Από την Τόνια Τσαμούρη
Το 2020 μας έχει εγκαταλείψει πλέον. Το 2021 από την άλλη, έχει έρθει πλέον για τα καλά, επιφορτισμένο με ελπίδες, ευχές, αλλά και, καλά κρυμμένους, ενδόμυχους φόβους για την πορεία του. Στο μεταξύ, ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής για την εξέλιξη της πανδημίας. Έχω την εντύπωση ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα κρατάει την αναπνοή της προσδοκώντας την πολυπόθητη επιστροφή στην…καθημερινότητα. Εν τω μεταξύ, η προχθεσινή εισβολή στο Καπιτώλιο, καθώς και η σφοδρή κακοκαιρία που πλήττει την Ευρώπη, ένα πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα στην Ινδονησία τις προάλλες, αλλά και μια φίλη μου που ετοιμάζεται να γεννήσει στα τέλη του μήνα, αποτελούν αδιάσειστη απόδειξη ότι ενώσο περιμένουμε το εμβόλιο… η γη συνεχίζει να γυρίζει και να συμβαίνουν διάφορα γεγονότα, περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά.
Αναπόφευκτα, στο μυαλό μου λοιπόν έρχονται οι μπεκετικοί ήρωες, Εστραγκόν και Βλαντιμίρ. Το κοινό παρακολουθεί τους δύο ήρωες του Περιμένοντας τον Γκοντό να προσπαθούν να βρουν κάτι για να περάσουν την ώρα τους, μέχρι να έρθει ο Γκοντό. Όσο εξελίσσεται το έργο, καταλαβαίνουμε ότι κανείς από τους δυο τους γνωρίζει τον Γκοντό, δεν τον έχουν ξανασυναντήσει, αλλά δεν είναι και καθόλου σίγουροι για το πότε και για το αν θα έρθει. Είναι όμως απολύτως σίγουροι ότι η ενδεχόμενη έλευσή του θα τους έβγαζε από το τέλμα τους, θα τους γέμιζε το κενό που νιώθουν και θα τους άλλαζε τη ζωή. Ενώ λοιπόν οι δύο άνδρες περιμένουν να εμφανιστεί ο Γκοντό, και παραπονιούνται ότι στη μέχρι τώρα ζωή τους δεν συμβαίνει κάτι, παρακολουθούμε μια σειρά γεγονότων να λαμβάνουν χώρα: ο Εστραγκόν και ο Βλαντιμίρ χωρίζονται και ξανασυναντιούνται, αλλά στο μεσοδιάστημα μαθαίνουμε ότι ο ένας έχει ξυλοκοπηθεί από κάποιους αγνώστους˙ εμφανίζονται οι Πότζο και Λάκι με τους οποίους μιλούν για αρκετή ώρα οι δύο βασικοί ήρωες και στη συνέχεια αποχωρούν και ξαναεμφανίζονται οι Πότζο και Λάκι, αλλά αυτή τη φορά τους βλέπουμε αλλιώτικους, ενώ οι Βλαντιμίρ και Εστραγκόν δεν θυμούνται καν ότι τους έχουν δει˙ έρχεται ένα μικρό παιδί για να ενημερώσει τους Εστραγκόν και Βλαντιμίρ ότι δεν θα έρθει ο Γκοντό˙ έχουν βγει φύλλα στο ξερό δέντρο. Παρόλες τις αλλαγές, τόσο στους ανθρώπους, όσο και στην ίδια τη φύση, οι δύο ήρωες συνεχίζουν να νιώθουν αδρανείς και άδειοι, αφοί ισχυρίζονται ότι δεν συμβαίνει κάτι στη ζωή τους.
