Tο texnes-plus σας πάει θέατρο!

Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Πόρτες», για το Σάββατο 5 Οκτωβρίου στις 21:00 και την Κυριακή 6 Οκτωβρίου στις 21:00

Για να λάβετε μέρος στο διαγωνισμό, κάντε τη  σελίδα του texnes-plus στο facebook,  σχολιάστε το όνομά σας κάτω από το άρθρο, αλλά και την ημέρα που θέλετε να δείτε την παράσταση (π.χ Μαρία Παπαδοπούλου Κυριακή) και μοιραστείτε το άρθρο στο προφίλ σας.

Ο διαγωνισμός λήγει το Σάββατο το πρωί 5 Οκτωβρίου  και οι νικητές θα ενημερωθούν μέσω της σελίδας μας στο facebook.

Μετά την επιτυχημένη παρουσίαση του «Ολονύκτιου Αφιερώματος στη Χρύσα Σπηλιώτη», το Θέατρο Σταθμός και το Φεστιβάλ Αναλόγιο συνεχίζουν τη συνεργασία τους και την προβολή του έργου της σπουδαίας συγγραφέως. Το έργο Πόρτες σε σκηνοθεσία Μιχαέλας Αντωνίου που έκλεισε την οκτάωρη εκδήλωση του Αφιερώματος της 21^ης Σεπτεμβρίου και απέσπασε ενθουσιώδη σχόλια και αντιδράσεις, τώρα θα παιχτεί για οκτώ ακόμα παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή του Οκτωβρίου στις 21:00.

Οι Πόρτες, το τελευταίο πολυπρόσωπο έργο της Χρύσας Σπηλιώτη, πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Νεοελληνικού Έργου το 2012, σημειώνοντας μία σημαντική στιγμή στο σύνολο του έργου της. Η δομή του έργου χαιρετίζει της απαρχές του θεάτρου μας, καθώς τρεις ηθοποιοί παίζουν πολλαπλούς ρόλους και εξυφαίνουν μία ιστορία μνήμης και τραύματος, δοκιμάζοντας τα όρια μεταξύ δυνατών συναισθημάτων και ακραίων συμπεριφορών. Η ψυχανάλυση γίνεται το εργαλείο-μαγικό ραβδί που θα προκαλέσει την κεντρική ηρωίδα, Νίκη, να αναμετρηθεί με την ιδιόμορφη φοβία της: τον πανικό του να διαβαίνει μία πόρτα μαζί με άλλους.

Οι Πόρτες είναι ένα έργο γραμμένο από μια συγγραφέα-ηθοποιό, που γνώριζε την ουσία του θεάτρου και τα μυστικά της σκηνής, ενώ οι σκηνικές ανατροπέςπου το διατρέχουν αποτελούν πρόκληση για κάθε ηθοποιό. Η σκηνοθετική προσέγγιση διακρίνεται από αμεσότητα και χιούμορ, αποδίδοντας ταυτόχρονα την απαραίτητη σοβαρότητα που απαιτεί η δημιουργία. Η παράσταση μάς προσκαλεί να απολαύσουμε ένα έργο με εντάσεις και θεατρικότητα, μέσα από τις ερμηνείες νέων ταλαντούχων ηθοποιών. Η θεατρική ομάδα «οι σημείο Ψ.» δημιουργήθηκε στους κόλπους του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ με αφορμή τις Πόρτες της Χρύσας Σπηλιώτη και σκοπό να περιπλανηθεί στα μονοπάτια του θεάτρου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Μιχαέλα Αντωνίου

Σκηνογραφία-ενδυματολογία: Αφροδίτη Αναστοπούλου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ίλια Γιακουμάκη

Κατασκευή Σκηνικών: Δημήτρης Κουσαθανάς

Διανομή:

Λίνος Αρσένης (Παππούς/Γιατρός)

Άγγελος Παππάς (Πατέρας / Νεαρός Α’ / Αγόρι / Θόδωρος / Νεαρός Β’)

Αγγελική Στρατάκη (Γιαγιά / Νίκη / Μητέρα)

Με την υποστήριξη του Φεστιβάλ Αναλόγιο

Καλλιτεχνική και επιστημονική εποπτεία: Σίσσυ Παπαθανασίου

Επιμέλεια Αφιερώματος στη Χρύσα Σπηλιώτη: Ναταλία Κατσού

Και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Σάββατο και Κυριακή 5 και 6, 12 και 13, 19 και 20, 26 και 27 Οκτωβρίου στις 21:00

Διάρκεια: 67’

Γενικές Τιμές Εισιτηρίων:

Κανονικό: 15€

Φοιτητικό: 12€

Ανέργων, ΑΜΕΑ, άνω των 65: 10€

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Η λογοτεχνία πάντα τροφοδοτούσε το θέατρο. Κλασικοί συγγραφείς και κλασικά κείμενα θα έχουν πάντα εξέχουσα θέση στο θεατρικό σανίδι. Τη φετινή θεατρική χρονιά θα συναντήσουμε πολλές τέτοιες παραστάσεις που έχουν είναι βασισμένες σε διηγήματα και μυθιστορήματα αγαπημένων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.

Από τα έργα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι μέχρι τις ζαβολιές των μικρών ηρώων, της Άλκης Ζέη οι ιστορίες μεταπηδούν από τις σελίδες των βιβλίων στο αθηναϊκό σανίδι και υπόσχονται σε όλους μια πλούσια θεατρική σεζόν με άρωμα...βιβλίου.

«Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια»: Μια συνεχής μάχη ανάμεσα στα «πρέπει» και τα «θέλω»

Για πρώτη φορά, μεταφέρεται στο θέατρο το αριστούργημα του Στρατή Μυριβήλη, «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια». Στο επίκεντρο του συγγραφέα είναι μια απαγορευμένη ερωτική σχέση, με φόντο την κλειστή επαρχιακή ζωή στη Μυτιλήνη του Μεσοπολέμου. Ο έφεδρος ανθυπολοχαγός, Λεωνής Δρίβας, μετά την εθνική τραγωδία της Μικρασιατικής εκστρατείας, φτάνει στην πατρίδα του και συναντά τη νεαρή χήρα του αδελφικού του φίλου, Σαπφώ Βρανά.

Μεταξύ των δύο πολύ ιδιαίτερων χαρακτήρων δημιουργείται ένα δυνατό πάθος, που έχει σαν εμπόδιο από τη μια την ενοχή απέναντι στον αδικοχαμένο νεκρό και από την άλλη τα ήθη της συντηρητικής κοινωνίας του νησιού. Τη διασκευή αλλά και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Πέτρος Ζούλιας, που μετά την επιτυχία του στα έργα του Παπαδιαμάντη και την παράσταση "Οι γυναίκες του Παπαδιαμάντη" συναντά το σύμπαν του συγγραφέα Στρατή Μυριβήλη, ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της "γενιάς του 30", ο οποίος μας χάρισε ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής πεζογραφία του 20ου αιώνα.

Στον ομώνυμο ρόλο η Λένα Παπαληγούρα μαζί μ' έναν εξαιρετικό θίασο: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Γιούλικα Σκαφιδά, Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, Χριστίνα Τσάφου, Γιώργος Γιαννόπουλος, Μιχάλης Λεβεντογιάννης και Γιώργος Κωνσταντίνου. Η πρεμιέρα αναμένεται για τις 30 Οκτωβρίου στο θέατρο Βέμπο.

«Μεθυσμένη Πολιτεία»: Μια γυναίκα που ξυπνάει πάθη και αναστατώνει μια μικρή κοινωνία

Το λογοτεχνικό έργο του Σωτήρη Πατατζή «Μεθυσμένη Πολιτεία» μεταφέρεται τον Νοέμβριο στην θεατρική σκηνή «Αλκυονίς» σε σκηνοθεσία του Άρη Τρουπάκη, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης έχει καταπιαστεί και στον παρελθόν με το ανέβασμα λογοτεχνικών έργων στη σκηνή.

Το βιβλίο έχει γυριστεί και σε τηλεοπτική σειρά, σε σκηνοθεσία του Κώστα Λυχναρά, τη δεκαετία του '80 στην Ε.Ρ.Τ

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Μεσσήνης, καταφθάνει ένας περιπλανώμενος θίασος που αποτελείται από ανθρώπους λίγο ή πολύ αποτυχημένους.

Ανάμεσά τους είναι και μια νέα, πολύ ωραία γυναίκα, που γρήγορα αναστατώνει όλους τους ανθρώπους της μικρής εκείνης πολιτείας, φουντώνει τα πάθη, ξυπνάει χίλιες δυο απωθημένες επιθυμίες, ζωντανεύει τα όνειρα και, γενικά, δίνει σε όλους την ευκαιρία να γνωρίσουν καλά τον εαυτό τους και να συνειδητοποιήσουν τη φθορά τους, τη μοναξιά τους και τη λαχτάρα τους για μια ζωή καλύτερη.

Στη σκηνή του νέου θεάτρου της πόλης ένας θίασος εξαιρετικών ηθοποιών, μεταξύ των οποίων οι: Δημήτρης Ήμελλος, Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Κατερίνα Μισιχρόνη, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Νίκος Αλεξίου, Βαγγέλης Ψωμάς, Ερατώ Πίσση, Παναγιώτης Κατσώλης.

«Ιστορία Χωρίς Όνομα»: Μια ιστορία ηδονής και οδύνης

Τον θυελλώδη έρωτα του Ίωνα Δραγούμη και της Πηνελόπης Δέλτα, του Στέφανου Δάνδολου, μεταφέρει στη σκηνή του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης» από τον Ιανουάριο ο Κώστας Γάκης.

Το βιβλίο έγινε από τις πρώτες εβδομάδες της κυκλοφορίας του best-seller.

Ίων Δραγούμης και Πηνελόπη Δέλτα. Μια ψυχή χωρισμένη σε δύο σώματα. Ένας θαμμένος πόνος που δεν εκτονώθηκε ποτέ. Δύο λυγμοί που συνορεύουν. Ο έρωτας και η πατρίδα. Μια ιστορία ηδονής και οδύνης. Ο εμβληματικός διπλωμάτης και η σπουδαία συγγραφέας σε μια νοερή ζωή επιθυμίας, ονείρων, υψηλών ιδανικών, υψηλών δεσμεύσεων, υψηλών οραμάτων.

Τον εμβληματικό πολιτικό Ίωνα Δραγούμη θα ενσαρκώσει επί σκηνής ο Τάσος Νούσιας, ενώ η Μπέτυ Λιβανού και η Μαρία Παπαφωτίου θα μοιραστούν δύο διαφορετικές εποχές της σπουδαίας συγγραφέως και ιστορικής προσωπικότητας, Πηνελόπης Δέλτα. Μαζί τους οι :Στάθης Μαντζώρος, Αργύρης Γκαγκάνης, Στέλιος Γιαννακός και Ανθή Φουντά.

