Το έργο Το κορίτσι που επιμένει του Τηλέμαχου Τσαρδάκα εντάσσεται στην σειρά «Παιδικό θέατρο» των εκδόσεων Σοκόλη.
Το Το κορίτσι που επιμένει (ή πως φτιάχτηκε ο άσπρος πλανήτης της αγάπης) είναι ένα μουσικό παραμύθι για μεγάλους και μικρούς. Κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδόσεις Σοκόλη σε κείμενο και στίχους του Τηλέμαχου Τσαρδάκα και σε μουσική σύνθεση του Διονύση Μπάστα. Η έκδοση περιλαμβάνει το cd της μουσικής, οπότε αποτελεί μια ολοκληρωμένη πρόταση για έναν εκπαιδευτικό/θεατρολόγο ή για έναν μικρό αναγνώστη.
Το έργο έχει ανέβει στην Πάτρα (θέατρο act τη σεζόν 2015-2016), στην Αθήνα (θέατρο Άβατον τη σεζόν 2016-2017 και θέατρο Άλφα-Ιδέα το 2018), στο ΔΗΠΕΠΕ Κομοτηνής (2018), στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης (2020) και στην Κύπρο (ΘΟΚ τη σεζόν 2019-2020). Όπως και τα υπόλοιπα έργα της σειράς, στο τέλος του βιβλίου μπορείτε να δείτε προτεινόμενες σκηνοθετικές οδηγίες ή ν’ ανατρέξετε στη σχετική βιβλιογραφία.
Υπόθεση:
Ένα κορίτσι κι ένα αγόρι μεγαλώνουν μαζί, αγαπιούνται και παντρεύονται. Όμως, πάνω στην κορύφωση της ευτυχίας τους, τη μέρα του γάμου τους, ο Θεός του Κάτω Κόσμου, ο Πλούτωνας, κλέβει το αγόρι. Η λύπη του κοριτσιού είναι τόσο μεγάλη που οι υπόλοιποι θεοί συγκινούνται και αποφασίζουν να το βοηθήσουν. Έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες, στο οποίο το κορίτσι μας θα αντιμετωπίσει τα εμπόδια και τους κωμικούς χαρακτήρες του Κάτω Κόσμου σε μια σειρά από αστεία επεισόδια γεμάτα μουσική και τραγούδι. Πείθει τον απρόθυμο Βαρκάρη, παίρνει με το μέρος της τον τρίφωνο Κέρβερο και κερδίζει τη συμπάθεια της ευαίσθητης Περσεφόνης, πριν βγει τελικά νικήτρια στη μεγάλη αναμέτρησή της με τον ίδιο τον Πλούτωνα. Ένα παραμύθι με κεντρική ηρωίδα ένα θαρραλέο κορίτσι που παίρνει την τύχη του στα χέρια του και επιμένει μέχρι την τελική λύση που θα είναι δίκαιη για όλους.
Πρόσωπα:
Η πλοκή αποτελείται από 11 πρόσωπα, κάποια εκ των οποίων είναι Ολύμπιοι θεοί ή μυθικά πρόσωπα. Από τη μία λοιπόν έχουμε το Κορίτσι, το Αγόρι, τον Αφηγητή και την Αφηγήτρια, από την άλλη την Αφροδίτη, τον Απόλλωνα, το Διόνυσο, τον Πλούτωνα, το Βαρκάρη, τον Κέρβερο (χωρίζεται σε 3 πρόσωπα) και την Περσεφόνη. Σ’ ένα ανέβασμα του έργου σε σχολικό πλαίσιο, θα μπορούσατε ενδεχομένως να μοιράσετε τον ρόλο του Αγοριού και του Κοριτσιού σε παραπάνω άτομα ή ν’ αυξήσετε τους αφηγητές.
Χώροι:
Το σκηνικό περιβάλλον μπορείτε να το διαμορφώσετε με διάφορους τρόπους, αφού αρχικά βλέπουμε τη δράση να εξελίσσεται στον πάνω κόσμο, στη συνέχεια περνούμε στον Κάτω Κόσμο (Άδης), ενώ στο τέλος οι ήρωες πάνε να ζήσουνε στον άσπρο πλανήτη της αγάπης.
Θέματα:
Το κορίτσι που επιμένει είναι ένα πολύ τρυφερό μουσικό παραμύθι που μιλάει για τη δύναμη της αγάπης αλλά και για την αποφασιστικότητα του κοριτσιού που θα περάσει από θεούς και πλάσματα, θ’ αντιμετωπίσει το θάνατο (Πλούτωνας) προκειμένου να επανασυνδεθεί με τον αγαπημένο της («Χωρίς την αγάπη είναι η πλάση μισή»). Πρόκειται για μια ανεστραμμένη διασκευή του ελληνικού μύθου «Ορφέας κι Ευριδίκη» και μάλιστα σε μιούζικαλ εκδοχή. Ένα δευτερεύον θέμα που παίρνει αρκετό χώρο και νομίζω απασχολεί πολλούς γονείς κι εκπαιδευτικούς σε σχέση με τη διαχείριση από τα παιδιά τους είναι αυτό του θανάτου. Ο θάνατος στα παραμύθια –όπως κι εδώ- είναι κομμάτι της ζωής, είναι πιο απτός κι ανθρώπινος («Τότε ο θάνατος ήταν μέρος της ζωής και οι πεθαμένοι δεν ήταν λυπημένοι. Ούτε οι ζωντανοί. Και καθώς αποχαιρετούσαν τους αγαπημένους στις κηδείες, έψαλλαν ύμνους χαρμόσυνους. Τραγουδούσανε όλοι μαζί.»).
Η γλώσσα του κειμένου είναι ιδιαίτερα άμεση, ενώ υπάρχουν ορισμένες φράσεις από τα αρχαία ελληνικά (οι στίχοι του Κέρβερου) ή από δημοφιλή τραγούδια του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το έργο ως ένα σύγχρονο μουσικό παραμύθι με καταγωγή από την ελληνική μυθολογία και τα λαϊκά παραμύθια.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σταθώ στην κεντρική ηρωίδα της ιστορίας, το κορίτσι που επιμένει, ένα κορίτσι που αγαπά, αφοσιώνεται, μα ταυτόχρονα διεκδικεί αυτό που επιθυμεί, παλεύει γι’ αυτό που της ανήκει, βγαίνει από την αφάνεια και γίνεται η πρωταγωνίστρια μιας υπερβατικής ρομαντικής ιστορίας, αντιμετωπίζει ακόμη και το θάνατο, προκείμενου να ζήσει με αυτόν που αγαπά. Η Τέχνη αυτή την στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο όπως φαίνεται κι από τις σειρές, τις ταινίες ή τα βιβλία που δημιουργούνται δίνουν μια μεγαλύτερη θέση στα κορίτσια (ή στις γυναίκες), δημιουργώντας πιο υγιή κι επιδραστικά πρότυπα για τη νέα γενιά κι εγώ θα ήθελα λοιπόν Το κορίτσι που επιμένει να είναι ένα από αυτά.
«Η ζωή είναι ωραία μόνο αν την πιστεύεις κι αν, για ό,τι αγαπάς, τολμάς να παλεύεις. Στη δική σου ιστορία μην τα παρατάς… είσαι ο ήρωας μην το ξεχνάς. Κι αν τα βρεις ποτέ σου σκούρα στη ζωή την τρελαμένη, να θυμάσαι να ροκάρεις σαν το κορίτσι, το κορίτσι που επιμένει.» (οι τελευταίοι στίχοι του έργου)