Συνέντευξη: Γιώτα Δημητριάδη
Φωτογραφίες: Χριστίνα Δενδρινού
Στην Πειραιώς 52, εκεί στο «Σχολείον» της Ειρήνης Παππά, κρύβεται ένας θαυμαστός χώρος και κόσμος, που το μόνο που τον χωρίζει από εμάς είναι η μεγάλη γκρι μεταλλική πόρτα. Εκεί στεγάζεται τα τελευταία χρόνια η δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Στο τέλος των λιθόκτιστων κτιρίων δεσπόζει η νέα θερινή σκηνή, την οποία θα εγκαινιάσει η περίφημη Λυσιτστράτη του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου. Ωστόσο, το βάπτισμα του πυρός αυτή η παράσταση θα το λάβει στις 31 Ιουλίου στην Επίδαυρο.
Επιστρέφοντας στον χώρο μας και ανοίγοντας τη συρόμενη πόρτα, κάνει την εμφάνισή του ο πιο κεφάτος οικοδεσπότης, ο σκύλος της σχολής, ο Μάρκος.
Η Αγορίτσα Οικονόμου σχολιάζει: «Ο Μάρκος είναι ο σταρ μας» και το καφετί σκυλάκι δεν χάνει ευκαιρία να στηθεί για χάδια αλλά και... για πόζες(!) σαν πραγματικός σταρ.
Οι πρόβες έχουν μπει στην τελική ευθεία και η Αγορίτσα δηλώνει ευτυχής γι’ αυτήν τη συνεργασία αλλά και για τον ρόλο της Μυρρίνης που της εμπιστεύτηκε ο
Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. «
Κάποιος άλλος σκηνοθέτης ενδεχομένως να με φανταζόταν για την Λαμπιτώ. Χάρηκα λοιπόν που είδε και κάτι άλλο σε μένα ο Οδυσσέας» μού εξηγεί.
Για την Αγορίτσα η ελπίδα ότι η παράσταση θα ανέβαινε δεν χάθηκε ούτε τις πιο δύσκολες στιγμές αυτής της πανδημίας. «Το Εθνικό Θέατρο δεν μπορεί να κατεβάσει ρολά, είναι το Εθνικό Θέατρο» μου λέει με μια δόση συγκίνησης αλλά και πίστης ότι το θέατρο θα ανθεί πάντα. Εξάλλου, η ίδια επέλεξε αυτό το επάγγελμα για να παρηγορήσει και να παρηγορηθεί και, όπως φαίνεται, τα καταφέρνει περίφημα.
Πώς βίωσες το διάστημα του εγκλεισμού;
Στην καραντίνα πέρασα από όλες τις φάσεις. Φοβήθηκα, τρομοκρατήθηκα, αγχώθηκα μήπως πήγαινα στο φαρμακείο ή στο Σούπερ Μάρκετ και γυρνούσα πίσω μεταφέροντας τον ιό στη μητέρα μου. Ήμουν πάρα πολύ προσεκτική και τήρησα με ευλάβεια τους κανόνες. Έβγαινα για τα απολύτως απαραίτητα. Από την άλλη, μπορώ να πω ότι ξεκουράστηκα.
Ο φόβος όμως υπήρχε και όλα αυτά που βλέπαμε στις οθόνες μας με τους χιλιάδες νεκρούς κάθε μέρα δεν μπορούσαν παρά να μας δημιουργούν άσχημα συναισθήματα... Θυμήθηκα το Παιχνίδι της Σφαγής που είχαμε κάνει με τον Γιάννη Κακλέα πριν δύο χρόνια και του έστελνα μηνύματα!
Μιλούσα στο τηλέφωνο με φίλους. Δουλεύαμε μέσω skype με τους μαθητές μου. Κάπως έτσι πέρασε αυτό το διάστημα.
Ωστόσο αυτό που απόλαυσα πραγματικά ήταν η ησυχία. Άκουγες τα πουλιά… ήταν μαγεία! Αυτό χάρηκα περισσότερο.
Έχεις παίξει πολλές φορές στην Επίδαυρο. Τι αλλάζει σε αυτή τη συγκυρία;
Υπάρχει μεγαλύτερη ευθύνη από όλους μας, ώστε να γίνουν όλα σύμφωνα με το πρωτόκολλο. Αυτό ισχύει και για το κοινό που θα έρθει. Εμείς δεν ξέραμε αν θα τελικά θα γινόταν η παράσταση.
