Παπαπάνου, boemradio.gr
Η παράσταση έχει αμεσότητα (το περιορισμένο του χώρου άλλωστε βοηθά σε αυτό), αλλά δεν έχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση αν απευθύνεται σε ευθεία γραμμή στον θεατή, ή θέλει να τον κάνει συμμέτοχο του σκεπτικού της μέσω ενός αυτοψυχογραφήματος.
Onlytheater.gr
Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανές ότι ζει την κάθε φράση, πάλλεται με την κάθε λέξη, νιώσαμε μαζί της κάθε ανάσα, κάθε εσωτερικό κραδασμό.
Μαρινέλλα Φρουζάκη, theatromania.gr
Η Δώρα Παρδάλη μας καθήλωσε από την πρώτη στιγμή. Ενσάρκωσε τόσο ζωντανά τον χαρακτήρα της γυναίκας που από λούζερ στέκεται στα πόδια της, και τον έρωτά της για τον αποφασιστικό, ντούερ (δεν τους λένε στα τέντεξ αυτούς τους τύπους που τα καταφέρνουν όλα;) που όμως μετά γίνεται αυτός λούζερ και τότε εκρήγνυται ένας καταπιεσμένος βίαιος άνθρωπος.
Γιάννης Καφάτος, viewtag.gr
Η Δώρα Παρδάλη καταφέρνει, παρόλο που είναι μόνη της στη σκηνή, να ζωντανέψει στα μάτια του θεατή, με συχνές αναδρομές και τον σύζυγό της, αλλά κυρίως τα παιδιά της, τη Leanne και τον Danny, καθώς και τις αντιπαραβαλλόμενες προσωπικότητες τους. Είναι μια εξαιρετικά εκφραστική ηθοποιός, η οποία καταφέρνει να επικοινωνήσει το κείμενο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, δείχνοντας το εύρος του υποκριτικού της ταλέντου.
Ελεάνα Χατζοπούλου,sinwebradio.gr
O μονόλογος που παρακολούθησα ήταν το χαστούκι που χρειαζόμουν.
Ζωή Δημητρίου, provocateur.gr
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες, με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».
Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”
Σημείωμα σκηνοθέτιδας:
«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις – η μία μετά την άλλη – κλείνουν, και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις
συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».
Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Συντελεστές:
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας, Χριστίνα Δενδρινού
Trailer: Έλενα Κώτση
Πρωταγωνιστεί η Δώρα Παρδάλη
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Πρεμιέρα: 2 Οκτωβρίου 2021
Παραστάσεις: Σάββατο & Κυριακή στις 21:00
Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο)
Διάρκεια: 90 λεπτά
Θέατρο 104 (Black Box)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/theatre104/ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379
Αλλά θέλετε να μάθετε ποιο είναι το πραγματικό θέμα; Θα σας πω εγώ ποιο είναι το πραγματικό θέμα. Το πραγματικό θέμα είναι η εξουσία». Μετά την μεγάλη αποδοχή κοινού και κριτικών, η παράσταση «Girls & Boys» επιστρέφει από τις 2 Οκτωβρίου και για 12 μοναδικές παραστάσεις στο Θέατρο 104, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.
Το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με πρωταγωνίστρια τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.
Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν, παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…
«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».
To «Girls & Boys» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα:
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες, με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».
Απόσπασμα από συνέντευξη του Dennis Kelly στην εφημερίδα “The Guardian”
Σημείωμα σκηνοθέτιδας:
«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις - η μία μετά την άλλη - κλείνουν, και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».
Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Συντελεστές:
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Trailer: Έλενα Κώτση
Πρωταγωνιστεί η Δώρα Παρδάλη
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Πρεμιέρα: 2 Οκτωβρίου 2021
Παραστάσεις: Σάββατο & Κυριακή στις 21:00 (για 12 παραστάσεις)
Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο)
Διάρκεια: 90 λεπτά
Θέατρο 104 (Black Box)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Από τη Σοφία Γουργουλιάνη
φωτογραφίες: Χριστίνα Δενδρινού
Τα κλειστά θέατρα μετά από εφτά μήνες επιτέλους ανοίγουν, έστω και με μικρή πληρότητα, δίνοντάς μας το στίγμα ότι ο πολιτισμός είναι εδώ και το θέατρο δεν μπορεί να λείπει από τις ζωές μας ειδικά σε τόσο δύσκολους καιρούς.