«Μέγας Ιεροεξεταστής»: Ο άνθρωπος ως θύμα και ως θύτης

Από 4 Οκτωβρίου ο «Μέγας Ιεροεξεταστής» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι έρχεται στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή.

Στο μύθο του μεγάλου Ιεροεξεταστή, ο Ντοστογιέφσκι εκφράζει τα αγωνιώδη ερωτήματα που τον τυραννούν: Τα όρια της ανθρώπινης ελευθερίας, της βούλησης, της πίστης, της ύπαρξης του θείου, της ομορφιάς, της αγάπης. Της ανθρώπινης διαφθοράς. Της πραγματικής δύναμης του ανθρώπου. Θεός-άνθρωπος ή άνθρωπος-θεός; Μεγάλα, καίρια ερωτήματα με τα οποία η σύγχρονη ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη. Ο άνθρωπος ως θύμα και ως θύτης.

Στο ρόλο του Μέγα Ιεροεξεταστή η Λυδία Κονιόρδου.

«Δαιμονισμένοι»: Το κακό και τα «καινά δαιμόνια» στην επαρχιακή κοινωνία

Στον ίδιο χώρο με τον «Μέγα Ιεροεξεταστή» αλλά και με τον ίδιο σκηνοθέτη μεταφέρονται στη θεατρική σκηνή και οι «Δαιμονισμένοι» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Το κοινό έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει και τις δύο παραστάσεις μαζί κάθε Κυριακή ή ξεχωριστά την καθεμία τις Παρασκευές και τα Σάββατα.

Στους «Δαιμονισμένους» ο σκηνοθέτης εστιάζει αποκλειστικά στον τετραμελή πυρήνα των επαναστατών- ταραχοποιών, που ως άλλοι δαίμονες επιχειρούν να σπείρουν το κακό και τα «καινά δαιμόνια» στην επαρχιακή κοινωνία, αποσκοπώντας στην αποσταθεροποίησή της. Παρουσιάζονται οι μηδενιστικές θεωρίες τους, οι ουτοπιστικές απόψεις τους, το σαθρό ιδεολογικό τους υπόβαθρο, τα δόλια κίνητρά τους και μέσα από τις ιδιότυπες και περιπεπλεγμένες μεταξύ τους σχέσεις παρακολουθούμε πως οδηγείται ο καθένας στον ατομικό του γκρεμό, όπως οι χοίροι της παραβολής.

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Θεοχάρης Ιωαννίδης, Ηλέκτρα Καρτάνου, Νίκος Λεκάκης, Νίκος Μανεσης και Κωνσταντίνος Χατζής.

«Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι»: Χιώτες πρόσφυγες αφηγούνται το ταξίδι του προς το άγνωστο.

Οι «Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι» του Γιάννη Μακριδάκη επανέρχονται στο θέατρο Άβατον, από τις 13 Οκτωβρίου σε σκηνοθεσία Μελίνας Σκούφου.

Αποσπάσματα αφηγήσεων από Χιώτες πρόσφυγες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εγκατέλειψαν τον τόπο τους και ξεκίνησαν ένα ταξίδι προς το άγνωστο· κατευθύνθηκαν προς την Τουρκία, Κύπρο και Μέση Ανατολή. Μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας, η οποία έχει καταγραφεί από τον Γιάννη Μακριδάκη στο πρώτο του βιβλίο Συρματένιοι Ξεσυρματένιοι· Όλοι, αποτελεί την έμπνευση και συνθέτει έναν θεατρικό μονόλογο.

Επιζήσαντες αφηγούνται τις συνθήκες πείνας κι ανέχειας, τις νυχτερινές παράνομες αποδράσεις από το νησί, την μάχη με τα κύματα, τη ζωή στον στρατό της Μέσης Ανατολής, στους προσφυγικούς καταυλισμούς, στο μέτωπο, στα κινήματα, τον εγκλεισμό στα «σύρματα», τον Ιερό Λόχο και την απελευθέρωση. Κάποιοι άλλοι χάθηκαν στη διαδρομή. Ερμηνεύει η Χριστίνα Λυκοτσέτα.

«Η Χώρα που ποτέ δεν πεθαίνεις»: Τα εμπόδια που συναντά μια γυναίκα που γεννιέται κατά τη διάρκεια της δικτατορίας

Για πρώτη φορά στη σκηνή το Αλβανικό μυθιστόρημα της Ορνέλα Βόρψη/Ornela Vorpsi, «Η Χώρα που ποτέ δεν πεθαίνεις» έρχεται στο Θέατρο Σταθμός και στο Θέατρο Αμαλία στη Θεσσαλονίκη σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι.

Ελόνα, Ορνέλα ή Εύα, η τριπλή αλλά συγχρόνως και μοναδική ηρωίδα του υπέροχου αυτού μύθου γεννιέται κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Εμβέρ Χότζα.

Στα δύσκολα χρόνια που ζει υπάρχουν κάποια εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσει: η φυλακή, ο πνιγμός, η κρεμάλα και κυρίως η «πουτανιά», αν και της έχουν εξηγήσει πως είναι«μέσα στη φύση της γυναίκας».

Στην παράσταση θα πρωταγωνιστήσουν Έλληνες και Αλβανοί ηθοποιοί.

Συνεχίζονται για ακόμα μία χρονιά…

«Μύρτος»: Ένα λογοτεχνικό σύμπαν που επαναπροσδιορίζει την έννοια της ενοχής, της κακίας και της αμαρτίας

Η ομάδα 4Frontal έρχεται από τον Οκτώβριο στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με τον «Μύρτο» του Παύλου Μάτεσι σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη.

Το 1939, σε μια ελληνική κωμόπολη, ο Μύρτος, οκτώ χρονών, κοιμάται εκ γενετής. Απέναντί του, η ευυπόληπτη οικογένεια Γαβριήλ.

Προύχοντες και φορείς της ανώτερης κοινωνικής τάξης. Φαινομενικά καθωσπρέπει αλλά ουσιαστικά «λοιμών καθέδρα», όπως τους αποκαλούν οι απέναντι, που παρακολουθούν ηδονοβλεπτικά κάθε τους κίνηση. Μια κόρη ανάπηρη εκ γενετής, ονόματι Περσεφόνη, μια μάνα που θεωρεί ότι η ασχήμια είναι αμάρτημα και προσπαθεί να καλύψει ό,τι δεν είναι σύμφωνο με τις κοινωνικές επιταγές, ένας πατέρας επιρρεπής στη μοιχεία και τη βία, ένα νεαρό κορίτσι που γίνεται μήλον της έριδος ως φορέας της απόλυτης σεξουαλικότητας, ένας εικοσάχρονος που δεν τον αφήνουν να ενηλικιωθεί, ένα ζευγάρι υποτακτικών –βουβοί θεατές των εγκλημάτων των αφεντικών τους, μια νεαρή υπηρέτρια που της σκοτώνουν το νόθο παιδί της, ένας ευνούχος υποτακτικός που παλεύει να καλύψει τις «βρομιές» τους, πριν γίνουν εφιάλτης.

Ο Μύρτος ξυπνά σ’ ένα λογοτεχνικό σύμπαν που επαναπροσδιορίζει την έννοια της ενοχής, της κακίας και της αμαρτίας.

Παίζουν: Χρηστίνα Γαρμπή, Σταύρος Γιαννουλάδης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Γιώργος Κισσανδράκης, Χάρης Κρεμμύδας

«Αρίστος»: Η ιστορία του «Δράκου του Σέιχ Σου»

Το βραβευμένο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη με κεντρικό θέμα τη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη, του φερόμενου ως «Δράκου του Σέιχ Σου» μεταφέρεται από τον Ιανουάριο στη σκηνή του θεάτρου Άνεσις σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου.

Εννέα χαρακτήρες που συνδέονται με τον Αριστείδη Παγκρατίδη, μέσα από τις χειμαρρώδεις, υποβλητικές εξομολογήσεις τους, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες, ανάλογα με τα βιώματα, τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους, συνθέτουν το προφίλ του “Αρίστου”.

Ο φίλος από την Τούμπα, η παραδουλεύτρα μάνα του, ένας αχθοφόρος του λιμανιού, ο παρακρατικός δωσίλογος περιπτεράς, ένας χωροφύλακας δημοκρατικών φρονημάτων, ένας συντηρητικός αστός της παραλίας, το αφεντικό του σε ένα λαϊκό πανηγύρι, η τραβεστί Λολό και μία λαϊκή τραγουδίστρια - οι δύο έρωτες του, ερμηνευμένοι επί σκηνής από τρεις ηθοποιούς..

Οι τρεις ηθοποιοί ζωντανεύουν μια ιστορία που μεταφέρει τους θεατές στις αλάνες της Θεσσαλονίκης, στις σκοτεινές πλευρές του λιμανιού, στα υπαίθρια πανηγύρια και στα μπουζουξίδικα της παλιάς Θεσσαλονίκης, σε ένα σκηνικό χρόνο που φτάνει μέχρι το 1960 όταν γίνεται είκοσι χρονών ο βασικός ήρωας, στον οποίο όλοι αναφέρονται. Πρόκειται για τον Αριστείδη Παγκρατίδη, τον φερόμενο ως «Δράκο του Σέϊχ Σου», τον οποίο ο τύπος του 1963 (Ελληνικός Βορράς) τον αποκαλούσε «νεαρό ανώμαλο».Το 1966 καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο από το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης. Η εκτέλεσή του έγινε στο μέρος που ήταν συνδεδεμένο με το όνομά του, το Δάσος του Σέιχ Σου. Οι τελευταίες λέξεις που ψέλλισε ήταν: «Μανούλα μου, είμαι αθώος».

Στη σκηνή θα απολαύσουμε και πάλι τον Μιχάλη Οικονόμου και τον Γιώργο Χριστοδούλου. Τον ρόλο της Ελένης Ουζουνίδου θα ερμηνεύσει η Φιλαρέτη Κομνηνού. Την ηθοποιό έχουν ήδη παρακολουθήσει οι Θεσσσαλονικείς στις παραστάσεις στην συμπρωτεύουσα. 

Π

«Ανθρωποφύλακες»: Η σκληρότητα της περιγραφής των βασανισμών στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας

Το σημαντικό έργο «Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση παρουσιάζεται δραματοποιημένο στο Υπόγειο του Θέατρου Τέχνης σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη.

Οι Ανθρωποφύλακες του Περικλή Κοροβέση αποτελούν βιβλίο ορόσημο, αφού είναι η πρώτη μαρτυρία που τυπώθηκε και κυκλοφόρησε διεθνώς κάνοντας γνωστή την πρακτική βασανισμών που ακολουθούσε το καθεστώς των συνταγματαρχών έναντι των αντιφρονούντων. Μια οργανωμένη άνωθεν πρακτική που στόχευε στον πλήρη εξευτελισμό των συλληφθέντων, σωματικά και ψυχικά. Η σκληρότητα της περιγραφής των βασανισμών στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας ισορροπεί με την λογοτεχνική αφήγηση του Κοροβέση, απόρροια της καλλιτεχνικής του ιδιότητας.