Όταν βγήκε το διάγγελμα του πρωθυπουργού και ανακοίνωσε ότι φέτος δεν θα γίνουν φεστιβάλ, ήμασταν στη φάση που θα ξεκινούσαμε τις πρόβες και ξαφνικά όλα πάγωσαν. Στη συνέχεια μιλούσαμε με τον Οδυσσέα (Παπασπηλιόπουλο) και σκεφτόμασταν ότι ίσως το Εθνικό Θέατρο δεν κατεβάσει τα ρολά. Επειδή είναι: «Το Εθνικό Θέατρο». Μιλούσα με τη Νένα (Μεντή) που είναι φίλη μου και μου έλεγε: «Το θέατρο δεν έκλεισε στην κατοχή και στη χούντα. Θα κλείσει τώρα;», γεγονός που μου έδινε φοβερή δύναμη.
Επομένως, είναι και μια πολιτική πράξη να παίζει κανείς κάτω από αυτές τις συνθήκες;
Δεν είναι; Πάντα με προσοχή και ασφάλεια, αλλά δεν μπορεί και να σταματήσει η ζωή μας λόγω του ιού.
Φαντάζομαι πως ο covid -19 έχει επηρεάσει και όλη τη σκηνοθεσία της παράστασης...
Φυσικά! Ο Οδυσσέας είναι σαν να σκέφτηκε εκ νέου την παράσταση. Μπορεί να μην είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με αυτό που είχε στην αρχή ονειρευτεί. Ήρθε όμως μια δυσκολία και συνήθως η δυσκολία σε βάζει και μηχανεύεσαι νέους τρόπους. Πράγματι, στη συγκεκριμένη δουλειά οι μάσκες που έχει φτιάξει ο Άγγελος Μέντης είναι υπέροχες.
Και μην ξεχνάμε ότι έτσι ανέβαιναν οι παραστάσεις στην αρχαιότητα...
Ακριβώς. Εγώ τη μάσκα την αγαπώ πάρα πολύ από την εποχή που κάναμε την Ορέστεια, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, στην Πειραματική Σκηνή. Νομίζω ότι απελευθερώνει πάρα πολύ τον ηθοποιό.
Τι έχει να μας πει σήμερα η Λυσιστράτη;
Το αρχαίο δράμα είτε είναι κωμωδία είτε τραγωδία μάς ανοίγει πάντα δρόμους και νέους πνευματικούς και ψυχολογικούς ορίζοντες. Ωστόσο έχει σημασία τι θέλει να πει και ποιες πτυχές να φωτίσει ο κάθε σκηνοθέτης . Η Λυσιστράτη γράφτηκε το 411 π.Χ. μετά το τέλος της Σικελικής εκστρατείας σε μια Αθήνα που ταλανιζόταν από τον φοβερό λιμό... και μετρούσε τις πληγές της. Επομένως είναι ξεκάθαρο πόσο αγγίζει αυτό που ζούμε σήμερα.
Στη δική μας παράσταση δίνεται έμφαση στο ζήτημα της συμφιλίωσης. Δεν έχει να κάνει με την έννοια της θρησκευτικής συγγνώμης αλλά με την έννοια της αποδοχής. Συμφιλιώνομαι με εμένα, με το παρελθόν μου, με τη ζωή μου, με το άλλο φύλο κ.λ.π...
Εσύ πόσο συμφιλιωμένη είσαι με τον εαυτό σου;
Παλεύω...
Θα μπορούσες να πεις ότι αυτή η ανάγκη για συμφιλίωση σε οδήγησε στο θεάτρο;
Έγινα ηθοποιός για να παρηγορήσω και να παρηγορηθώ. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το ανακάλυψα αργότερα αυτό... Στην αρχή υπήρχε μόνο αυτό το «Θέλω! Θέλω!».