Εμείς συναντήσαμε δύο από τις περσινές πρωταγωνίστριες της θεατρικής Αθήνας, τη Δώρα Παρδάλη και την Άννα- Μαρία Στεφαδούρου. Δύο νέα κορίτσια που κατάφεραν όχι μόνο να συστήσουν στο ελληνικό κοινό το έργο του βραβευμένου με Tony συγγραφέα Dennis Kelly «Girls & Boys» αλλά να κάνουν την παράστασή talk of the town. Η μεγάλη επιτυχία της παράστασης επέβαλε και την επιστροφή της στο Θέατρο 104, όπου από το Σάββατο 17 Οκτωβρίου και κάθε Σάββατο και Κυριακή θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ξανά τον συγκλονιστικά σύγχρονο και σπαρακτικό μονόλογο του Βρετανού συγγραφέα.
Μπορεί η παράσταση να είναι έτοιμη από πέρσι αλλά τα δύο κορίτσια δεν σταματούν να δοκιμάζουν,να βελτιώνουν και να πειραματίζονται πάνω στο κείμενο. Η Άννα-Μαρία Στεφαδούρου στην πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα κατάφερε να οδηγήσει σε ενδιαφέροντα υποκριτικά μονοπάτια την Δώρα Παρδάλη και όλοι να μιλούν για μια από τις καλύτερες ερμηνείες της περσινής χρονιάς.
Τις συνάντησα λίγο μετά την πρόβα τους και κάναμε έναν περίπατο κάτω από την Ακρόπολη μιλώντας για τι άλλο; Για girls και boys...
Δώρα, παρακολουθώντας σε να ερμηνεύεις την ηρωίδα του έργου ένιωσα ότι για να προσεγγίσεις αυτόν τον ρόλο βασίστηκες σε μεγάλο βαθμό στην ίδια σου την γυναικεία ταυτότητα και στην καταπίεση που ενδεχομένως έχει υποστεί η ίδια.
Δώρα Παρδάλη: Ήταν από τους βασικούς μας στόχους αυτή η παράσταση να έχει χαρακτήρα προσωπικό και εξομολογητικό. Προκειμένου, λοιπόν, να προσεγγίσω τον ρόλο προσπάθησα να δω ποια στοιχεία του έργου και της ηρωίδας με αφορούν προσωπικά. Και πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι είναι ένα εργο που με αφορά ολόκληρο. Είμαι γυναίκα, το 2020, ζω σε μια κοινωνία πατριαρχική και έρχομαι πολύ συχνά αντιμέτωπη με σεξιστικά σχόλια και βίαιες συμπεριφορές απέναντι στο γυναικειο φύλο. Νομίζω ότι δεν γίνεται να είσαι γυναίκα και να μην σε αφορά αυτό το έργο. Αλλά, θέλω να τονίσω ότι είναι ένα έργο που αφορά και άντρες. Άντρες που ήρθαν πέρυσι στην παράσταση φύγανε συγκινημένοι και με διάθεση να εκφραστούνε πάνω στα θέματα και τους προβληματισμούς που θέτει το έργο.
Γνωρίζοντας κόσμο που δεν έχει επαφή με το θέατρο, νιώθω ότι είναι μια παράσταση που μπορεί να κάνει ένα ευρύ κοινό να γνωρίσει το θέατρο και να ξεκινήσει να το αναζητάει.