Από την παράσταση "Περιμένοντας τον Γκοντό"σε σκηνοθεσία του Otomar Krejca, Φεστιβάλ Αβινιόν, 1978
Ο Μπέκετ, ανάμεσα στα θέματα που θίγει στο έργο του, σχολιάζει την κυκλικότητα του χρόνου, αλλά και την καθημερινή ρουτίνα στη ζωή των ανθρώπων. Διαβάζοντας ξανά το έργο, κατά τη διάρκεια αυτής της δεύτερης καραντίνας, συνειδητοποιώ ότι ο συγγραφέας είναι, και πάλι, πιο επίκαιρος από ποτέ, αποδεικνύοντας περίτρανα την διαχρονικότητα του έργου του. Ο χρόνος, βασικό συστατικό όχι μόνον της μπεκετικής δραματουργίας, αλλά της ανθρώπινης ζωής εν γένει, κυλάει ανεξάρτητα της ύπαρξής μας. Όσο λοιπόν εμείς περιμένουμε, ευχόμαστε ή απευχόμαστε, αδρανούμε, ο χρόνος κυλάει από την κλεψύδρα του καθενός μας. Αυτές οι σκέψεις ομολογώ ότι σχεδόν με στοιχειώνουν, εδώ και αρκετό καιρό. Συνειδητοποίησα ότι ενώ περιμένω να επιστρέψω στην πολυπόθητη καθημερινότητά μου (την οποία, συχνά-πυκνά, βλαστήμαγα στο παρελθόν), μια νέα καθημερινότητα έχει επιβληθεί στη ζωή μου. Και, είτε το θέλω, είτε όχι, πρέπει να συμπορευτώ με αυτήν για κάποιο διάστημα. Ιδανικά, σταματώντας να βλαστημώ την όποια καθημερινότητα και ρουτίνα μου. Επειδή απλούστατα, δεν μου φταίνε αυτές αν εγώ βαριέμαι, δυστυχώ, νιώθω ανία ή τέλμα. Έτσι, και με αφορμή τον νέο χρόνο, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τον χρόνο μου, αντί να περιμένω κάτι που δεν ξέρω πότε θα έρθει και αν θα μου επιστρέψει αυτά που μου πήρε. Μπορεί βέβαια και να μου φέρει καινούρια, καλά ή και δεινά. Σε κάθε περίπτωση πάντως, αποφάσισα να πάρω τον χρόνο «στα χέρια μου» και να είμαι ενεργή και όχι παθητική στη διαχείρισή του. Το μόνο που ζητώ από τον νέο χρόνο, είναι να είμαστε υγιείς!
Διαβάστε επίσης:
Με το αριστούργημα του Μπέκετ καταπιάνεται ο Γιάννης Κακλέας, αυτό το καλοκαίρι, έχοντας στη σκηνή μια δυνατή τετράδα πρωταγωνιστών.
Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Είναι γεγονός ότι θα βιώσουμε την πιο δύσκολή καλοκαιρινή περίοδο των τελευταίων χρόνων και μαζί με εμάς και το ελληνικό θέατρο. O φόβος της πανδημίας που προκάλεσε ο νέος ιός, ο οποίος είναι άγνωστο πότε θα μας εγκαταλείψει, οδήγησε στην υιοθέτηση μέτρων για την προστασία των θεατών που απαιτούν πληρότητα 40% ακόμη και στους ανοιχτούς χώρους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί παραγωγοί να ακυρώσουν τις προγραμματισμένες παραστάσεις τους.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σε αυτή την πρωτόγνωρα δύσκολη συγκυρία το θέατρο συνεχίζει να είναι εκτός… εντατικής, να δημιουργεί και να εμπνέει, με τις μικρές ή μεγάλες οικονομικές θυσίες από όλους τους συντελεστές να στηρίζουν το εκάστοτε εγχείρημα.
Από το Εθνικό Θέατρο
Οι δύο παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου θα είναι σίγουρα στην καλοκαιρινή θεατρική ατζέντα. Οι παραστάσεις θα κάνουν πρεμιέρα στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου αλλά και σε κάποια ακόμη επιλεγμένα ανοιχτά θέατρα της χώρας.