Παίζουν οι: Νέστωρ Κοψιδάς, Θεοδώρα Γεωργακοπούλου, Ειρήνη Γεωργαλάκη, Ελένη Ζαχοπούλου, Άρης Λάσκος

Για παιδιά

«Η μωβ ομπρέλα»: Ο μαγικός κόσμος της ακράδαντης παιδικής πίστης

Η ιστορία της Άλκης Ζέη ζωντανεύει στο θέατρο Άνεσις από 12 Οκτωβρίου σε σκηνοθεσία Δήμητρα Λαρεντζάκη.

Η ιστορία μιας οικογένειας ένα καλοκαίρι λίγο πριν ξεσπάσει στην Ελλάδα ο πόλεμος του 1940, αλλά και τα γεγονότα που θα καθορίσουν την ιστορία, μέσα από τη μοναδική ματιά των παιδιών. Ένας κήπος στο Μαρούσι, μαγικός, για την Ελευθερία και τα μικρότερα δίδυμα αδέρφια της. Ένα ξένο παιδί από τη Γαλλία που έρχεται να μείνει στο επάνω πάτωμα του σπιτιού τους και γίνεται αχώριστος φίλος τους. Παίζουν όλοι μαζί και σκαρώνουν με τη φαντασία τους χίλιες δυο ιστορίες που μαγεύουν και τους ίδιους. Και πόσα άλλα δε θα έκαναν από όσα ονειρεύονται, αν δεν τους εμπόδιζαν οι μεγάλοι...

Παίζουν οι ηθοποιοί: Νίνα Δραγώνα, Δημήτρης Μπαμπανιώτης, Ευάγγελος Χαλκιαδάκης, Δημήτρης Διακοσάββας, Στέλλα Ράπτη, Γιάννης Ασκάρογλου, Έλιο Φοίβος Μπέικο, Χρήστος Χριστόπουλος, Κωνσταντίνα Εμμανουήλ.

«Χωρίς οικογένεια»: Ένας ύμνος στην αξία της οικογένειας

Το πασίγνωστο, αγαπημένο μυθιστήρημα του Εκτόρ Μαλό έρχεται για πρώτη φορά στο θέατρο σε διασκευή της Άνδρης Θεοδότου και σκηνοθεσία του Δημήτρη Δεγαΐτη στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.

Ο Ρεμί, ένα αγόρι μόλις 8 χρονών μαθαίνει εντελώς απροσδόκητα πως η καλοσυνάτη γυναίκα που τον μεγάλωνε με πολλή αγάπη τόσα χρόνια, δεν είναι η πραγματική του μητέρα. Δυστυχώς ο άντρας της, μετά από ένα ατύχημα που τον αφήνει ανίκανο να δουλέψει, πουλάει το παιδί, κρυφά από τη γυναίκα του, σε έναν άγνωστο πλανόδιο θιασάρχη. Έτσι ο Ρεμί αναγκάζεται να ακολουθήσει τον κο Βιτάλι έναν ξεχασμένο, άσημο Ιταλό τραγουδιστή που μαζί με μια ζαβολιάρα μαϊμού και έναν σκανταλιάρη σκύλο, αποτελούν τα μέλη ενός περιπλανώμενου θιάσου που δίνει παραστάσεις στο ύπαιθρο. Στη νέα του ζωή θα τα βγάλει πέρα χάρη στην εξυπνάδα, την τιμιότητα και την καλή καρδιά του – αλλά και χάρη στον συνοδοιπόρο του, τον καλό και έμπιστο νέο φίλο του, Ματτία.

Ο μικρός Ρεμί θα βρεθεί στα ίχνη της πραγματικής του οικογένειας και θα οδηγηθεί σε νέες απρόσμενες περιπέτειες. Θα γνωρίσει την σκληρή πλευρά της ζωής, όμως θα βρεθούν στο δρόμο του και άνθρωποι που θα ανταποκριθούν στην καλοσύνη και την τιμιότητά του. Με βοήθεια από τους νέους φίλους του θα βρει μέσα του θάρρος, δύναμη και αγάπη για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις δυσκολίες της ζωής. Γιατί όσο δύσκολη και αν είναι μια κατάσταση, ο καλός άνθρωπος πάντα καταφέρνει να συναντήσει το καλό που του αξίζει.

Παίζουν: Δημοσθένης Φίλιππας, Κατερίνα Μηλιώτη, Κωνσταντίνος Ευστρατίου, Μάριος Κρητικόπουλος, Φοίβος-Μαρίνος Σαμαρτζής, Τάσος Προβιάς, Μαρία Αρζόγλου, Σταύρος Καραμπάτσος

Διαβάστε επισης:

Ο Κωνσταντίνος Χατζής Αλλάζει Κόμη Για Τον Ντοστογιέφσκι (Συνέντευξη) 

Δημοσθένης Φίλιππας: «Οι Αξίες Μας,Πλέον, Είναι Εντελώς Φθηνές. Η Υπέρτατη Αξία Είναι Η Ομορφιά Και Το Φαίνεσθαι»

Αλεξάνδρα Παντελάκη: «Στην Ηλικία Μου, Ξαφνικά, Έγινα Η Μούσα Του Underground»

Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μάρκελλος και η ηθοποιός Ελένη Στεργίου (This Famous Tiny Circus theater group), μετά την επιτυχία του «Καραφλομπέκατσου και της Σπυριδούλας» της Λένας Κιτσοπούλου, κι ενώ το 2019 ορίστηκε –με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού– Αφιερωματικό Έτος «Ερωτόκριτου», ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους δημιουργώντας ένα σύγχρονο ποιητικό έργο, γραμμένο σε έμμετρο στίχο, στα πρότυπα των Τραγωδιών και των Μυθιστοριών της Κρητικής Αναγέννησης. Πηγή έμπνευσης αποτέλεσαν ένα πραγματικό γεγονός που έλαβε χώρα το 1950 στην Κρήτη, όπως αυτό αποτυπώνεται στο ομώνυμο βιβλίο του δημοσιογράφου Τάσου Κοντογιαννίδη, αλλά και η προσωπική τους έρευνα σε ιστορικά αρχεία της εποχής. Την πρωτότυπη μουσική της παράστασης συνθέτει ο Νίκος Ξυδάκης.

Η υπόθεση του έργου αφορμάται μόνο από το γεγονός της απαγωγής, παίρνοντας ταυτόχρονα αποστάσεις από την πραγματικότητα, για να προσεγγίσει έννοιες όπως Ο Έρωτας, η Αγάπη και η Θυσία από ιδεαλιστική σκοπιά, εντάσσοντας στην ποιητική του φόρμα το μεταφυσικό στοιχείο, όπως όλα τα πρότυπα έργα του είδους του.

Η δραματουργία παρακολουθεί την βαθμιαία αναγωγή της περιπέτειας δυο νέων, του Κώστα και της Τασούλας στο ύψος μιας μυθιστορίας σαν κι αυτή του Ερωτόκριτου, ή μιας τραγωδίας όπως το «Ρωμαίος και Ιουλιέττα», εστιάζοντας στην καταφανέστατη ανάγκη του μετεμφυλιακού συλλογικού πνεύματος να κατασκευάσει, έστω και με τα πλέον συμβατικά υλικά, μια νέα ηρωϊκή μυθολογία και να γίνει μέρος της.

ΥΠΟΘΕΣΗ
Ένας Ποιητής επιστρέφει, με την λήξη του πολέμου, από την εκούσια αυτοεξορία του, στην πόλη όπου γεννήθηκε. Συλλαμβάνει την ιδέα να «συνθέσει» ένα Ποίημα- ύμνο στον αληθινό Έρωτα, σε μια προσπάθεια να χτίσει πάνω στα ερείπια που άφησε πίσω του ο πόλεμος μια νέα Μυθολογία: την Μυθολογία του Έρωτα και της Ζωής. Ένα τυχαίο βλέμμα που αντάλλαξαν δυο νέοι κάποιο απόγευμα στον δρόμο, θα σταθεί αφορμή για εκείνον να τους χρίσει «ζωντανούς πρωταγωνιστές» της ιστορίας του. Θα τους εξωθήσει να συναντηθούν και πάλι, να ερωτευτούν και να δράσουν με ηρωϊσμό, πάθος και αυταπάρνηση, ώστε να ξεπεράσουν με την βοήθεια δυο έμπιστων φίλων– τα ανυπέρβλητα εμπόδια που θα συναντήσουν από τις οικογένειές τους μέχρι να ενωθούν. Η ιστορία τους –με την συμβολή του Ποιητή– θα ξεφύγει από τα στενά πλαίσια του ιδιωτικού, θα γίνει Μύθος στα στόματα και στην σκέψη των «κοινών θνητών». Θα καταφέρουν τα πρόσωπα να σταθούν ως το τέλος στο ύψος των επιλογών και των πράξεών τους, να φανούν αντάξια της λαϊκής προσδοκίας;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο-Δραματουργία-Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Φιλολογικός Σύμβουλος: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Σχεδιασμός Φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
Φωνητκή Διδασκαλία: Νίκος Γαλιενάνος
Επιμέλεια Κίνησης: Λαμπρινή Γκόλια
Βοηθός Σκηνογράφου: Βίκυ Πάντζιου
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Photos graphic designer-Δημιουργία Αφίσας: Ειρήνη Ματθαίου
Trailer: Κώστας Στάμου & Χάρις Καρακουλίδου | ArtLabor Productions
Κατασκευή Σκηνικών: Γαβριήλ Τσακλίδης

Παίζουν: Δημήτρης Καπετανάκος, Ελένη Στεργίου, Ελένη Βλάχου,
Νικολής Αβραμάκης, Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Μουσικός επί σκηνής: Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος

Οι This Famous Tiny Circus theater group θα ήθελαν να ευχαριστήσουν ιδιαιτέρως τον Ανδρέα Στάικο και τη Μαρία Χατζηεμμανουήλ για τις συμβουλές τους, καθώς επίσης τον Γιώργο Χριστοδούλου και την Αμαλία Καβάλη για την συνεργασία τους.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Από 8 Μαΐου ως 20 Ιουνίου 2019
Παραστάσεις: Τετάρτη & Πέμπτη στις 21.00
Πού: Θέατρο Σταθμός (Βίκτωρος Ουγκώ 55, Στάση Μετρό Μεταξουργείο)
Διάρκεια παράστασης: 150’ (με διάλειμμα 10’)
Τιμές Εισιτηρίων: 15€ (Ολόκληρο), 12€ (Φοιτητικό, ΑΜΕΑ), 10€ (Ανεργίας)
Τηλ. Κρατήσεων: 210 52 30 267
Προπώληση: VIVA.gr
Παραγωγή: This Famous Tiny Circus theater group

«Πώς μπορεί κανείς να αποδώσει ένα πλέγμα συναισθημάτων με λέξεις»

Η γλώσσα ανήμπορη πια, ξοδεμένη σε λέξεις που στηρίζει κούφια σχήματα και ιδεολογήματα, ικανές όμως να εκπροσωπήσουν φυλές, με πλούσια μεταγλωσσικά στοιχεία, αλλά ανίκανες να εκφράσουν τη βαθύτερη ανάγκη μας για αληθινή επικοινωνία. Κι από την άλλη η βουβή ευγλωττία της νοηματικής.

