Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Δεν είμαι από τους ηθοποιούς που αφήνουν πάντα κάτι στο καμαρίνι τους να τους περιμένει για την επόμενη παράσταση. Θα ήταν ίσως πιο ενδιαφέρουσα η απάντηση αν το έκανα, αλλά θα ήταν ψέματα. Εγώ είμαι κάπως περισσότερο «νομάς». Κουβαλάω ό,τι χρειάζομαι σε μια μεγάλη, ασήκωτη τσάντα και απλώς φέρνω όλα αυτά τα πράγματα στο θέατρο πριν την παράσταση.

Το πιο όμορφο καμαρίνι που είχα ποτέ.
Έχω μια ιδιαίτερη σχέση μέχρι στιγμής με το καμαρίνι του Tempus Verum, γιατί το έχω συνδέσει με ζεστασιά, γέλια, αγκαλιές και φίλους.

 Το ωραιότερο καμαρίνι που έχω δει στη ζωή μου.

Το ωραιότερο καμαρίνι είναι πάντα το επόμενο.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Η πιο ωραία ανάμνησή μου είναι όταν στο θέατρο Επί Κολωνώ παίζαμε τη «Λολίτα» και στα καμαρίνια συναντούσαμε τον Τάκη Σπυριδάκη, ο οποίος είτε μόλις είχε τελειώσει από τον «Άγριο Σπόρο» είτε ετοιμαζόταν να βγει στη σκηνή. Ήταν ένας από τους πιο αυθεντικούς και ευγενείς ανθρώπους που έχω γνωρίσει σε αυτό το χώρο.

Το τελευταίο πράγμα - κίνηση - σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Κάθε φορά μάλλον είναι διαφορετική, αλλά πάντα έχει μέσα της το ίδιο συναίσθημα, την ίδια σκέψη: «Λοιπόν, τώρα, ας πάμε να μοιραστούμε όλοι μαζί μια ιστορία».

H Δώρα Παρδάλη πρωταγωνιστεί στον συνταρακτικό μονόλογο του Dennis Kelly “Girls& Boys”, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο 104, σε μετάφραση –σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Στεφαδούρου. Παράλληλα παίζει στη “Lolita Reversed: Dark” του Χρήστου Καρασαββίδη στο Tempus Verum – Εν Αθήναις.