Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Α)Μπουκαλάκι νερό (για ενυδάτωση)
Β) Φέλλος (για ασκήσεις ορθοφωνίας)
Γ) Μία ασημένια καρδιά δεμένη με κλωστές
Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.
α)Ως χώρο
Στο Town Hall Theatre στη Νέα Υόρκη. Μεγάλο, φωτεινό, ανακαινισμένο και το catering που συνεγαζόταν η παραγωγή είχε φροντίσει να το εξοπλίσει πλήρως με λιχουδιές, αναψυκτικά και νερό. Το μπάνιο του ήταν πεντακάθαρο και φυσικά όταν μπήκα δεν μπορούσα να το πιστέψω οτι θα ετοιμαζόμουν εκεί. Μεγάλοι φωτιζόμενοι καθρέφτες στους τοίχους, δερμάτινοι καναπέδες και ένα πολύ απαλό χαλί που με το που το παταγες χαλάρωνες.
β) Με ποιους συναδέλφους.
Στη δραματική σχολή με τους συμμαθητές μου 4Frontal. Αν και από το καμαρίνι έλειπαν τα βασικά και οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες, οι στιγμές που περάσαμε ήταν αξέχαστες και γεμάτες από πολλά συναισθήματα που μας έδεσαν περισσότερο. Γέλια, κλάματα, απογοητεύσεις, εκπλήξεις και άλλα πολλά που μας έκαναν να ξεχνάμε τις ελλείψεις αλλά να επικεντρωνόμαστε στην ουσία και να περνάμε ωραία.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Στη Metropolitan Opera στη Νέα Υόρκη. Ευρύχωρα, οργανωμένα, καθαρά, εξοπλισμένα με οτιδήποτε κανείς θα μπορούσε να χρειαστεί και με μεγάλη ιστορία να τα συνοδεύει.
Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Δεν ξέρω αν είναι η πιο ωραία αλλά είναι κοινή και σίγουρα η πιο γλυκιά σε όλες τις παραστάσεις της 4Frontal. Είναι όταν κάνουμε ομαδική αγκαλιά πριν από κάθε πρεμιέρα και είναι σαν να υπάρχει ένα μυστικό συμβόλαιο οτι οτιδήποτε στραβό και αν συμβεί πάνω στη σκηνή μπορούμε να βασιστούμε ο ένας στον άλλον.
Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Σκέψεις συμπυκωνμένες σε 2 δευτερόλεπτα: Παίρνω βαθειά ανάσα και μετά σκέφτομαι οτι λογικά όλα θα πάνε καλά, μετά οτι αν δεν πάνε δεν πειράζει. Ύστερα απορώ εαν θα σταματήσει ποτέ το άγχος και μετά σκέφτομαι οτι μάλλον όχι. Τέλος, λέω στον εαυτό μου άντε πάμε και οτι γίνει.
Ο Χάρης πρωταγωνιστεί στον "Μισάνθρωπο" της ομάδας 4frontal στο Θέατρο Θησείον.