Αυτό είναι το δραματικό πλαίσιο του έργου της Νίνα Ρέιν : Φυλές

Μια οικογένεια αναγνωρίσιμη και οικεία, δυσλειτουργική στις σχέσεις της , που τα μέλη της συνειδητά ή μη παλεύουν να βρουν τη φωνή τους, κι από την άλλη η σιωπή του Μπίλλυ διεκδικεί τη φωνή της.

Ποια κωφότητα πραγματεύεται το έργο : αυτή του κωφού Μπίλλυ που αναζητά τη φωνή του σε μια φυλή που του την αρνείται για να μην είναι διαφορετικός και περιθωριοποιηθεί, και που όταν την ανακαλύπτει στην κοινότητα των κωφών ρισκάρει να χάσει τη φυλή του, προκειμένου να γίνει αποδεκτός και να πατήσει στα πόδια του. Ή μήπως την κωφότητα του Ντάνιελ και της Ρουθ των μεγαλύτερων αδελφών του, που βιώνουν απελπιστικά τα αδιέξοδα της γλωσσικής επικοινωνίας. Η μήπως την αυτοπαγίδευση των γονιών τους,του Κριστόφερ και της Ρουθ, που κολλημένοι σε αυτάρεσκες εμμονές και ιδεολογήματα αρνούνται να αποδεχτούν την ήττα των ρητορικών επιχειρημάτων τους για την κοινότητα των κωφών ως φυλή. Αποδοκιμάζουν την κοινότητα των κωφών , όταν κι η δική τους οικογένεια δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μικρογραφία αυτής της κοινότητας  

Σίγουρα η Ρέιν δεν έγραψε άλλο ένα έργο για κωφούς αλλά για την περιπλοκότητα της επικοινωνίας μέσα στον μικρόκοσμο της φυλής μας , της ίδιας μας της οικογένειας με τα άτομα που αγαπούμε και γνωρίζουμε πιο πολύ. Παρότι η οικογένεια του Κριστόφερ είναι οικογένεια ακαδημαϊκών και το κεντρικό της ζήτημα σε ερευνητικό και επιστημονικό επίπεδο είναι η γλώσσα και παρότι ο πατέρας κραυγάζει πως: αν δεν έχουμε λέξεις δεν μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, τα μέλη της άλλοτε σιωπηλά κι άλλοτε κραυγάζοντας διεκδικούν τη φωνή τους.

Πέντε χρόνια μετά το «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» ο Τάκης Τζαμαργιάς κι ο Μάνος Καρατζογιάννης συναντιούνται ξανά στο πολυβραβευμένο έργο της Νίνα Ρέιν «Φυλές» (Drama Desk Award for Outstanding Play, New York Drama Critics’ Circle Award, Off-Broadway Alliance Award – Best Play, υποψήφιο για Olivier Award), που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια εξαιρετική διανομή.

Ερμηνεύουν: Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Μανώλης Μαυροματάκης, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Μάνος Καρατζογιάννης, Βασιλική Τρουφάκου, Ελένη Μολέσκη.

Πρεμιέρα Παρασκευή 25 Ιανουαρίου στο Θέατρο Σταθμός

Πέντε χρόνια μετά το «Ποιός σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» ο Τάκης Τζαμαργιάς κι ο Μάνος Καρατζογιάννης συναντιούνται ξανά στο πολυβραβευμένο έργο της Νίνα Ρέιν «Φυλές» (Drama Desk Award for Outstanding Play, New York Drama Critics’ Circle Award, Off-Broadway Alliance Award – Best Play, υποψήφιο για Olivier Award), που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια εξαιρετική διανομή.

Η Νίνα Ρέιν, μια νέα δυναμική φωνή του βρετανικού θεάτρου, επεξεργάζεται με ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση μια σειρά ευαίσθητων θεμάτων: την απουσία ενσυναίσθησης ακόμα κι ανάμεσα στους πιο στενούς ανθρώπινους δεσμούς, τα όρια της λεκτικής επικοινωνίας, την ανάγκη να ανήκεις σε μια φυλή παρά τα όποια αδιέξοδά της. Ο Μπίλυ, αν και εκ γενετής κωφός, έχει μεγαλώσει «φυσιολογικά» μέσα σε μια οικογένεια που έχει κάνει τα πάντα για να αμβλύνει τις συνέπειες της διαφορετικότητάς του. Η εισβολή όμως της Σύλβιας στον μικρόκοσμο της οικογένειας ανατρέπει ό,τι ίσχυε μέχρι τότε. Παρότι o Κρίστοφερ, ο πατέρας της οικογένειας, επιμένει πως «χωρίς τις λέξεις δεν μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας», τα μέλη της άλλοτε μέσα από τη γλώσσα κι άλλοτε μέσα από τη σιωπή διεκδικούν τη δική τους φωνή.  

Στη θαυμαστή της αυτή αλληγορία η Ρέιν εστιάζει στην περιπλοκότητα της επικοινωνίας μέσα στον μικρόκοσμο της φυλής μας, της ίδιας μας της οικογένειας, στα πιο κοντινά μας άτομα, εκείνα δηλαδή που «αγαπάμε και γνωρίζουμε πιο πολύ». Τελικά ο λόγος μπορεί  να είναι τόσο περιοριστικός όσο η σιωπή; Και  η σιωπή μπορεί να είναι το ίδιο εύγλωττη με το λόγο; 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά - Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου 
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Βοηθός σκηνογράφου: Έλλη Αποστολάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Τζαμαργιάς
Βίντεο: Δήμητρα Τρούσα 
Σύμβουλος δραματουργίας: Ελένη Μολέσκη
Επιστημονικός σύμβουλος: Κωνσταντίνος Σαμαράς

Ερμηνεύουν: 
Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Μανώλης Μαυροματάκης, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Μάνος
Καρατζογιάννης, Βασιλική Τρουφάκου, Ελένη Μολέσκη.
Παραγωγή:  Lead-in-Arts ΑΜΚΕ, Θέατρο Σταθμός

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: 25 Ιανουαρίου, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Παραστάσεις: από 25 Ιανουαρίου 2019 έως 24 Φεβρουαρίου 2019
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και
Κυριακή στις 18:00.

Εισιτήριο:
Τετάρτη και Παρασκευή: Κανονικό 13 ευρώ, μειωμένο 10 ευρώ.
Πέμπτη: Γενική είσοδος 10 ευρώ
Σάββατα και Κυριακές: Κανονικό 15, Μειωμένο 12
Ατέλειες: 5 ευρώ (ισχύουν Τετάρτες-Πέμπτες-Παρασκευές)
Διάρκεια: 110 λεπτά
Χώρος: Θέατρο Σταθμός
Διεύθυνση:Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)
Τηλ.:210 52 30 267

Για να επικοινωνήσετε με το Θέατρο Σταθμός: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε./

Η ιστοσελίδα μας: http://stathmostheatro.gr/

Η σελίδα μας στο facebook:https://www.facebook.com/stathmostheatro/

Ακολουθήστε μας στο Instagram:https://www.instagram.com/theatro_stathmos/

Καλώς ήρθατε στον υπέροχο κόσμο του “HOMO GRECO”, ένα θεατρικό έργο των Βαγγέλη Αλεξανδρή και Οδυσσέα Ανδρούτσου που σκηνοθετεί στο ντεμπούτο του ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. Προσδεθείτε στις θέσεις σας και ετοιμαστείτε να απογειωθείτε σε ένα φανταστικό, διαγαλαξιακό ταξίδι, που πραγματεύεται την πορεία του Έλληνα από την αρχή της ύπαρξής του, περνώντας από εποχή σε εποχή, συνδυάζοντας την επιστημονική φαντασία με την πραγματικότητα. Άλλωστε, η ιστορία της Ελλάδας είναι από μόνη της επιστημονική φαντασία.

Σε έναν μακρινό γαλαξία, οι εξωγήινοι κάτοικοι του πλανητικού στερεώματος Μη- Στείριος, αποφασίζουν να μετακομίσουν σε έναν άλλο πλανήτη για να γλυτώσουν από την αφόρητη βαρύτητα. Έτσι, φτιάχνουν ένα πρωτοποριακό μοντέλο κατ'εικόνα και ομοίωση τους, για να αναλάβει την δύσκολη αυτή αποστολή. Το μοντέλο Γκρέκο έχοντας δίπλα του, κατόπιν απαίτησης, το μοντέλο Γκρέκα, περνάει από διάφορες δοκιμασίες ιστορικής σημασίας. Άραγε θα τα καταφέρει;

Είδος: Κωμωδία Επιστημονικής Φαντασίας
 
Συντελεστές
Κείμενο: Βαγγέλης Αλεξανδρής – Οδυσσέας Ανδρούτσος
Σκηνοθεσία: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Βαγγέλης Αλεξανδρής
Χορογραφίες – Κίνηση: Βρισηίδα Σολωμού
Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα
Σκηνικά: Ηλίας Λόης
Μουσική Επιμέλεια/Sound Design: E-Mov
Trailer: Γιώργος Γεωργόπουλος
3d Βίντεο Αρχής: Σπήλιος Θεοδωρόπουλος
Αφηγητής Βίντεο: Δημήτρης Πουλικάκος
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Φωτογράφος: Ιωάννα Τζετζούμη
Make Up Artist: Σοφία Μαρούδη
Γραφίστες: Ευανθία Λυμπουρίδη - Σπύρος Ξένος
Οργάνωση Παραγωγής: Έλενα Τερέζα Ντεντάκη
Δημόσιες σχέσεις και επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγοί: Enosis – Hub
Διεύθυνση Παραγωγής: Βαγγέλης Λυμπουρίδης

Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης)
Αναστάσης Κολοβός
Σοφία Πανάγου
Βαγγέλης Αλεξανδρής
Χάρης Μπόσινας
Φανή Γεωργακοπούλου

Πληροφορίες
Παραστάσεις: Από 17 Δεκεμβρίου μέχρι 26 Μαρτίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:15
(Οι παραστάσεις 24 & 25 Δεκεμβρίου θα αντικατασταθούν από την Πέμπτη 27
Δεκεμβρίου 2018 στις 18:15 και η παράσταση της 31 Δεκεμβρίου θα γίνει στις 3
Ιανουαρίου 2019 επίσης στις 18:15).
 