Όσον αφορά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, προκειμένου να αποφευχθεί ο συνωστισμός, οι παραστάσεις θα παίζονται τρεις μέρες (Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή).
Στις 17 Ιουλίου, όπως όλα δείχνουν, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης θα σκηνοθετήσει στην παλαιότερη σωζόμενη αρχαία τραγωδία του Αισχύλου, τους «Πέρσες», στην οποία και θα πρωταγωνιστεί.
Στο αργολικό κοίλον θα δούμε ακόμη τη Λυδία Κονιόρδου και τους: Αργύρη Ξάφη, Αργύρη Πανταζάρα, Γιάννο Περλέγκα, Κωνσταντίνο Γαβαλά, Δημήτρη Παπανικολάου, Λαέρτη Μαλκότση, Βασίλη Αθανασόπουλο κ.ά.
Το επόμενο τριήμερο (24-26/7), ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία μεγάλης κλίμακας στην Επίδαυρο, όπου θα παρουσιάσει την «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, με τη Βίκυ Σταυροπούλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, στην πρώτη της εμφάνιση σε αττική κωμωδία, αλλά και στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Στον εκλεκτό θίασο θα απολαύσουμε ακόμη τους: Στεφανία Γουλιώτη, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιάννη Κότσιφα, Στέλιο Ιακωβίδη, Βίκυ Βολιώτη, Νίκο Ψαρά, Μάνο Βαβαδάκη κ.ά.
Από το Κ.Β.Θ.Ε
Ένας ακόμη Αριστοφάνης θα… προσγειωθεί, πιθανότατα τον Αύγουστο, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ο Γιάννης Ρήγας θα δώσει φτερά στους «Όρνιθες». Τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Ταξιάρχης Χάνος και ο Χρήστος Στέργιογλου, πλαισιωμένοι από πολυπληθή θίασο ηθοποιών και χορευτών.
Άλλες παραγωγές
Ο Γιάννης Κακλέας μετά την ματαίωση του «Ορέστη» του Ευριπίδη, που θα σκηνοθετούσε για το Φεστιβάλ Αθηνών ετοιμάζεται να συναντήσει και πάλι τον Μπέκετ και το κλασικό αριστούργημα «Περιμένοντας τον Γκοντό» με μια υπέροχη τετράδα πρωταγωνιστών: Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Άρης Σερβετάλης και Ορφέας Αυγουστίδης. Η παράσταση θα ανέβει σε ανοιχτά θέατρα σε όλη την Ελλάδα.
Η πρεμιέρα αναμένεται στις 15 Ιουλίου στο Θέατρο Βράχων, στο Βύρωνα.
Μπορεί η πανδημία να έριξε πολύ γρήγορα αυλαία και στο θέατρο Ζίνα, όπου ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης παρουσίαζε με επιτυχία το έργο της Κάρολ Κριπ :«Προσοχή, ο φίλος δαγκώνει» αλλά ο πρωταγωνιστής μαζί με τους Ναταλία Δραγούμη, Ευαγγελία Μουμούρη και Μέμο Μπεγνή –στη θέση του Κρατερού Κατσούλη‒ θα βγουν σε περιοδεία από τα μέσα Ιουλίου, ξεκινώντας από τα ανοιχτά θέατρα της πρωτεύουσας.
Σε μια παλιότερη επιτυχία τους θα επιστρέψουν ο Σπύρος Πούλης και ο Σπύρος Σπαντίδας, ο δεύτερος μάλιστα σε αυτή την εκδοχή θα υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Πρόκειται για την κωμωδία «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω» του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Ο θίασος θα κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με αφετηρία τα αθηναϊκά ανοιχτά θέατρα στα μέσα Ιουλίου.
