Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Ζεστό καφέ, ένα μπουκάλι νερό, τσιγάρα, μακιγιάζ.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Από άποψη χώρου, β) Με ποιους συναδέλφους.
α) Στο Βασιλικό Θέατρο, το οποίο ανήκει στο ΚΘΒΕ.
Ευρύχωρο, με μια αίσθηση ζεστασιάς και κρυμμένες φωνές πολλών ηθοποιών που είχαν περάσει από εκεί.
β) Με τις συναδέλφους μου, Λορίνα Κατσιώτη και Νάταλι Δήμου, από την παιδική παράσταση «Ψαρόσουπα» στο Θέατρο Ακροπόλ. Ανυπομονούσα να ξυπνήσω και να τις συναντήσω για τον πρωινό καφέ μας πριν από την παράσταση.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Στο θέατρο της Royal Academy of Dramatic Arts (RADA).
Θυμάμαι είχα μπει μέσα και σκέφτηκα: «Ποπό, θα μπορούσα να μένω εδώ!»
Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Η απάντηση είναι δύσκολη. Είναι τόσες οι στιγμές χαράς, συγκίνησης, γλυκιάς αγωνίας... Τόσες ωραίες συζητήσεις και αγκαλιές. Το καμαρίνι με ωραίους συναδέλφους είναι ένα δεύτερο σπίτι.
Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Πίνω μια γερή γουλιά νερό, παίρνω μια βαθιά ανάσα και σκέφτομαι τη μητέρα μου.
Η Βιργινία Ταμπαροπούλου πρωταγωνιστεί στο "Μαυροπούλι" του David Harrower μαζί με τον Αλέξανδρο Μυλωνά στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας β' σκηνή.