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική Είσοδος: 15€
Φοιτητικό: 12€
Ανέργων: 10€
Ατέλειες ηθοποιών: 5€

Προπώληση εισιτηρίων:
Viva.gr
Διάρκεια παράστασης: 110 λ.
Facebook Page: https://www.facebook.com/HomoGreco-2238953433009124/

«Θέατρο ΣΤΑΘΜΟΣ» | Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (ΜΕΤΡΟ: Στάση
Μεταξουργείο) | Τηλ. 21 0523 0267

Το Κέντρο κοινωνικής φροντίδας «Εργαστήρι - Λίλιαν Βουδούρη» παρέχει τις υπηρεσίες του σε 100 νέους και νέες με μέση και ελαφρά νοητική υστέρηση άνω των 17 ετών εδώ και 40 χρόνια. Την παραμονή της παγκόσμιας ημέρας αναπηρίας (3 Δεκεμβρίου) το θεατρικό τμήμα του «Εργαστηρίου» μαζί με τον υπεύθυνο καθηγητή τους Μάνο Καρατζογιάννη παρουσιάζουν μια παράσταση – ωδή στην ετερότητα και στην ατομικότητα.

Ο Βασίλης αγαπάει το φλάουτο. Στη Σούλα αρέσει να κόβει χαρτιά. Η Μυρτώ γράφει ποιήματα. Στον Γιώργο αρέσει ο Μακρόπουλος. Ο Νικόλας ταξίδεψε στην Αμερική. Τον Κώστα τον ηρεμεί η Εκκλησία. Της Ελένης της αρέσει να χορεύει. Ο Χριστόφορος βλέπει κάθε μέρα τον «Φίλο μου τον Λευτεράκη». Η Βαγγελιώ φτιάχνει κοσμήματα. Ο Αντρέας σαπούνια. Ο Αλέξανδρος αγαπά τα κόμικς. Ο Γιώργος κολυμπάει. Ο Στέφανος είναι ολυμπιονίκης. Όλοι τους βρίσκουν τη δύναμη να μιλήσουν δημόσια. Να μιλήσουν προσωπικά σε εμάς που τους ακούμε.

Σ’ εμάς που οφείλουμε να τους ακούσουμε. Καθέναν χωριστά. Μέσα από τα πράγματα που αγαπούν μας συστήνουν την ξεχωριστή ατομικότητα τους. Εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Μοιράζονται τη χαρά τους μιλώντας για αυτά που αγαπούν. «Τους δίνουν ζωή ξανά».

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Παράσταση: Κυριακή 2 Δεκεμβρίου στις 17:00
Ελεύθερη είσοδος

Διεύθυνση:Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)
Τηλ.:210 52 30 267

Για να επικοινωνήσετε με το Θέατρο Σταθμός: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε./
Η ιστοσελίδα μας: http://stathmostheatro.gr/
Η σελίδα μας στο facebook:https://www.facebook.com/stathmostheatro/
Ακολουθήστε μας στο Instagram:https://www.instagram.com/theatro_stathmos/

 Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Ένα ξέφρενο πάρτι στήνεται στη σκηνή του θεάτρου Σταθμός. Πάνω στην ξύλινη κατασκευή (σκηνικό Γιάννης Αρβανίτης), η Πέγκυ Σταθακοπούλου με την Τζένη Σκαρλάτου δείχνουν να ξεφαντώνουν. Οι δύο τους είναι φίλες από παλιά, είναι η Κάτια κι η Μαρίκα, ενώ η Βασιλική Τρουφάκου τις ακολουθεί πιο συνεσταλμένα, ίσως, και λόγω της εγκυμοσύνης της Φανής, του ρόλου που υποδύεται.

Ο Μάνος Καρατζογιάννης αφήνει την καρέκλα του σκηνοθέτη για να δώσει τον παλμό στο θίασο. Η πρόβα για τον «Ήχο του όπλου» εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς, καθώς η πρεμιέρα στις 9 Νοεμβρίου, είναι προ των πυλών.

Λίγα λεπτά αργότερα, θα ξεκινήσει ένα πλάγιο φλερτ στα… ρώσικα. Έτσι η Πέγκυ Σταθακοπούλου, ως Κάτια, και ο Σταύρος Μερμήγκης, ως Ηλίας, θα χτίσουν έναν ξεχωριστό σκηνικό κώδικα.

«Δεν τον αγαπάτε πια;» τη ρωτάει εκείνος. «Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη, για μένα, μια λέξη υπάρχει μόνο, αγωνία» θα του απαντήσει εκείνη.

Μέσα από τα λόγια της Κάτιας συμπυκνώνονται τα υπαρξιακά αδιέξοδά του, έργο της Λούλας Αναγνωστάκη. Οι αγωνίες μιας γενιάς, που έμαθε να επιβιώνει με ήττες, το τραύμα της μοναξιάς και τις ενοχές της.

«Τα θερινά σινεμά» του Κάου Μπόι της ελληνικής μουσικής έριξε την αυλαία του πάρτι. Το κομμάτι που σημάδεψε όσο κανένα τον Λουκιανό Κελαηδόνη ακούγεται από το laptop του σκηνοθέτη κι όλοι οι ηθοποιοί ακολουθούν τους νοσταλγικούς στίχους παρασύροντας κι εμάς που τους παρακολουθούμε από την πλατεία.

Όλα όσα διαδραματίζονται παρακολουθεί με καχυποψία, ακουμπισμένος στη γωνία της σκηνής, ο Αγησίλαος Μικελάτος, ο γιος της Κάτιας, ο Μιχάλης. Λίγο αργότερα θα κάνει την είσοδό του στη σκηνή και με βρεγμένο από τη βροχή μαλλί, ο Κώστας Νικούλι, στον ρόλο του Γιαννούκου.

Ο Μάνος Καρατζογιάννης πατά πάλι το play, επιλέγοντας ένα κομμάτι που δένει μοναδικά με την πολιτική κατάσταση που σχολιάζει η Αναγνωστάκη στο έργο. Έτσι από τα ηχεία του υπολογιστή, ακούγεται «Η Katyusha του ΚΚΕ» που κυκλοφόρησαν το 2015, ο Γιάννης Αγγελάκας κι ο Τζίμης Πανούσης και δημιούργησε μεγάλες αντιδράσεις, καθώς πρόκειται για μια παράφραση του ρωσικού τραγουδιού (Κατιούσα) που ήταν και ο αντάρτικος ύμνος του ΕΑΜ.

Ο νεαρός ηθοποιός φτάνει με ορμή στο κέντρο της σκηνής και σαν άλλος χούλιγκαν γηπέδου τραγουδά δυνατά βγάζοντας παράλληλα και την μπλούζα του:

«Με τις κάλπικες επιδοτήσεις

τους μισθούς ντροπής των βουλευτών

πλάι πλάι μαζί με χρυσαυγίτες

ορντινάντσα των καπιταλιστών»

Αυτή είναι μια μικρή γεύση από την πρόβα της σκηνής του πάρτι, από το αγαπημένο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη που ανεβαίνει από το Θέατρο Σταθμός, τιμώντας τη μνήμη της σπουδαιότερης μεταπολεμικής συγγραφέως.

Η υπόθεση του έργου λίγο-πολύ γνωστή:

Παραμονές των εκλογών η Κάτια, Αθηναία δημότης, έρχεται στην Αθήνα από την επαρχία για να ψηφίσει, διαταράσσοντας την καθημερινότητα του δεκαεννιάχρονου γιού της Μιχάλη. Από την παλιά της φίλη Μαρίκα μαθαίνει πως ο Μιχάλης έχει εγκαταλείψει τη σχολή, στην οποία φοιτά και πως ετοιμάζεται να φύγει για την Αμερική, αφήνοντας πίσω την έγκυο κοπέλα του Φανή.

Στην προσπάθειά της να μεταπείσει τον Μιχάλη έρχεται αντιμέτωπη μαζί του. Εκείνος την απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει με ένα παράνομο όπλο, που βρέθηκε στα χέρια του από μια μυστήρια ιστορία παρανομίας, στην οποία φέρεται να είναι μπλεγμένος ο δεκαεξάχρονος αδελφός της Φανής, ο Γιαννούκος. Όλα θα συμβούν γρήγορα υπό την απειλή ενός όπλου που δε θα εκπυρσοκροτήσει ποτέ, αλλά θα αλλάξει τη ζωή των ηρώων για πάντα.

Τι έχουν, όμως, να μας πουν οι ηθοποιοί κι ο σκηνοθέτης της παράστασης για όσα μέλλει γενέσθαι στη σκηνή του θεάτρου Σταθμός;

Ο Μάνος Καρατζογιάννης, όπως είναι γνωστό, εδώ και χρόνια ασχολείται με την δραματουργία της Λούλας Αναγνωστάκη.

Ο ίδιος μας λέει: «Είναι δεκαπέντε χρόνια που μ’ απασχολεί ο συγγραφικός κόσμος της Αναγνωστάκη. Έχω παίξει σε τέσσερα έργα της κι έχω σκηνοθετήσει άλλα τέσσερα. Έχω βγάλει ένα βιβλίο από τις εκδόσεις Σοκόλη («Στην Πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη»), έχω επιμεληθεί την έκδοση του Εντευκτηρίου κι έχω οργανώσει, μαζί με τη Δήμητρα Κονδυλάκη και τον Γρηγόρη Ιωαννίδη, την έκθεση που έγινε το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ Αθηνών».

Τι συμβαίνει, όμως, στα έργα της και τον έκανε να εντρυφήσει τόσο πολύ στο συγγραφικό τη σύμπαν;

«Για μένα είναι ένα ρολόι η ίδια η Ανγνωστάκη, ένα ρολόι της ζωής μου. Της οφείλω πάρα πολλά ως σκηνοθέτης, ως ηθοποιός, ως μελετητής κι ως άνθρωπος. Γιατί είχαμε και προσωπική σχέση. Μ’ έναν μοναδικό τρόπο, κάθε φορά, που δοκίμαζα κάτι για πρώτη φορά συνδεόμουν μ’ ένα έργο της. Πρώτη φορά, δηλαδή, έπαιξα στο θέατρο τον Γιωργάκη στην «Κασέτα», πρώτη φορά που σκηνοθέτησα ήταν πάνω σε δικό της έργο, πρώτη φορά που έγραψα. Είναι σαν να με πήρε από το χέρι σ’ όλες αυτές τις πρωτόγνωρες για μένα εμπειρίες. Τώρα εδώ συμβαίνει να έχει φύγει από τη ζωή κι είναι η πρώτη φορά που ετοιμάζω παράσταση με εκείνη απούσα», εξομολογείται ο Μάνος Καρατζογιάννης.

Αλήθεια, όμως, πώς αισθάνεται που αυτή τη φορά δουλεύει ένα θεατρικό της κείμενο, ενώ εκείνη δεν είναι πια μαζί μας;

«Παίρνω μια απόσταση ώστε να την αντιμετωπίσω, ως αυτό που πραγματικά είναι, μια συγγραφέας αντάξια των μεγάλων ευρωπαϊκών φωνών. Για μένα, δηλαδή, δεν είναι μόνο μια Ελληνίδα συγγραφέας, είναι μια συγγραφέας ανάλογη του Τσέχωφ, του Άλμπι κ.λπ, είναι διεθνούς κλίμακας. Δεν είναι τυχαίο ότι κι ο Κουν εκεί την τοποθετούσε και συνέκρινε τον «ήχο του όπλου» με τα κείμενα της τσεχωφικής δραματουργίας ως προς την ευαισθησία και το χιούμορ του έργου», μου λέει με θαυμασμό για τη συγγραφέα.