Στην όμορφη αυλή του Θεάτρου Από Κοινού, στο Γκάζι, η Ελένη Γερασιμίδου θα παρουσιάσει μια παράσταση- οικογενειακή υπόθεση μαζί με τον Αντώνη Ξένο και την Αγγελική Ξένου. Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική επιθεώρηση σε κείμενα του Δημήτρη Χαλιώτη, με τίτλο "Μένουμε...ταπί". Στο θίασο θα δούμε και τον Ανδρεά Βελέντζα. Οι πρόβες έχουν ήδη ξεκινήσει και η πρεμιέρα αναμένεται για τα μέσα Ιουλίου.
Η Νέα Παράσταση Των VASISTAS Έρχεται Σε 2 Εκδοχές
Οι Vasistas και η Αργυρώ Χιώτη επιστρέφουν με την παράσταση «No Man Is An Island Entire Of Itself», που θα παρουσιαστεί αρχικά στις 22, 23 και 24 Μαΐου ως ζωντανή παράσταση-performance μέσω της ιστοσελίδας emst.gr, στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2020.
Ενώ στα τέλη Ιουνίου το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει την παράσταση ως live-art έργο στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ). Εκεί θα δούμε ζωντανά τους πέντε ηθοποιούς της ομάδας: Ειρήνη Κουμπαρούλη, Έκτορα Λιάτσο, Ρίτα Λυτού, Κώστα Σεβδαλή και Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη.
Η Αργυρώ Χιώτη που συνυπογράφει για μια ακόμη φορά με τον Ευθύμη Θέου σημειώνει για την παράσταση: «Δεν θεωρούμε ότι η ψηφιακή παράσταση μπορεί να συγκριθεί ή να αντικαταστήσει το ζωντανό θέαμα με την άμεση επικοινωνία ηθοποιών και θεατών. Μπορεί, όμως, να προτείνει μια άλλη ξεχωριστή παραστασιακή εμπειρία, που θα συνομιλήσει μετέπειτα με την παρουσίαση του έργου στον φυσικό του χώρο. Προσκαλούμε τους θεατές να παρακολουθήσουν τώρα την ψηφιακή παράσταση και κατόπιν την παράσταση στον χώρο του ΕΜΣΤ. Η σύγκριση των δυο εμπειριών πιστεύουμε ότι αξίζει να καταγραφεί».
Το «Περιμένοντας τον Γκοντό», το αριστουργηματικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ, ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει ο Γιάννης Κακλέας. Ο σκηνοθέτης έχει ασχοληθεί και στο παρελθόν με τον συγγραφέα, ανεβάζοντας για το Φεστιβάλ Αθηνών (2013) μια 24ώρη παράσταση βασισμένη στην ελάχιστα γνωστή νουβέλα του Μπέκετ «Μερσιέ και Καμιέ».
Στην μαραθώνια παράσταση πρωταγωνιστούσε ο Άρης Σερβετάλης τον οποίο θα δούμε και στην νέα παραγωγή. Την χρυσή τετράδα των πρωταγωνιστών ολοκληρώνουν οι: Σπύρος Παπαδόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου και Ορφέας Αυγουστίδης.
Ακόμα δεν υπάρχει ενημέρωση για την ημέρα της πρεμιέρας και τον χώρο διεξαγωγής της.
Την ειδηση έκανε γνωστή ο σκηνοθέτης με μια ανάρτησή σου στο facebook.
Από τη Γιώτα Δημητριαδη
Από τη μια το γεγονός ότι κάποια θεατρικά κείμενα είναι κλασικά και γι’ αυτό κι εμπορικά, από την άλλη οι προσωπικές φιλοδοξίες σκηνοθετών, ίσως ακόμα κι η έλλειψη έμπνευσης σε κάποιες περιπτώσεις είχαν ως αποτέλεσμα, μέσα στην ίδια σεζόν, να δούμε τουλάχιστον δέκα ίδια έργα σε δύο ή και τρεις εκδοχές.