Άννα-Μαρία Στεφαδούρου: Εγώ, αυτό το θέατρο θέλω να βλέπω και προσωπικά. Το θέατρο που μπορούν να δούνε, να καταλάβουν και να εκτιμήσουν όλοι. Όταν μιλούσα σε πολλούς γνωστούς μου για την παράσταση, μου έλεγαν ότι βαριούνται το θέατρο. Εγώ ,τότε, τους ρωτούσα αν βλέπουν ταινίες. Και όταν μου απαντούσανε ναι, τους έλεγα ότι αφού βλέπουν ταινίες, θα τους αρέσει και αυτή η παράσταση. Γιατί είναι ένα έργο ευθύ, ειλικρινές και γεμάτο αλήθεια. Και ,επιπλέον,είναι καθαρό. Έχει μία ιστορία με αρχή μέση και τέλος και έναν βασικό χαρακτήρα. Ως σκηνοθέτης, μάλιστα, προσπάθησα να διατηρήσω αυτή την καθαρότητα. Δεν ήθελα η σκηνοθεσία να μπει ούτε ανάμεσα στον ηθοποιό και την ιστορία ούτε ανάμεσα στον θεατή και την ιστορία.
Είχα συχνά την αίσθηση ότι είναι ένα έργο για την γυναικεία ταυτότητα γραμμένο, όμως, από έναν άντρα που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα πατριαρχικά του ένστικτα και τα φεμινιστικά του πιστεύω, χωρίς να τα καταφέρνει πάντα.
Δ. Π:Εγώ ένιωσα ακριβώς το αντίθετο από την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Και ακόμη εντυπωσιάζομαι κάθε φορά που ξανα-συνειδητοποιώ ότι είναι γραμμένο από άντρα.
Θέλω να πω ότι ένιωσα ότι η ηρωίδα ενοχοποιεί τον εαυτό της για τις πολλές ώρες που αφιέρωνε στην εργασία της, θεωρώντας το αναμενόμενο ένας άντρας να απομακρύνεται από μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα.
Α.Σ :Οι ενοχές της ηρωίδας είναι οι ενοχές του γονιού σήμερα, όχι μόνο για το εάν είναι καλός σύντροφος, αλλά, και για το εάν είναι καλός γονιός. Είναι ένα θέμα που αφορά και τα δύο φύλα.
Δ.Π: Για μένα οι ενοχές της δεν προκύπτουν από το ότι τα έδωσε όλα στον επαγγελματικά στίβο. Είναι μια γυναίκα καριέρας και αγαπάει την δουλειά της. Εγώ νομίζω ότι νιώθει ενοχικά γιατί η δουλειά συνέβαλε στο να χαθεί ακόμα περισσότερο η επικοινωνία ανάμεσα στους δύο. Είναι ένα ζευγάρι που από ένα σημείο και μετά σταματάει να επικοινωνεί πραγματικά. Αυτή βγάζει συμπεράσματα γι’ αυτόν, αυτή βγάζει συμπεράσματα γι’ αυτόν, αλλά δεν επικοινωνούν. Κάνουν απλώς υποθέσεις, ερμηνεύοντας ο ένας την κατάσταση του άλλου. Στην ουσία νιώθει ενοχικά γιατί δεν κατάφερε να δει τι συνέβαινε στην σχέση της, όχι γιατί δούλευε.
Α.Σ: Η διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα είναι ότι, σήμερα, ένας άντρας δεν θα νιώσει ενοχές που δουλεύει, γιατί δεν έχει χρόνο να καθαρίσει το σπίτι και να μαγειρέψει. Βέβαια, δεν σου κρύβω ότι κι εγώ ως γυναίκα έχω πολλές φορές την προσδοκία να μπορώ να περνάω περισσότερο χρόνο στο σπίτι και να προσφέρω περισσότερα. Είναι, όμως, μια προσδοκία που συνέχεια την ματαιώνω επειδή δουλεύω. Και αυτή η ματαίωση μου προκαλεί έναν θυμό που, όμως, τον εσωτερικεύω και τον κατευθύνω πάντα προς τον ίδιο μου τον εαυτό..
Δ.Π: Οι γυναίκες σήμερα κάνουν απίστευτα πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Είναι μητέρες, σύζυγοι, εργαζόμενες. Και νομίζω ότι ένα κομμάτι της ενοχής έχει να κάνει και με το ότι δεν προλαβαίνουμε να φροντίσουμε ούτε τον εαυτό μας.