Όσον αφορά το έργο σημειώνει: «Είναι ένα έργο που συμβολίζει πολύ τον χρόνο και την υπαρξιακή αγωνία γύρω από τον χρόνο που περνά. Γι’ αυτό και είδατε στις πρόβες ότι ακούγεται στην παράσταση το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη «Τα θερινά σινεμά» που έχει επιλέξει η ίδια για τα νιάτα που περνούν. Είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τον χρόνο, αλλά και την ελευθερία. Πώς διαχειριζόμαστε τον χρόνο; Τι επιλογές κάνουμε σε ιδιωτικό και δημόσιο επίπεδο;»

Ο σκηνοθέτης είχε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τη Λούλα Αναγνωστάκη. Του ζητώ, λοιπόν, να μοιραστεί μαζί μας κάτι από όλα αυτά που θα κρατάει για πάντα στην καρδιά του και συγκινημένος μου λέει: «Είναι πάρα πολλά… Αν υπήρχε άνθρωπος, ο οποίος να μπορούσε να σου δώσει την πιο γήινη συμβουλή αυτός ήταν η Λούλα. Ήξερες ότι είχες κάτι κι εκείνη θα σε συμβούλευε για το καλύτερο, με μια μοναδική ψυχραιμία. Ενώ είχε η ίδια αυτή την αγωνία που εκφράζει κι η Κάτια μέσα στο έργο και της ανυπέρβλητης ευαισθησίας, είχε, παράλληλα, μια πολύ σωστή σύνδεση με την πραγματικότητα. Επίσης, είχε μοναδικό χιούμορ η Λούλα. Κυρίως, όμως, αυτό που θα θυμάμαι είναι ότι ήταν η ίδια και στη δημόσια και την ιδιωτική της ζωή. Αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο, το έχω συναντήσει σ’ ελάχιστες περιπτώσεις καλλιτεχνών στην Ελλάδα, μια από αυτές ήταν εκείνη κι ο Μάνος Ελευθερίου. Άνθρωποι, οι οποίοι αυτό που έδειχναν ήταν και στην πραγματικότητα, όσο κοντά και να πήγαινες δεν έβλεπες κάτι διαφορετικό. Επίσης, είχε μια φοβερή διαίσθηση ως άνθρωπος, σε κοιτούσε κι ένιωθες ότι έφτανε πολύ βαθιά».

Στον Μάνο Καρατζογιάννη, όμως, δεν λείπει μόνο η συγγραφέας κι ο Μάνος Ελευθερίου: «Σίγουρα η παράσταση ανεβαίνει έναν χρόνο μετά τον θάνατο της Λούλας Αναγνωστάκη, αλλά είναι πολύ στη σκέψη μου κι η Χρύσα Σπηλιώτη, με την οποία παίζαμε μαζί σ’ αυτό το έργο πριν μια δεκαετία. Θα το γράψω και στο πρόγραμμα», μου λέει εμφανώς συγκινημένος και γι’ αυτή την απώλεια.

Η Πέγκυ Σταθακοπούλου έρχεται, για πρώτη φορά, στην καριέρα της αντιμέτωπη με έργο της Αναγνωστάκη και δηλώνει ενθουσιασμένη με την ηρωίδα της: «Η Κάτια είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες θεατρικές ηρωίδες. Γιατί είναι ένα πλάσμα, το οποίο φέρει θεατρικά πολλές στιγμές από ηρωίδες της παγκόσμιας δραματουργίας. Υπάρχουν στιγμές, που αισθάνεσαι ότι έχει κάτι από τις ηρωίδες του Τέννεσι Ουίλιαμς, άλλες φορές σου θυμίζει τη Νόρα, άλλες διακρίνεις τσεχωφικά στοιχεία. Είναι μια ύπαρξη πάρα πολύ ευάλωτη κι εύθραυστη, γι΄ αυτό τον λόγο έχει και μια ιδιαίτερη σχέση με το αλκοόλ. Αναζητά την ελευθερία της με κάθε τρόπο, αλλά ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία των ανθρώπων που είναι κουρασμένοι κι αδύναμοι, ώστε να αλλάξουν τη ρότα της ζωής τους».

Τι θα ήθελε, λοιπόν, να αλλάξει η Κάτια; «Τα πάντα! Να φύγει μακριά να ζήσει ελεύθερη. Να μεγαλώσει τα παιδιά της, έξω από το πολύ συγκεκριμένο πρότυπο της οικογένειας, του σχολείου, των σπουδών. Ονειρεύεται το “ανέφικτο” και συνθλίβεται από αυτή τη ζωή. Μ’ αφορμή τη σχέση της με τον γιό της. Εγώ νομίζω, ότι αν δεν ήταν αυτή η σχέση της μαζί του τόσο καταλυτική, ώστε να την οδηγούσε στο θάνατο, σίγουρα θα υπήρχε κάτι άλλο που θα την συνέτριβε. Είναι από αυτά τα πλάσματα που τελικά συνθλίβονται στο τέλος», μου λέει η ίδια, επισημαίνοντας ότι «οι αλλαγές όσο δύσκολες και αν είναι στην πραγματικότητα είναι η ίδια η ζωή».

Όσον αφορά το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και τον τρόπο που φωτίζεται από την ερμηνεία της μέσα στο έργο, η Πέγκυ Σταθακοπούλου δηλώνει: «Νομίζω ότι όπως είναι γραμμένο το κείμενο κι όπως υποστηρίζεται από την ίδια την Αναγνωστάκη, μοιραία είναι πολύ ανάγλυφο. Το ζήτημα είναι η δοσολογία πάνω στην οποία πατάς και πόσο σ’ ενδιαφέρει να του βάλεις έναν προβολέα που θα το έχει σαν υπότιτλο ή θα το αφήσεις να αιωρείται. Γιατί έτσι κι’ αλλιώς στη σχέση των ανθρώπων και δη στις οικογενειακές σχέσεις και, μάλιστα,στη σχέση της μητέρας με τα παιδιά της υπάρχουν ποιότητες αισθημάτων που δεν μπορείς να τις ονομάσεις. Και το λέω κι ως μητέρα που έχω κόρη».

Τον Σταύρο Μερμήγκη, θα τον απολαύσουμε σε μια μόνο σκηνή της παράστασης, στο πάρτι: «Ο Ηλίας είναι ένα πρόσωπο κάποιας ηλικίας, έχει σχέση με τη Μαρίκα, τη φίλη της Κάτιας και νομίζω πως, γενικά, τα έχει χαμένα μέσα σ’ αυτή την κατάσταση», μου επισημάνει.

Όσον αφορά την πολιτική κατάσταση της χώρας από τη δεκαετία του 1980, όταν και διαδραματίζεται το έργο μέχρι σήμερα, ο ίδιος μου επισημαίνει: «Η πολιτική κατάσταση έχει αλλάξει. Δεν μπορώ να πω ότι είναι ακριβώς ίδια. Τουλάχιστον, έχουμε περισσότερη γνώση για το τι πραγματικά συμβαίνει, ενώ τότε ήμασταν πιο ιδεολόγοι. Μιλάμε για εποχές και τώρα και σήμερα με φρούδες ελπίδες. Μας παραμυθιάζουν και δημιουργούν στο μυαλό μας μια ουτοπία, η οποία ποτέ δεν έρχεται».

Η Τζένη Σκαρλάτου, η Μαρίκα της παράστασης, σημειώνει για τον ρόλο της: «Η Μαρίκα είναι η παιδική φίλη της Κάτιας, είναι αντισυμβατική και απελευθερωμένη. Δεν έχει παντρευτεί και διατηρεί, παράλληλα, σχέση με τον γιο της φίλης της, τον Μιχάλη κι έναν συνομήλικο της. Συναντιέται, για πρώτη φορά, με τη φίλη της μετά από καιρό κι υπάρχει η χαρά της επανασύνδεσης, αλλά υπάρχει και το πρόβλημα με το παιδί που θέλει να φύγει και το οποίο και οι δύο γυναίκες αγαπάνε, με διαφορετικό τρόπο βέβαια. Υπάρχει, όμως, και μια κριτική στάση της Μαρίκας απέναντι στην Κάτια».

Τι γοητεύει την ίδια σ’ αυτό το έργο;

«Το συγκεκριμένο έργο είναι, όσο κι αν ακούγεται κλισέ, διαχρονικό, γιατί άπτεται των ανθρωπίνων σχέσεων. Παρ’ όλο που έχει νύξεις για το πολιτικό status της εποχής που είναι γραμμένο, άνετα μπορείς να το μεταφέρεις και σε μια πιο σύγχρονη εποχή, γιατί εκεί που εστιάζει είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και, κυρίως, αυτή η δισεπίλυτη σχέση μάνας και γιού»

Ο Αγησίλαος Μικελάτος, ερμηνεύει τον ρόλο του Μιχάλη κι είναι, η όπως μας είπε, η πρώτη φορά που έρχεται σε επαφή με κάποιο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη. «Αυτό που βλέπω είναι ότι έχει στη γραφή της κάτι πολύ λοξό. Οι χαρακτήρες της, ο τρόπος που γράφει είναι πολύ άμεσος. Τα πολιτικά σχόλια που κάνει, γίνονται όλα με το γάντι, είναι όλα από κάτω».

«Όλοι οι ήρωες της Αναγνωστάκη δεν ζητούν κάτι, το απαιτούν. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Η κυρίαρχη επιθυμία του Μιχάλη είναι να φύγει, να εξαφανιστεί, να μην υπάρχει. Σ’ ένα πολύ κομβικό σημείο του έργου λέει: ‘’Μακάρι να ήμουν αόρατος”. Είναι όλοι πάνω του, δέχεται πιέσεις από παντού κι έτσι η φυγή είναι η μόνη λύση για εκείνον. Ανοίγει, συνεχώς, θέματα και δεν κάθεται να τα αντιμετωπίσει. Αυτό που έχει μάθει να κάνει είναι να σηκώνεται και να φεύγει. Ο υπερστόχος του είναι η Αμερική, ως κάτι πολύ μακρινό και πολύ χαοτικό».

Αλήθεια όμως πόσο έχει αλλάξει η πολιτική κατάσταση από τη δεκαετία του ’80, όταν και γράφτηκε το έργο;

«Νομίζω ότι δεν έχουν αλλάξει τα πράγματα. Δεν διαφέρει σε κάτι γι’ αυτό το λόγο και το έργο έχει αυτό το άχρονο στοιχείο, γεγονός που το κάνει και διαχρονικό», επισημαίνει ο Αγησίλαος Μικελάτος.