Αν συμπεριλάβει κανείς και τις διασκευές γνωστών έργων ή και τις συρραφές κειμένων το μέτρημα χάνεται…
Ποιοι, όμως, έβαλαν το ίδιο έργο στο στόχαστρο αυτήν τη σεζόν;
«Περιμένοντας τον Γκοντό» επί 3
Όχι ένα, όχι δύο, αλλά τρία διαφορετικά ανεβάσματα για το γνωστό έργο του Σάμουελ Μπέκετ, το οποίο παρακολουθούμε συχνά στην Ελλάδα, παρουσιάζονται παράλληλα αυτήν την περίοδο.
Ο Σάββας Στρούμπος κι η ομάδα Σημείο Μηδέν συνεχίζουν τις παραστάσεις τους για δεύτερη σεζόν στο Θέατρο Άττις- Νέος Χώρος, με κάποιες αλλαγές στη διανομή (Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Κωνσταντίνος Γώγουλος, Χρήστος Κοντογεώργης)
Διαβατήριο για δεύτερη σεζόν πήρε κι η παράσταση του Γιάννη Αναστασάκη, η οποία ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου στο Κρατικό Θέατρο της Βορείου Ελλάδος με τον Γιώργο Καύκα στον ρόλο του Βλαδίμηρου και τον Κωνσταντίνο Χατζησάββα στο ρόλο του Εστραγκόν.
Παράλληλα με το κλασικό μπεκετικό αριστούργημα κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο η ηθοποιός Έλενα Μαυρίδου στο θέατρο Χώρος με νέους ηθοποιούς ανάμεσά τους οι: Ανδρέας Κανελλόπουλος, Κίμωνας Κουρής, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Γιάννης Καράμπαμπας, Γιάννης Λεάκος κ.α
«Δούλες» με γυναίκες κι άνδρες πρωταγωνιστές
Εγκλωβισμένες στο πολυτελές σπίτι οι δύο αδελφές κι υπηρέτριες, η Σολάνζ και η Κλερ, δοκιμάζουν βελούδινα φορέματα και στήνουν έναν φανταστικό κόσμο με τις δύο τους να ζουν, έστω και για λίγο, όπως η «κυρία» τους. Το παιχνίδι, όμως, θα πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Το έργο του Ζαν Ζενέ φαίνεται ότι γοητεύει ιδιαίτερα τους Έλληνες καλλιτέχνες, γι’ αυτό και έχουμε δει πάρα πολλές εκδοχές του τα τελευταία χρόνια.
Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει το έργο του Ζενέ να ανεβαίνει τόσο συχνά στην παγκόσμια σκηνή από το 1947 που γράφτηκε μέχρι τις μέρες μας; Σίγουρα: «Δεν πρόκειται για ένα έργο που θέλει να υπερασπιστεί τη μοίρα της τάξης των υπηρετών. Υπάρχει συνδικάτο που ασχολείται με τα ζητήματα αυτών των ανθρώπων. Πρόκειται για μια αλληγορική ιστορία…», διευκρινίζει ο ίδιος ο Ζενέ.
Φέτος, ο Τσέζαρις Γκραουζίνις επιλέγει, όπως κι ο ίδιος ο συγγραφέας άλλωστε προτείνει, τρεις άνδρες για να ερμηνεύσουν τους ομώνυμους ρόλους.
Ο Δημήτρης Ήμελλος, ο Κώστας Μπερικόπουλος κι ο Αργύρης Ξάφης μπλέκονται σ’ ένα επικίνδυνο «παιχνίδι», μέχρι τελικής πτώσεως, στο θέατρο του Νέου Κόσμου.
Ενώ, από τις αρχές του 2018 αναμένεται να ανέβει, για δεύτερη σεζόν, η εκδοχή της Μαριάννας Κάλμπαρη. Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης, μάλιστα, πρωταγωνιστεί στην παράσταση μαζί με την Κάτια Γέρου και την Κωνσταντίνα Τάκαλου.
«Η Χριστουγεννιάτικη ιστορία» ή «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία»;
Ο σκηνοθέτης Γιάννης Μόσχος καταπιάνεται για πρώτη φορά με το μιούζικαλ και διασκευάζει τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία», προσκαλώντας μας να αφεθούμε στο όνειρο και τη φαντασία. Στο ρόλο του Εμπενέζερ Σκρουτζ θα απολαύσουμε τον Αλέξανδρο Μυλωνά μαζί μ’ έναν δυνατό θίασο. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 8 Δεκεμβρίου στο Θέατρο REX Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» με πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου.
Χριστούγεννα, όμως, έχουν μυρίσει και στην οδό Ιπποκράτους και το θέατρο Διάνα από την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς το ίδιο έργο του Κάρολου Ντίκενς, με τίτλο «Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία» επέλεξε κι η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη. Τσιγκούνης Σκρουτζ ο ηθοποιός Θανάσης Κουρλαμπάς, μαζί του ένας 15μελής θίασος, ενώ σε ρόλο έκπληξη ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης.
«Ο Κήπος» σε ελληνική κι αγγλική version
Ο Κήπος (Tangled Garden) είναι το τελευταίο έργο του Bruce Gooch, σημαντικού ηθοποιού και συγγραφέα με επιτυχίες σε πολυάριθμες παραγωγές σε Η.Π.Α και Καναδά κι ιδρυτικού μέλους της Εταιρείας Θεάτρου NewFangledStages, η οποία εδρεύει στο Τορόντο.
Αυτή την περίοδο το έργο ανεβαίνει σε παγκόσμια πρεμιέρα και σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά με τον Στέλιο Μάινα και την Κάτια Σπερελάκη στο Από Μηχανής Θέατρο.
Προς το τέλος της σεζόν, στο ίδιο θέατρο και σε συνεργασία με την NewFangledStages θα δούμε και την αγγλική παραγωγή του έργου « ο Κήπος» με πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Bruce Gooch και την Lynn Voght.
Σύμφωνα με την ιστορία, ο Μπάρι, βετεράνος του Βιετνάμ κι οικοδόμος, τώρα, στο επάγγελμα, αναρρώνει μετά από εγχείρηση στο γόνατό του, όταν ξαφνικά εμφανίζεται στο σπίτι του η Λουίζ. Καθώς πρέπει, άψογη επαγγελματίας και με ποιητικές ανησυχίες, έχει προσληφθεί από τον ανιψιό της πρώην γυναίκας του Μπάρι για να τον φροντίζει. Ο άξεστος χαρακτήρας του την τρέπει σε άτακτη φυγή, όμως η συνέχεια τούτης της γνωριμίας κάθε άλλο παρά αναμενόμενη αποδεικνύεται. Ο Μπάρι δείχνει αποφασισμένος να γίνει καλύτερος άνθρωπος, ενώ η Λουίζ, στο πρόσωπο του, θα αναζητήσει απεγνωσμένα τη βοήθεια.
«Στη «ξηρή» ζωή των δύο ηρώων, ο Κήπος είναι μία όαση. Στον Κήπο θα συναντηθούν, εκεί θα προσπαθήσουν να αρθρώσουν μια κοινή γλώσσα, εκεί θα αναζητήσουν ρωγμές για να εισχωρήσουν και να τολμήσουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Παρά τις αντιθέσεις τους. Παρά τις αποτυχίες που κουβαλάνε. Παρά τον δισταγμό.
«Το γαϊτανάκι του έρωτα» για δύο και για δέκα ηθοποιούς
Το γνωστό έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ θα δούμε σε δύο διαφορετικές εκδοχές και με άλλους τίτλους, τη φετινή θεατρική σεζόν. Γραμμένο το 1900 στη Βιέννη, απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία κι έγινε αιτία να κατηγορηθεί ο συγγραφέας από την κοινή γνώμη ως «Εβραίος πορνογράφος», με συνέπεια να το αποσύρει ο ίδιος από τις γερμανόφωνες χώρες.
Μόλις το 1982, 40 χρόνια μετά τον θάνατο του Σνίτσλερ, ο γιος του κυκλοφόρησε το έργο του πατέρα του στη Γερμανία.