ΑΣ:Ναι, αλλά αυτό δεν το συζητάμε ποτέ για τον άντρα. Είναι ένας άντρας που , βασικά, δουλεύει και, επικουρικά, έχει και μια οικογένεια. Δεν επιφορτίζεται με όλους αυτούς τους ρόλους που πρέπει να εξυπηρετήσει με χρόνο και παρουσία. Και δεν νιώθει ποτέ ότι τους προδίδει όταν δουλεύει.
Νομίζω πως τελικά όσο πάμε «μπροστά» ως φύλο, τόσο μας προσθέτουν ρόλους, ενώ, ταυτόχρονα η ίδια η κοινωνία που μας φορτώνει μας υποτιμά θεωρώντας ότι δεν είμαστε ικανές να τους υπηρετήσουμε αποτελεσματικά.
Α.Σ: Ένα πρόβλημα που βλέπω είναι ότι το οικογενειακό φορτίο δεν έχει επιμεριστεί. Ένας τρόπος θα ήταν να θεσμοθετηθεί η άδεια πατρότητας. Με τον τρόπο αυτό, θα αντιμετωπίζονταν οι άντρες στην οικογένεια ,όχι μόνο ως οικονομική μονάδα, αλλά και ως μονάδα φροντίδας. Σήμερα, μια γυναίκα που έχει ένα νεογέννητο μωρό, δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα μπάνιο.
Δ.Π: Ας πούμε, το να είναι περιποιητικός με το παιδί του ένας άντρας, δεν θεωρείται στοιχείο της αρρενωπότητας.
Α.Σ: Νομίζω ότι, τελικά, πρέπει να κοιτάξουμε τι ο ρόλος του άντρα σήμερα δεν εμπεριέχει και όχι τι περιέχει, αντί να ζητάμε ,συνέχεια, περισσότερα από εμάς. Για παράδειγμα, δεν εμεπριέχει την φροντίδα και την διαλλακτικότητα. Χαρακτηριστικά που είναι τρομερά ενοχοποιημένα ως συστατικά της αντρικής ταυτότητας Θεωρώ ότι η αντρική οντότητα είναι ένα από τα πιο εύθραυστα πράγματα σήμερα. Χρειάζεται να το αποδεικνύεις συνέχεια. Εμείς γεννιόμαστε γυναίκες και είμαστε γυναίκες. Ό,τι και να κάνουμε, κανείς δεν μας λέει ότι δεν είμαστε γυναίκες. Ενώ ακούμε πολύ συχνά στους άντρες να λένε «Άντρας είσαι εσύ; Τι άντρας είσαι εσύ;». Η αντρική ταυτότητα είναι το πιο δύσκολο πράγμα να το στοιχειοθετήσεις και το πιο εύκολο πράγμα να το χάσεις. Αυτές είναι τοξικές συμπεριφορές που έχει δημιουργήσει η πατριαρχία και στα δύο φύλλα.
Δ.Π: Βέβαια, ακριβώς αυτό που περιμένει η κοινωνία από τον άντρα, το αντίθετο έχει φορτώσει στη γυναίκα. Αν είσαι γυναίκα και δυναμική ή γυναίκα και διεκδικείς τα δικαιώματα σου στη δουλειά, τότε είσαι αυταρχική.
Α.Σ:Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν θα γυρίσει να πει ότι μια γυναίκα είναι αυταρχική. Ακόμα και σε μια παρέα γυναικών, για μια αυταρχική manager, όλοι θα πούνε ότι αυτή είναι σκύλα.
Και όταν μια γυναίκα καταφέρνει τελικά να πάρει αξιώματα ή βραβεία νιώθω ότι πάντα είναι στημένοι στη γωνία και περιμένουν κι άλλο, πιστεύοντας ότι «να, μία φορά έγινε.»
Δ.Π: Ναι, μάλιστα, το αποδίδουν καμιά φορά στην τύχη και όχι στην σκληρή δουλειά. Είναι πολύ πιο συχνό να πουν ότι ο άντρας δουλεύει σκληρά και τα κατάφερε, απ’ ότι να πουν το ίδιο για τη γυναίκα. Επιπλέον, τις πληρώνουν πολύ λιγότερο. Ας πούμε στην βιομηχανία του κινηματογράφου.