Αντίθετα η Βασιλική Τρουφάκου είναι η μόνη από τον θίασο, που έρχεται αντιμέτωπη για τρίτη φορά στην καριέρα της με έργο της Αναγνωστάκη (μετά την «Παρέλαση» και το καλοκαιρινό «Εργοστάσιο» στο Φεστιβάλ Αθηνών). «Μ’ αφορμή αυτό το έργο είπαμε ότι θέλουμε να συνεργαστούμε ξανά με τον Μάνο με διαφορετικό τρόπο τώρα, (μαζί είχαν παίξει στην «Παρέλαση» σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολάρι). Είναι ένα καινούργιο κι άγνωστο έργο, αλλά όταν επανέρχεσαι σ’ έναν χαρακτήρα που έχεις δουλέψει, μπαίνεις ξανά στο δικό του σύμπαν κι αυτό έχει ένα ενδιαφέρον, γιατί ξανασυστήνεσαι με κάτι διαφορετικό αλλά που έχει μια κοινή ρίζα. Αυτό είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον για τον ηθοποιό. Μου έχει συμβεί και μ’ άλλους συγγραφείς, όπως ο Ίψεν, γιατί επανέρχεσαι στην ίδια βάση, αλλά φυσικά ερευνάς κάτι διαφορετικό, γιατί είναι άλλοι ήρωες και άλλες ιστορίες».

Η ίδια δείχνει να έχει, ήδη, βάλει στην καρδιά της τη Φανή. Μου λέει χαρακτηριστικά: «Η Φανούλα είναι ένα πολύ ερωτευμένο κορίτσι. Τίμιο με πολύ συμπαγή χαρακτήρα και μια ακλόνητη ιδεολογία, που προσπαθεί μέσα σ’ αυτό το χάος, που περιγράφει η Λούλα Αναγνωστάκη, δηλαδή μιας καινούργιας θέσης πραγμάτων, μιας ρευστότητας που υπήρξε μεταπολεμικά, να επιβιώσει».

 Παρόν στην πρόβα και ο αξιαγάπητος Όσκαρ, εδώ με την Τζένη Σκαρλάτου

Πιστεύει, όμως, ότι αυτή τη «μεταπολεμική ρευστότητα» την έχουμε αφήσει πίσω σήμερα; «Νομίζω ότι ακόμα ανιχνεύουμε …Δεν ξέρουμε που ακριβώς πατάμε».

Όσο για την εγκυμοσύνη της επί σκηνής μας επισημαίνει: «Ένα από τα πρώτα πράγματα, που είπα στις πρώτες συναντήσεις είναι ότι είναι τρομερό πως αυτή η κοπέλα είναι έγκυος με μια ανειλημμένη απόφαση να ευδοκιμήσει αυτή η εγκυμοσύνη και στην πραγματικότητα κανείς δεν ασχολείται μ’ αυτό. Όλοι όταν το ακούν, κάπως το παρακάμπτουν και νομίζω ότι έχει και συμβολική σημασία. Διότι, όταν στη δραματουργία επιλέγει ο συγγραφέας ένα τέτοιο γεγονός, συνήθως μ’ έναν τρόπο περιστρέφονται τα πράγματα γύρω από αυτό. Αντίθετα, εδώ υπάρχει μια εγκυμοσύνη, την οποία αγνοούν όλοι. Σαν να μην σχετίζεται κανείς τους μ’ αυτό το γεγονός»

Ο Κώστας Νικούλι, τον οποίο οι περισσότεροι θυμόμαστε από τη βραβευμένη ταινία του Πάνου Κούτρα, Xenia, μου συστήνει τον ήρωά του: «Υποδύομαι τον Γιαννούκο, τον αδερφό της Φανής και κολλητό του Μιχάλη. Στο έργο τον παρακολουθούμε να μπλέκει σε μια ιστορία μ’ ένα όπλο, το οποίο βρέθηκε στα χέρια του από έναν άνδρα. Ο ίδιος ο Γιαννούκος αποκαλύπτει ότι αυτός ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος με α κεφαλαίο. Μέσα από αυτή την ιστορία του όπλου αλλάζει η ζωή του και καταλαβαίνει ότι μπορεί να κάνει τα πράγματα μόνος του, ανεξάρτητος από τους υπόλοιπους. Ταυτόχρονα, όμως, χάνει κι έναν φίλο, τον Μιχάλη, τον μόνο άνθρωπο, που σεβόταν και που ‘’σερνόταν” από πίσω του, όπως αναφέρει και ο ίδιος».

 Το έργο σηματοδότησε την τελευταία σκηνοθετική δουλειά του Κάρολου Κουν, στο Θέατρο Τέχνης, το 1987, με τους: Ρένη Πιττακή, Στράτο Τζώρτζογλου, Κλέωνα Γρηγοριάδη, Μίμη Κουγιουμτζή, κ.ά.

«Ο ήχος του όπλου», όπως έλεγε ο ίδιος ο ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης στην τελευταία συνέντευξή του («Το Βήμα», 8.2.1987) «δεν ακούγεται ούτε μία φορά στη σκηνή. H συχνή αναφορά στο αντικείμενο αυτό που σκοτώνει, εισβάλλει βίαια στον φανταστικό κόσμο των ηρώων του έργου και το μήνυμα που εκτοξεύεται από την κοίτη της γλώσσας είναι μια συνεχής απειλή…»

 Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στο Θεάτρο Σταθμός στις 9 Νοεμβρίου. 

Η προπώληση έχει ξεκινήσει. Κλείστε το εισιτήριο σας εδώ. 

Την αποκλειστική φωτογράφιση για το texnes-plus έκανε ο Κοσμάς Ινιωτάκης. 

Κείμενο: Γιώτα Δημητριάδη

Από τον Σπύρο Σιακαντάρη

Τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Σταθμός, η συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του προγράμματος της τρέχουσας θεατρικής  περίοδου 2018 - 2019. Ο Μάνος Καρατζογιάννης για δεύτερη χρονιά είναι στο τιμόνι του θεάτρου ως καλλιτεχνικός διευθυντής και μας υποδέχθηκε στη σκηνή με μεγάλη χαρά. Σε αντίθετη με πέρυσι που το ρεπερτόριο ήταν κυρίως ελληνικό, φετος είναι ποικίλλο μέσα από περισσότερες θεματικες ενοτητες. Αξίζει να τονιστεί πως για πρώτη φορά παρουσιάστηκε το πρόγραμμα και στη νοηματική γλώσσα από διερμηνέα που βρισκόταν στη σκηνή, αφού θα υπάρχει και ειδική ενότητα στο πρόγραμμα του θεάτρου. 

 Η άγνωστη, στο ευρύ κοινό, ιστορία μιας σημαντικής γυναίκας της παγκόσμιας Ιστορίας. Τα όνειρα, η καριέρα, το αποτύπωμά της στην Επιστήμη, οι έρωτες και η σχέση με τις κόρες της.

Ένα ερωτικό σκάνδαλο, στο Παρίσι του 1911, γίνεται αφορμή για να κινδυνέψει μια επιστήμονας, να μην πάρει ένα Νόμπελ. Πρωταγωνιστές σ' αυτό το σκάνδαλο, η Μαρί Κιουρί και ο Πωλ Λανζεβάν, επίσης επιστήμονας, παλιός μαθητής του άντρα της, Πιέρ Κιουρί, και παντρεμένος. Ο γαλλικός Τύπος αποσιώπησε τη δεύτερη απονομή της, του Νόμπελ Χημείας, και η γαλλική κοινωνία την κατέκρινε ξεχνώντας την μεγαλειώδη προσφορά της

Αυτό το πραγματικό γεγονός, γίνεται εφαλτήριο για μια παράσταση που διαδραματίζεται σε μια δικαστική αίθουσα. Εκεί διεξάγεται η φανταστική δίκη της Μαρί και της δίνεται η ευκαιρία για μια απολογία. Και η καλύτερη απολογία δεν είναι άλλη από τη διήγηση της ζωής της. Τα πρώτα χρόνια στην υπό τσαρική κατοχή Βαρσοβία, οι σπουδές στη Σορβόνη, η ραδιενέργεια, το πρώτο Νόμπελ... Η Μαρί στο εδώλιο, σε μια συνθήκη κατάφωρης αδικίας, ξετυλίγει με συγκίνηση και ένταση τη δική της προσωπική ιστορία αποδεικνύοντας πως ο δρόμος των ιδεολόγων του πλανήτη, ειδικά των γυναικών, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. 

Το κείμενο της Ευσταθίας παίρνει ως αφορμή τη βιογραφία της Μαρί Κιουρί, που είναι γραμμένη από την κόρη της Εύα, συγκεντρώνοντας παράλληλα καταγεγραμμένες πληροφορίες της ιστορικής πραγματικότητας σε συνδυασμό με στοιχεία μυθοπλασίας, που αναδεικνύουν, με ευαισθησία, τις άγνωστες πτυχές μιας θηλυκής προσωπικότητας (ερευνήτριας, επαγγελματία, συζύγου, μητέρας, ερωμένης), που μας αφορά ακόμη και σήμερα. Μια γυναίκα, που ήδη, στις αρχές του περασμένου αιώνα, προσπάθησε να απαλλαγεί από τα στερεότυπα που η κοινωνία θέλησε για την ίδια.

 Από 14/4 Κάθε Σάββατο στις  18:00 και κάθε Κυριακή στις  21:15 εως 29/4

Κείμενο - Μουσική: Ευσταθία 

Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία:Κίρκη Καραλή

Στο ρόλο της Μαρί Κιουρί, η Πέγκυ Τρικαλιώτη.

Μαζί της, η ηθοποιός Αγγελική Πασπαλιάρη και ο χορευτής Κωνσταντίνος Παπανικολάου.

Σκηνικά - Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου

Φωτισμοί: Άλεξ Αλεξάνδρου

Κίνηση: Κωνσταντίνος Παπανικολάου

Επιστημονική Σύμβουλος: Παρή Ράπτη 

Βοηθός σκηνοθέτη: Κίρκη Ιωσηφίδου

Τεχνική υποστήριξη: Βλάσης Παπαπετρόπουλος

Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας

Βίντεο: Ειρήνη Στείρου

Παραγωγή: Τέχνης Πολιτεία (Αναστασία Παπαγεωργίου)

Επικοινωνία: BrainCo S.A. (Σταυρούλα Κεντιέ)

Καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεάτρου Σταθμός: Μάνος Καρατζογιάννης

Το τραγούδι της παράστασης, "Για πες μου κάτι" ερμηνεύουν η Ευσταθία και η Πένυ Μπαλτατζή.
Ενορχήστρωση – Ηχοληψία - Μείξη τραγουδιού "Για πες μου κάτι": Μανόλης Λιανής

Πιάνο: Χάρης Μπότσης

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης δέκα χρόνων από τον θάνατο της Έλενας Ναθαναήλ η κόρη της Ίνκα Τσαγκάρη και οι φίλοι της οργανώνουν ένα απογευματινό μνήμης στη λαμπερή πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου.