Παραλίγο, μάλιστα, να είχαμε και τρίτη εκδοχή στη θεατρική Αθήνα, αλλά η παράσταση της Αλίκης Δανέζη στο «Θησείον-Ένα θέατρο για τις τέχνες με το τίτλο «REIGEN-Δέκα διάλογοι για το Σεξ» ακυρώθηκε.
Έτσι στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα παρακολουθούμε μια διασκευή με δύο ηθοποιούς. Τη μετάφραση, υπογράφει η ψυχή του θεάτρου, Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου και τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Θοδωρής Βουρνάς. Η παράσταση κρατάει τον γαλλικό τίτλο: «La Ronde» που μπορεί να σημαίνει οποιοδήποτε από τα ακόλουθα: περιφέρεται γύρω, κάνει γύρους, γύρο ποτών, κυκλικό χορό.
Η Τζούλι Τσόλκα κι ο Αποστόλης Ψαρρός αλλάζουν επί σκηνής προσωπεία και διαθέσεις συνθέτοντας ένα ρεαλιστικό πορτραίτο ανθρώπων κι ανθρώπινων σχέσεων, όπως τους συναντάμε αναλλοίωτους μέσα στον χρόνο και τις εποχές. Βιώνοντας την αλήθεια της κάθε συγκυρίας, οι χαρακτήρες αποκαλύπτουν εναλλακτικές πτυχές του εαυτού τους μέσα από τον εκάστοτε «ρόλο».
Από το έργο του Άρτουρ Σνίτσλερ, φαίνεται να γοητεύτηκε κι ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ο οποίος θα το σκηνοθετήσει στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά τον Μάιο. Στην παράσταση με τίτλο «Το γαϊτανάκι» θα δούμε έναν εξαιρετικό θίασο με τους Στεφανία Γουλιώτη, Χάρη Φραγκούλη, Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Άννα Μάσχα, Αλέξανδρο Λογοθέτη, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Σίσσυ Τουμάση κι Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο να υποδύονται τα πέντε ζευγάρια στις δέκα σπονδυλωτές σκηνές.
Η ιστορία διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1890 στη Βιέννη. Η δομή είναι σπονδυλωτή κι αποτελείται από δέκα σκηνές που αλληλοσυνδέονται και που, στην κάθε μία, πρωταγωνιστεί ένα ζευγάρι εραστών. Τα ζευγάρια είναι: Η πόρνη κι ο στρατιώτης, ο στρατιώτης κι η υπηρέτρια, η υπηρέτρια κι ο νεαρός κύριός της, ο νεαρός κύριος κι η παντρεμένη γυναίκα, η παντρεμένη γυναίκα κι ο σύζυγός της, ο σύζυγος κι η νεαρή κοπέλα, η νεαρή κοπέλα κι ο ποιητής, ο ποιητής κι η ηθοποιός, η ηθοποιός κι ο κόμης, ο κόμης κι η πόρνη.
Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
«Γυάλινος Κόσμος»
Πόσους «Γυάλινους Κόσμους» έχει δει ο μέσος θεατρόφιλος; Συνήθως δεν φτάνουν τα δάκτυλα των δύο χεριών για να μετρήσεις τις παραστάσεις. Όταν, όμως, το αριστούργημα του Τένεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά και με ηθοποιούς όπως η Μπέττυ Αρβανίτη, ο Χάρης Φραγκούλης, η Ελίνα Ρίζου κι ο Έκτορας Λιάτσος, τότε μια επίσκεψη στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας είναι επιβεβλημένη.
Παράλληλα, οι Θεσσαλονικείς παρακολουθούν για δεύτερη σεζόν, το αυτοβιογραφικό έργο του Ουίλιαμς με τη σκηνοθετική υπογραφή της Γλυκερίας Καλαϊτζή. Στο θέατρο Τ , τον ρόλο της Αμάντας ερμηνεύει η έμπειρη Γιώτα Φέστα. Μαζί της στη σκηνή οι νεότεροι Χρήστος Παπαδόπουλος, Κατερίνα Συναπίδου και Δημήτρης Κρίκος.
«Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα» και για εφήβους
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια, δεν θα σκηνοθετήσει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου κι αυτό γιατί όπως εξήγησε και στη συνέντευξη Τύπου του θεάτρου το πολυβραβευμένο έργο Μαρκ Χάντον σε διασκευή Σάιμον Στήβενς είχε ανάγκη από μια μεγαλύτερη σκηνή. Έτσι, θα το παρακολουθήσουμε, τελικά, στο Τζένη Καρέζη. Στο θέατρο της οδού Ακαδημίας θα ζωντανέψει μια γλυκόπικρη ιστορία για τον αυτισμό, την εφηβεία, την οικογένεια, τα μαθηματικά και τα χρώματα.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών έχει επιλέξει έναν διαλεχτό θίασο: Γιάννη Νιάρρο, Μαρία Καλλιμάνη, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Θέμη Πάνου κ.α
Παράλληλα, στη Θεσσαλονίκη και τη νεανική σκηνή του Κ.Θ.Β.Ε. η Ελεάνα Τσίχλη σκηνοθετεί ίδιο έργο στοχοπροσανατολισμένο για το εφηβικό κοινό.
Τον ρόλο του Κρίστοφερ έχει αναλάβει ο Βασίλης Ντάρμας, ο οποίος υποδύεται έναν «ιδιόρρυθμο» δεκαπεντάχρονο του οποίου το μυαλό του λειτουργεί μ’ έναν δικό του, ιδιαίτερο τρόπο. Ξέρει πάρα πολλά για τα μαθηματικά και πολύ λίγα για τους ανθρώπους. Του αρέσει να φτιάχνει χάρτες και σχεδιαγράμματα, είναι εκπληκτικός αριθμομνήμων, λατρεύει τα αστυνομικά μυθιστορήματα και την αστρονομία. Δεν ανέχεται να τον αγγίζουν και δεν μπορεί να πει ψέματα. Ένα βράδυ βρίσκει νεκρό τον σκύλο της γειτόνισσάς του κι αποφασίζει να ξεδιαλύνει το μυστήριο. Αυτή η αναζήτηση τον παρασέρνει σε μονοπάτια δύσβατα, αλλά τον οδηγεί, κιόλας, στη χαμένη από καιρό μητέρα του. Καλείται τώρα να ξεδιαλύνει παραπανίσια μυστήρια, εκείνα του κόσμου των μεγάλων, πολύ πιο περίπλοκα από το απλό: «Ποιος σκότωσε τον σκύλο».
Τελειώνει η μια εκδοχή… ξεκινάει η επόμενη
Πριν λίγες μέρες έριξε αυλαία η «Hedda Gabler» στο Μπάγκειον σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου. Παράλληλα το ίδιο έργο του Ίψεν έχει ήδη ανέβει και παίζεται με τον γνωστό ελληνικό τίτλο στο «Έντα Γκάμπλερ» στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα σε σκηνοθεσία Γιάννη Δρίτσα.
Ίδιο έργο από την ανθολογία του Νορβηγού συγγραφέα, επέλεξαν κι η Δανάη Σπηλιώτη με την Βαλεντίνη Λουρμπά. Ο λόγος για την «Κυρά της Θάλασσας». Η πρώτη παρουσίασε το έργο για λίγες παραστάσεις και δεύτερη σεζόν στο Tempus Verum, ενώ η δεύτερη κάνει πρεμιέρα σε λίγες μέρες στο θέατρο Εκάτη.
Τέλος, λίγο πριν την εκπνοή της παράστασης «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε», σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού στο Studio Κυψέλης, έκανε πρεμιέρα του ίδιο έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου, στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου μ’ έναν εξαιρετικό θίασο και τον ίδιο τον σκηνοθέτη επί σκηνής!