Α.Σ: Αν το αποδίδουν στην τύχη πάλι καλά. Καμιά φορά το αποδίδουν στο ότι κοιμήθηκε με τον έναν και με τον άλλον. Μια πεποίθηση η οποία, βέβαια, είνα προβολή της δικιάς τους επιθυμίας να κοιμηθούν μαζί της. Και αφού θέλουνε εκείνοι, σίγουρα θέλανε και κάποιοι άλλοι, οι οποίοι το κάνανε πράξη. Και ,φυσικά, γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο, η γυναίκα τα κατάφερε. Σημαντικό είναι ,τελικά, να κατανοήσουμε ότι η πατριαρχία έχει βλάψει και τα δύο φύλλα και όχι μόνο τις γυναίκες και τον τρόπο που σχετίζονται.
Δ.Π: Μόνο που οι άντρες δεν το καταλαβαίνουν.Είναι λίγοι άντρες που αντιλαμβάνονται πόσο σεξισμό υφίστανται και οι ίδιοι.
Α.Σ: Ναι, γιατί προσπαθούν διαρκώς να αποδείξουν ότι είναι άντρες. Ότι είναι καλοί, ότι είναι δυνατοί, ότι μπορούν να πάρουν το SUV. Τι να το κάνεις το SUV μέσα στην Αθήνα;
Δ.Π:Πολλοί φοβούνται ακόμα και την λέξη φεμινισμός. Και μόνο να ακουστεί η λέξη φεμινισμός, φεμινίστρια, φεμινιστικός τρομάζουν. Θεωρούν ότι δεν χρειάζεται, ότι έχει ξεπεραστεί.Αρνούνται να δουν ότι η κοινωνία συνεχίζει να είναι πατριαρχική και ότι οι γυναίκες δεν έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες.
Α.Σ: Έχω ακούσει από νέο άντρα «ψηφίζετε τι άλλο θέλετε;»
Μετά την κατάσταση την οποία βιώνουμε ελάχιστες ζωές θα μείνουν ανεπηρέαστες. Το θέατρο υπάρχει εδώ και χιλιετίες. Μπορεί, τελικά, αυτή η κατάσταση να το επηρεάσει;
Α.Σ:Φέτος ήδη έχει επηρεαστεί. Θα λειτουργήσουμε με βάση εντολές του Υπουργείου Υγείας. Βέβαια, το θέατρο είναι ανθρώπινη λειτουργία που έχει επιβιώσει από παγκόσμιους πολέμους, κι από επιδημίες. Οπότε γιατί να μην το κάνει και αυτή τη φορά;
Δ.Π: Τα μικρά θέατρα ήδη αντιμετώπιζαν πάρα πολλά προβλήματα. Από το πως πληρώνονται οι ηθοποιοί, που συνήθως δεν πληρώνονται. Από το αν τους κολλάνε ένσημα, που συνήθως δεν τους κολλάνε. Γενικά είναι ένας κλάδος που οι άνθρωποι δυσκολέυονται και συχνά κάνουν κι άλλες δουλειές για να τα καταφέρουν. Η πολιτεία πρέπει να στηρίξει. Η κατάσταση θα δυσκολέψει, αλλά θέλω να πιστεύω κι εγώ πως το θέατρο θα επιβιώσει. Και όσοι θα κάνουν παραστάσεις φέτος προσπαθούν, είναι ενεργοί, κάνουν πρόβες και δεν τα παρατάνε. Απλώς θα πρέπει να υπάρξει κάποιου είδους στήριξη από την πολιτεία.
Info:
Συντελεστές:
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Trailer: Έλενα Κώτση
Παίζει η Δώρα Παρδάλη
Πρεμιέρα: 17 Οκτωβρίου 2020
Παραστάσεις: Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00 (για 12 παραστάσεις)
Εισιτήρια: 12 ευρώ, 10 ευρώ (μειωμένο)
Διάρκεια: 90 λεπτά
Θέατρο 104 (Black Box)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/theatre104/
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | https://www.facebook.com/Girls-and-Boys-101474127877379/?ref=br_rs
Το texnes-plus σας πάει θέατρο!
Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Girls & Boys», στις Τετάρτη 4 Μαρτίου στις 21:15 στο θέατρο 104.
Για να λάβετε μέρος στο διαγωνισμό, κάντε τη σελίδα του texnes-plus στο facebook, σχολιάστε το όνομά σας κάτω από το άρθρο και μοιραστείτε το άρθρο στο προφίλ σας.
Ο διαγωνισμός λήγει την Τρίτη 3Μαρτίου και οι νικητές θα ενημερωθούν μέσω της σελίδας μας στο facebook.
Το νέο έργο του βραβευμένου με τον Τόνιυγγα, DennisKelly («Ορφανά», «Μυτιλήνα») με τίτλο « Girls & Boys» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση - σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφανδούρου, με την Δώρα Παρδαλη, στο Θέατρο 104.
Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία το μέλλον της συζύγου της σε ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, κτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά - μια συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που ο ίδιος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν παίρνοντας μια απροσδόκητη και καταπληκτική τροπ ...
«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεπεράσει το πράγμα μεταξύ μας - θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτή την κατάσταση ξαφνικά».
Το "Girls & Boys" έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία LyndseyTurner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με την BAFTACareyMulligan, σοκορίζοντας το κοινό και αποσπάνοντας σχολαστικά σχόλια.
Ένας συναρπαστικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στην σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξε ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παράσκογα. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με άρρωστα. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που ευχαριστεί. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άνδρες που τους ωθούν στη βία και η ανατροφή και η αντίληψη είναι τα αντιδότα. Οι άντρες χρειάζονται την αρρενοτητα και τα γυναικεία γυναικεία. Υπάρχουν όμως άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση της ανδρικής τους συμπεριφοράς συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες με ένα ωρολόγιο βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του ».
Σημειωμα σκηνοθετιδας
«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να πούμε αυτή την ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, οι επιχειρήσεις, το ένα μετά το άλλο, κλείνουν και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πλέον να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σε αυτές τις συνθήκες, οι αμέτρητες ζευγάρια αντιμετωπίζουν μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο εσωτερικό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην ισορροπία των εισοδημάτων τους. Οι ρόλοι του αρσενικού και του θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιές νόμους και μια συντηρητικότητα, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχουν ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Εναισθηματικά, οι άνδρες και οι θεμελιωδώς ανασφαλείς,
Άννα-Μαρία Στεφανδούρου
Συντελεστές
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφανδούρου
Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σίρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Τρέιλερ: Ελένη Κώτση
Teaser: Γιώργος Μακρής
Παίζει η Δώρα Παρδαλή.
Παραστάσεις: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15 (μέχρι τις 26 Μαρτίου)
Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο)
Διάρκεια: 90 λεπτά
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 (μέχρι τις 7 Ιανουαρίου)
Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο)
Διάρκεια: 75 λεπτά
Θέατρο 104 (BlackBox)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, Τ. 210 3455.020
Tο texnes-plus σας πάει θέατρο!
Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Girls & Boys», Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου στις 21:15 στο θέατρο 104.
Για να λάβετε μέρος στο διαγωνισμό, κάντε τη σελίδα του texnes-plus στο facebook, σχολιάστε το όνομά σας κάτω από το άρθρο και μοιραστείτε το άρθρο στο προφίλ σας.
Ο διαγωνισμός λήγει την την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου και οι νικητές θα ενημερωθούν μέσω της σελίδας μας στο facebook.
Από τις 7 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 το νέο έργο του βραβευμένου με Tonyσυγγραφέα DennisKelly («Ορφανά», «Ματίλντα – Το μιούζικαλ») με τίτλο “Girls & Boys” παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση – σκηνοθεσία Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου, με τη Δώρα Παρδάλη, στο Θέατρο 104.