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος πώς είναι ως σκηνοθέτης;
Καταπληκτικός! Είχαμε συνεργαστεί, το 2012, στους Όρνιθες του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Είναι ένας ηθοποιός που πάντα θαύμαζα και εκτιμούσα. Όταν όμως δουλέψαμε μαζί, κατάλαβα ότι υπάρχει καλλιτεχνική συγγένεια. Βλέπεις έναν ηθοποιό, τον θαυμάζεις και, όταν έρχεται η στιγμή να συνεργαστείς μαζί του καταλαβαίνεις γιατί τον ξεχώριζες. Το ίδιο συνέβη και με την Μαρία Πρωτόπαππα.
Τι κάνει λοιπόν έναν ηθοποιό να ξεχωρίζει;
Νομίζω το να είναι παρών, να είναι ανοιχτός, να είναι γενναιόδωρος και να αγαπά πάρα πολύ τον ρόλο που θα ερμηνεύσει. Όποιος κι αν είναι αυτός ο χαρακτήρας...
Αυτή είναι και η πρώτη συμβουλή που δίνεις στους μαθητές σου;
Ναι, να είναι με ανοιχτή καρδιά και ανοιχτή φαντασία. Επιπλέον να μελετούν εξονυχιστικά το έργο, γιατί στα καλογραμμένα έργα υπάρχουν όλες οι απαντήσεις για τον ρόλο.
Πολλοί μπορεί να έχουν την εντύπωση ότι είσαι κωμική ηθοποιός, ίσως λόγω της τηλεοπτικής επιτυχίας του Κάτω Παρτάλι. Παρ’ όλα αυτά νομίζω ότι οι ρόλοι σου είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα. Εσύ σε ποια περιοχή νιώθεις καλύτερα;
Έχεις δίκιο. Είναι μοιρασμένοι οι ρόλοι και ήθελα να είναι έτσι. Δεν νιώθω σε κάποιο είδος πιο κοντά. Η ανάγκη μου είναι να παίζω καλογραμμένα κείμενα. Όταν έχω στα χέρια μου έναν καλογραμμένο ρόλο από έναν τόσο σπουδαίο συγγραφέα είμαι ευτυχής. Εξάλλου στα πολύ σπουδαία έργα υπάρχουν όλα τα στοιχεία μέσα.Για παράδειγμα, ακόμα και η Βασίλισσα της ομορφιάς, αν και δράμα, έχει πάρα πολύ χιούμορ από γραφής.
Δεν ξέρουμε τίποτα για τη ζωή σου όλα αυτά τα χρόνια που σε παρακολουθούμε. Έχεις κάνει προσπάθεια να προστατεύσεις την προσωπική σου ζωή;
Δεν έχω κάνει προσπάθεια. Νομίζω ότι δεν αφορά σε κανέναν. Ακόμα και τότε με τη σειρά η προσοχή των M.M.E. έπεφτε πάνω στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Εγώ δεν είχα πρωταγωνιστικό ρόλο.
Από εκείνη την περίοδο έχεις να συνεργαστείς και με τη Βίκυ Σταυροπούλου, τη Λυσιστράτη της παράστασης...
Ναι και χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτήν τη συνεργασία. Τώρα είναι διαφορετικές οι συνθήκες, γιατί είναι θέατρο. Επιπλέον είναι η πρώτη φορά της Βίκυς στην Επίδαυρο. Όμως η συγγένεια που σου έλεγα και πριν ισχύει και για τη Βίκυ! Πολλά χρόνια το παλεύαμε να συνεργαστούμε και τώρα που ήρθε η κατάλληλη στιγμή το χαιρόμαστε πολύ.
Τηλεόραση θα ήθελες να ξανακάνεις;
Πάντα θέλω και προτάσεις γίνονται, αλλά το θέμα είναι να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Το μεγαλύτερο ζήτημα είναι ο χρόνος. Να μπορώ να το κάνω και να υπάρχει μια καλή διάθεση και από τις δύο πλευρές για τον προγραμματισμό. Επιπλέον, έχω τη διδασκαλία στη σχολή και νιώθω τεράστια ευθύνη απέναντι στους μαθητές μου. Δεν θέλω να κάνω εκπτώσεις εκεί.