Για την Έλενα Ναθαναήλ θα μιλήσουν οι: Μάρθα Καραγιάννη, Γιώργος Κωνσταντίνου, Λάκης Κομνηνός, Ντίνος Πετράτος, Θανάσης Νιάρχος.

Αυτή την Πέμπτη στις 18:30 στο Θέατρο Σταθμός.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Από 9 Νοεμβρίου και κάθε δεύτερη Πέμπτη στις 18:30.

Ελεύθερη είσοδος

Χώρος: Θέατρο Σταθμός

Διεύθυνση: Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 211 40 36 322

Για να επικοινωνήσετε με το Θέατρο Σταθμός: info@sthatmostheatro.gr

Η ιστοσελίδα μας: http://stathmostheatro.gr/

Η σελίδα μας στο facebook: https://www.facebook.com/stathmostheatro/

Ακολουθήστε μας στο Instagram: https://www.instagram.com/theatro_stathmos/

Η θεατρική παράσταση​

«Η απολογία της Μαρί Κιουρί»

​από τις 9/3 στο Θέατρο Σταθμός​

Η άγνωστη, στο ευρύ κοινό, ιστορία μιας σημαντικής γυναίκας της παγκόσμιας Ιστορίας. Τα όνειρα, η καριέρα, το αποτύπωμά της στην Επιστήμη, οι έρωτες και η σχέση με τις κόρες της.

Ένα ερωτικό σκάνδαλο, στο Παρίσι του 1911, γίνεται αφορμή για να κινδυνέψει μια επιστήμονας, να μην πάρει ένα Νόμπελ. Πρωταγωνιστές σ' αυτό το σκάνδαλο, η Μαρί Κιουρί και ο Πωλ Λανζεβάν, επίσης επιστήμονας, παλιός μαθητής του άντρα της, Πιέρ Κιουρί και παντρεμένος.

Ο γαλλικός Τύπος αποσιώπησε τη δεύτερη απονομή της, του Νόμπελ Χημείας και η γαλλική κοινωνία την κατέκρινε ξεχνώντας την μεγαλειώδη προσφορά της.

Αυτό το πραγματικό γεγονός, γίνεται εφαλτήριο για μια παράσταση που διαδραματίζεται σε μια δικαστική αίθουσα. Εκεί διεξάγεται η φανταστική δίκη της Μαρί και της δίνεται η ευκαιρία για μια απολογία. Και η καλύτερη απολογία δεν είναι άλλη από τη διήγηση της ζωής της.

Τα πρώτα χρόνια στην υπό τσαρική κατοχή Βαρσοβία, οι σπουδές στη Σορβόνη, η ραδιενέργεια, το πρώτο Νόμπελ... Η Μαρί στο εδώλιο, σε μια συνθήκη κατάφωρης αδικίας, ξετυλίγει με συγκίνηση και ένταση τη δική της προσωπική ιστορία αποδεικνύοντας πως ο δρόμος των ιδεολόγων του πλανήτη, ειδικά των γυναικών, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Το κείμενο της Ευσταθίας παίρνει ως αφορμή τη βιογραφία της Μαρί Κιουρί, που είναι γραμμένη από την κόρη της Εύα, συγκεντρώνοντας παράλληλα καταγεγραμμένες πληροφορίες της ιστορικής πραγματικότητας σε συνδυασμό με στοιχεία μυθοπλασίας, που αναδεικνύουν, με ευαισθησία, τις άγνωστες πτυχές μιας θηλυκής προσωπικότητας (ερευνήτριας, επαγγελματία, συζύγου, μητέρας, ερωμένης), που μας αφορά ακόμη και σήμερα. Μια γυναίκα, που ήδη, στις αρχές του περασμένου αιώνα, προσπάθησε να απαλλαγεί από τα στερεότυπα που η κοινωνία θέλησε για την ίδια.

ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Κείμενο - Μουσική: Ευσταθία

Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία:

Κίρκη Καραλή ​

Στο ρόλο της Μαρί Κιουρί, η Πέγκυ Τρικαλιώτη Μαζί της​, η ηθοποιός Αγγελική Πασπαλιάρη και ο χορευτής Κωνσταντίνος Παπανικολάου.​ ​Φωτισμοί:Άλεξ Αλεξάνδρου​

Σκηνικά-Κοστούμια:

Άση Δημητρολοπούλου

Επιστημονική Σύμβουλος: Παρή Ράπτη

Παραγωγή​: Τέχνης Πολιτεία (Αναστασία Παπαγεωργίου)

Επικοινωνία : BrainCo S.A. (Σταυρούλα Κεντιέ)

​Το τραγούδι της παράστασης ερμηνεύουν η Πένυ Μπαλτατζή και η Ευσταθία. ​

Η πρεμιέρα της παράστασης θα δοθεί την Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018, στο ​Θέατρο Σταθμός στο Μεταξουργείο, που λειτουργεί φέτος υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Μάνου Καρατζογιάννη. ​

Προγραμματισμένες παραστάσεις: Από τις 9 Μαρτίου έως τις 31 Μαρτίου 2018. Κάθε Παρασκευή στις 21:00 και κάθε Σάββατο στις ​18:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 90 ΛΕΠΤΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ.

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: Κανονικό: 12€ Μειωμένο:: 10€ (Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνω των 65) Ανέργων: 5€ Θέατρο Σταθμός Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα 104 37, Ελλάδα

​(Έναντι μετρό: Μεταξουργείο)​

Τηλ.: 2114036322

Ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων στο www.viva.gr https://www.vi va.gr/tickets/theater/theatro- stathmos/h-apologia-tis-mari- kiouri/ - Με την αγορά των εισιτηρίων σας με μειωμένη τιμή, βασική προϋπόθεση η προσκόμιση των απαραίτητων δικαιολογητικών κατά την είσοδό σας στον χώρο του θεάτρου - Δυνατότητα ομαδικών κρατήσεων με χαμηλότερο αντίτιμο (επικοινωνία στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)

H Στέλλα Αγγελέτου κι ο Κωνσταντίνος Χατζής  διαβάζουν Μανώλη Αναγνωστάκη στις 27 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Σταθμός. 

Αγαπημένοι Έλληνες καλλιτέχνες με τη συμβολή θεωρητικών της λογοτεχνίας ξαναδιαβάζουν ποιήματα και πεζογραφήματα της Νεοελληνικής Γραμματείας από τον Αντρέα Κάλβο ως τον Γιάννη Κοντό κι από τον Μακρυγιάννη ως τον Μένη Κουμανταρέα.

 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Αναγνώσεις: Κάθε Τετάρτη στις 19:00

Εισιτήριο: 5€ 

Διάρκεια: 50 λεπτά 

Χώρος: Θέατρο Σταθμός

Διεύθυνση: Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 211 40 36 322

Προπώληση εισιτηρίων: Online: www.viva.gr

Τηλεφωνικά: 11876

Mobile app: VIVA wallet

Το «Μικρό Παρίσι των Αθηνών», με θεματικό άξονα φέτος τη γυναίκα στην Ευρώπη, φιλοξενεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Σε θέλω» για μια και μοναδική παρουσίαση στο θέατρο Σταθμός, το Σάββατο, 07 Οκτωβρίου στις 21:00. 

Πρόκειται για ένα μελωδικό ταξίδι στο χρόνο με φόντο τους μεγάλους έρωτες σπουδαίων γυναικών του 19ου και 20ου αιώνα. Η παράσταση δανείζεται το όνομά της από το ομώνυμο τελευταίο τραγούδι της τραγουδοποιού Ευσταθίας, που είναι μια τολμηρή, εξελληνισμένη διασκευή του γνωστού I want you του Elvis Costelo.

Εκεί συναντιέται για πρώτη φορά με την ηθοποιό Μαρία Κίτσου, η οποία  παρεμβαίνει σαν Μαρία Πολυδούρη, μετατρέποντάς το εν λόγω τραγούδι  σε ένα  απελπισμένο «σε θέλω» απέναντι  στον «Τάκη» της, τον Καρυωτάκη. Εκτός από τη Μαρία Πολυδούρη, μερικές από τις ηρωίδες που εκφράζουν τα ηχηρά τους «σε θέλω» είναι η διανοούμενη Simon de Beauvoir, η Ρωσίδα ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα, η γλύπτρια Camille Claudel, η δική μας Μυρτιώτισσα, η Βιρτζίνια Γουλφ, μέχρι και η αντισυμβατική συλλέκτρια έργων τέχνης Γερτρούδη Στάιν με την αγαπημένη της Άλις Τόκλας. 

Όλες τους έζησαν, ερωτεύτηκαν και δημιούργησαν στην Ευρώπη σε μια δύσκολη εποχή για τις γυναίκες. 

Η Μαρία Κίτσου ενσαρκώνει με το δικό της μοναδικό τρόπο αυτές τις γυναικείες προσωπικότητες, τραγουδάει και σκηνοθετεί την παράσταση. Η Ευσταθία τραγουδάει, αφηγείται και γράφει τα κείμενα της παράστασης. Εκτός όμως από τα πρωτότυπα κείμενα, ακούγονται και κάποια αυθεντικά αποσπάσματα από την αλληλογραφία των γυναικών.

Οι συγκινητικές ιστορίες τους άλλοτε δοσμένες πιο δραματικά, άλλοτε με χιούμορ μπλέκονται με τραγούδια διαφορετικών εποχών και στυλ, από ένα μελαγχολικό βαλs του Σοπέν μέχρι ένα ελαφρό τραγούδι του μεσοπολέμου, κι από τη γαλλική ποπ του 60 μέχρι τα τραγούδια της Ευσταθίας.

Έτσι λοιπόν οι δύο καλλιτέχνιδες συνυπάρχουν αρμονικά στη σκηνή έχοντας ως κοινό την αγάπη τους για το παρελθόν εκείνο που τους δίνει το γερό πάτημα για την απόλαυση του παρόντος μεταμορφώνοντάς το όπως λέει και ο Νίτσε σε «μόριο αιωνιότητας». 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Μαρία Κίτσου.

Πρωτότυπα κείμενα & μουσική: Ευσταθία.

Κρουστά, κιθάρα, φωνητικά: Μανόλης Λιανής

Βιολί: Μελίνα Ντελίκου

Πιάνο: Χάρης Μπότσης

Φωτισμοί : Γιώργος Χαραλάμπους 

Βοηθός σκηνοθέτη: Νικόλας Φουρτζής

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Παράσταση: Σάββατο 7 Οκτωβρίου στις 21:00 και για μία μόνο παράσταση.

Εισιτήριο: Κανονικό: 12€, Φοιτητικό,  ΑΜΕΑ, άνω των 65: 10€, Ανέργων: 5€

Διάρκεια: 1 ώρα & 45 λεπτά 

Χώρος: Θέατρο Σταθμός

Διεύθυνση: Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)

Τηλέφωνο επικοινωνίας.: 211 40 36 322