Μία γυναίκα γνωρίζει τυχαία τον μέλλοντα σύζυγό της σ’ ένα αεροδρόμιο. Ένας έντονος, παθιασμένος, τρελός έρωτας. Σύντομα αρχίζουν να φτιάχνουν την κοινή τους ζωή. Αγοράζουν σπίτι, χτίζουν καριέρες, κάνουν παιδιά – μία συνηθισμένη οικογένεια. Μέχρι που εκείνος αρχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τη δουλειά του, ενώ εκείνη απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση. Οι ισορροπίες ανατρέπονται. Τα πάντα αλλάζουν παίρνοντας μία απροσδόκητη και εφιαλτική τροπή…
«Δεν θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη στιγμή που άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα μεταξύ μας – θυμάμαι ότι βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση ξαφνικά».
To “Girls& Boys” έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία LyndseyTurner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTACareyMulligan, σοκάροντας το κοινό και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Ένας συνταρακτικός μονόλογος για τη βία, την εξουσία, τις σχέσεις των δύο φύλων μέσα στη σύγχρονη πατριαρχική κοινωνία.
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ βίαιος, αλλά μόνο επειδή δεν ήμουν καλός σε αυτό. Δεν υπήρξα ποτέ ο σκληρός τύπος, αλλά πιθανώς να υπάρχει κάπου μέσα μου ένα κομμάτι που να επιθυμεί να σκοτώσει κάποιον. Μην με παρεξηγείτε. Δεν φαντασιώνομαι πάνω στη βία, στην πραγματικότητα με αρρωσταίνει. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μία πλευρά μου, σε ένα παράλληλο σύμπαν, που την ευχαριστιέται. Πολλοί άντρες το κάνουν. Υπάρχει κάτι στους άντρες που τους ωθεί στη βία και η ανατροφή και η επίγνωση είναι τα αντίδοτα. Οι άνδρες χρειάζονται την αρρενωπότητα και οι γυναίκες τη θηλυκότητα. Αλλά υπάρχουν άνδρες εκεί έξω για τους οποίους η επιβεβαίωση του ανδρισμού τους συνεπάγεται την αδυναμία τους να χάσουν ή να λυγίσουν, παρά μόνο να σπάσουν ολοκληρωτικά. Εκείνος ήταν ένας από αυτούς τους άνδρες με μία ωρολογιακή βόμβα που περίμενε να εκραγεί μέσα του».
Απόσπασμα από συνέντευξη του DennisKelly στην εφημερίδα “TheGuardian”
Σημείωμα σκηνοθέτιδας
«Η οπτική της δικής μας παράστασης και η κύρια προτεραιότητά μας είναι να ειπωθεί αυτή η ιστορία, στην Ελλάδα, τώρα. Όλο αυτόν τον καιρό, που η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, επιχειρήσεις, η μία μετά την άλλη, κλείνουν και οι άνδρες συχνά δεν μπορούν πια να προσφέρουν οικονομικά στο σπίτι και την οικογένεια. Σ’ αυτές τις συνθήκες αμέτρητα ζευγάρια έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή πραγματικότητα: αδυνατούν να διαχειριστούν αλλαγές στο ενδοοικογενειακό τους περιβάλλον, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγές στην εισοδηματική τους ισορροπία. Οι ρόλοι του αρσενικού και θηλυκού ορίζονται και εξυπηρετούνται, σχεδόν ασυνείδητα, από ετεροπροσδιορισμούς, παλαιικούς νόμους κι έναν συντηρητισμό, που κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχει ξεπεραστεί. Όχι, στην ουσία του όμως. Συναισθηματικά ανώριμοι και θεμελιωδώς ανασφαλείς, φέρονται σαν «κορίτσια και αγόρια», με συνέπειες τέτοιες, που η παράβλεψή τους ισοδυναμεί με σιωπηρή συναίνεση σε έγκλημα».
Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Συντελεστές
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Στεφαδούρου
Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Trailer: Έλενα Κώτση
Teaser: Γιώργος Μακρής
Παίζει η Δώρα Παρδάλη.
Πρεμιέρα: 7 Οκτωβρίου
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 (μέχρι τις 7 Ιανουαρίου)
Εισιτήρια: 12 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο)
Διάρκεια: 75 λεπτά
Θέατρο 104 (BlackBox)
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020