Παρακολούθησες τις «Άγριες Μέλισσες» που σημείωσαν τόση επιτυχία με πολλούς κατά βάση θεατρικούς ηθοποιούς στο καστ;
Δυστυχώς, δεν είχα χρόνο να το κάνω. Έχω δει μόνο τα πρώτα επεισόδια γιατί το συζητούσαμε με την Μαρία (Κίτσου) πέρσι το καλοκαίρι που ήμασταν μαζί στην Ορέστεια και μελετούσε τον ρόλο. Ήξερα ότι και πάρα πολλοί άλλοι φίλοι θα συμμετείχαν και γι’ αυτό ήθελα να το δω. Είναι μια πάρα πολύ καλή δουλειά, με τεράστια ανταπόκριση στον κόσμο και νομίζω ότι όλο αυτό μόνο για καλό είναι.
Επιπλέον το κοινό γνώρισε ηθοποιούς που μπορεί να μην είχε δει στην τηλεόραση. Το Δέκα, Το Νησί, Η αίθουσα του θρόνου και πολλές άλλες σειρές της δεκαετίας του ’90 που θυμόμαστε είχαν μεγάλη επιτυχία και λόγω των εξαιρετικών ηθοποιών τους.
Μιλάμε για ανθρώπους που είχαν άλλη αφετηρία λόγω της θεατρικής τους εκπαίδευσης: ο αξέχαστος Μηνάς Χατζησάββας, ο Γιάννης Μπέζος ήταν χρόνια ηθοποιοί στο θέατρο. Γι’ αυτό και τώρα χαίρομαι που αυτή η σειρά αναδεικνύει ταλαντούχους θεατρικούς ηθοποιούς. Είναι σημαντικό ο κόσμος να γνωρίζει, για παράδειγμα, τον Γιώργο Γάλλο που είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός ή την Μαρία Κίτσου.
Καλώς η κακώς δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να πάνε θέατρο και έτσι η τηλεόραση γίνεται το ιδανικό μέσο για να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας. Η χώρα μας έχει σπουδαίους ηθοποιούς. Όχι καλούς! Σπουδαίους!
Αυτά τα σχεδόν 20 χρόνια που είσαι ηθοποιός τι σου έμαθε αυτή τη δουλειά;
Μου έχει μάθει να είμαι σε όλα λίγο «πιο»... Πιο υπομονετική, πιο γενναιόδωρη, πιο προσεκτική...
Πώς θα χαρακτήριζες την Αγορίτσα με 5 λέξεις;
Α! Γιώτα, δεν έχω ιδέα... Μια, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε... (γέλια)
Οι φίλοι σου τι λένε για σένα; Η Αγορίτσα είναι αισιόδοξη; Εξωστρεφής; Ευαίσθητη;
Όλα αυτά! Είναι αισιόδοξη, είναι απαισιόδοξη, είναι πεισματάρα, είναι αγωνίστρια....
Μπορείς χωρίς πείσμα να είσαι καλός σ’ αυτή τη δουλειά;
Δεν ξέρω, εμένα καλό μού έκανε... Το πείσμα από μόνο του δεν ξέρω αν μπορεί να βοηθήσει. Σίγουρα κάπως το διαχειρίστηκα.
Θέλουμε πολύ! Αλλά δεν ξέρουμε αν θα το επιτρέψουν οι συνθήκες. Πρέπει να βρούμε μεγαλύτερο θέατρο. Επίσης πρέπει να γίνουν προσαρμογές στην ίδια την παράσταση. Δεν μπορώ, για παράδειγμα, να φιλάω τον φίλο μου, τον Αντώνη, επί σκηνής. Θα δείξει… Ελπίζουμε για το καλύτερο!
Λυσιστράτη
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
31/07 έως 02/08/2020 στις 21:00
Ταυτότητα παράστασης:
Μετάφραση Σωτήρης Κακίσης
Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Σκηνικά Όλγα Μπρούμα
Κοστούμια Άγγελος Μέντης
Μουσική Κατερίνα Πολέμη
Κίνηση Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική διδασκαλία Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη Αναστασία Στυλιανίδη
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Βίκυ Βολιώτη,
Στεφανία Γουλιώτη, Βαγγέλης Δαούσης, Δάφνη Δαυίδ, Στέλιος Ιακωβίδης,
Γιάννης Κότσιφας, Νεφέλη Μαϊστράλη, Γιώργος Ματζιάρης, Ελπίδα Νικολάου, Αγορίτσα Οικονόμου, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Βίκυ Σταυροπούλου, Νίκος Ψαρράς
Διαβάστε επίσης: